Το σίγουρο είναι ότι μετά από τόσα χρόνια επιτέλους ο εθνικός δρόμος Τρίπολη - Καλαμάτα θα ολοκληρωθεί. Το πότε όμως ακόμα δεν είναι σίγουρο, αλλά ούτε και το πώς - αν θα είναι δηλαδή ολοκληρωμένος όπως πρέπει, όπως ψηφίστηκε στη Βουλή κι έγινε νόμος του κράτους με τη σύμβαση παραχώρησης, ή αν θα γίνει λειψός, κολοβός και θα σταματάει στον κόμβο του Καρέλια.
Αυτά τα ερωτηματικά παρέμειναν από την τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμάτας, παρά τις καλές προθέσεις και το ενδιαφέρον του Γιάννη Καρνέση, υπηρεσιακού παράγοντα του υπουργείου που έχει ενδιαφερθεί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο -σε τέτοιο επίπεδο- για το έργο. Γιατί ο κ. Καρνέσης δε δεσμεύτηκε για τον περιφερειακό της Καλαμάτας, για το αν θα γίνει ολοκληρωμένος. Και δεν μπορούσε να το κάνει γιατί το θέμα είναι πολιτικό κι απαιτεί πολιτική βούληση και δέσμευση.
Γι’ αυτό και διαφωνώ με την πρόταση του δημάρχου για έκφραση ευχαριστιών και συγχαρητηρίων για το θέμα του αυτοκινητόδρομου. Και συμφωνώ μ’ αυτούς που αντέδρασαν. Γιατί αυτό το έργο-όνειρο οι Μεσσήνιοι το ακούμε πολλά χρόνια. Είναι μια υποχρέωση της Πολιτείας στους πολίτες της Μεσσηνίας, που καθυστέρησε πολλά χρόνια. Και δεν μπορείς να ευχαριστήσεις κανέναν γιατί έκανε το χρέος του, το καθήκον του, το αυτονόητο. Ακόμα κι αν όντως έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Γιατί ακόμα και τώρα, κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πότε θα δοθεί στην κυκλοφορία ο αυτοκινητόδρομος έως τον κόμβο του Καρέλια. Γιατί υπάρχει η εκκρεμότητα με το Παραδείσια - Τσακώνα, που αν δε βρισκόταν το ΕΣΠΑ δε θα τελείωνε ούτε το 2013. Πάντως και να θέλει κανείς να το καθυστερήσει παραπάνω από το 2012 δεν μπορεί να πάει.
Αλλά αν σκεφτούμε τα χρονοδιαγράμματα που κατά καιρούς είχαν δοθεί και παραβιάστηκαν, καθώς και την ταλαιπωρία του κόσμου τώρα με τη μεταφορά της τουρμπίνας στη Μεγαλόπολη, να βρίσουμε πρέπει... και να ξεφωνίσουμε όλους αυτούς που μας παραμύθιαζαν.

Γιάννης Σινάπης