Η ανασφάλεια και ο φόβος είναι ο χειρότερος σύμβουλος και τα τελευταία χρόνια περισσεύουν και τα δύο σε όλα τα επίπεδα. Η κοινωνία βρίσκεται σε νευρική κρίση, με αποτέλεσμα να επιζητεί ασφάλεια ακόμα και σε λύσεις που έχουν δοκιμαστεί και έχει αποδειχτεί ότι τελικά οδηγούν στα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Είναι, για παράδειγμα, αποδεδειγμένο ιστορικά ότι η ρητορεία για ασφάλεια και εθνικοπατριωτική καθαρότητα οδηγεί σε τυραννικά καθεστώτα και εξελίσσεται σε ανείπωτες τραγωδίες. Η λογική δεν λειτουργεί όμως όταν υπερισχύει ο φόβος, οι υπερβολές ακούγονται ως λογικά επιχειρήματα, ενώ οι κραυγές του λαϊκισμού κερδίζουν πάντα έδαφος. Ο πολίτης όταν νιώθει ανασφαλής και ανυπεράσπιστος προσπαθεί από κάπου να πιαστεί αδιαφορώντας αν το στήριγμα που του προσφέρεται είναι σάπιο ή τοξικό. Οι ακραίες δυνάμεις σε πολιτικό επίπεδο τρέφονται και γιγαντώνονται μέσα σε συνθήκες φόβου και σε περιβάλλον έντονης ανασφάλειας και αυτό το ζούμε στη χώρα μας εδώ και καιρό.
Στη Μεσσηνία εδώ και χρόνια υπάρχει πρόβλημα διαχείρισης μιας συγκεκριμένης ομάδας πολιτών, των τσιγγάνων. Η αδυναμία του πολιτικού συστήματος να δώσει λύσεις όταν τα πράγματα μπορούσαν να ελεγχθούν και υπήρχαν οι αντίστοιχοι πόροι, δημιούργησε ένα τερατώδες πλέον πρόβλημα, η αντιμετώπιση του οποίου είναι εξαιρετικά πολύπλοκη και ως εκ τούτου πολύ δύσκολη. Το κενό που έχει δημιουργηθεί προσπαθούν να καλύψουν διάφοροι ακραίοι που φαντάζονται ότι το πρόβλημα μπορεί να λυθεί με τάγματα εφόδου και νταϊλίκια. Η βία γεννά βία και τα αποτελέσματα δυστυχώς θα είναι τραγικά. Το κακό είναι ότι οι πολίτες είναι τυφλωμένοι από την αγανάκτηση και το φόβο και δεν βλέπουν τον τεράστιο κίνδυνο που διατρέχουν.
Η αλήθεια είναι ότι η παραβατική συμπεριφορά των τσιγγάνων στην περιοχή είναι πλέον εκτός ελέγχου. Ξεκινά από το σήκωμα ό,τι σιδερένιου υπάρχει, χρήσιμου και άχρηστου, σε όλο σχεδόν το νομό, περνά στους τραμπουκισμούς και φτάνει στη διακίνηση ουσιών στους δρόμους και τους παράδρομους του Ασπροχώματος. Είναι προφανές ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει και στην περιοχή έχει διαμορφωθεί ένα ιδιότυπο γκέτο που εκτείνεται ουσιαστικά σε όλο τον άξονα από Καλαμάτα - Μεσσήνη - Μελιγαλά. Το θέμα των τσιγγάνων για πολλά χρόνια, τόσο από την κεντρική διοίκηση όσο και από τους τοπικούς παράγοντες, αντιμετωπιζόταν με τη λογική "κλείνουμε τα μάτια και δεν υπάρχει πρόβλημα αφού δεν το βλέπουμε". Σε τοπικό επίπεδο για χρόνια «πάλευαν» να φτιάξουν τον οικισμό στην Μπιρμπίτα και να αδειάσουν το δρόμο της ΒΙΠΕ. Ο οικισμός έγινε, εγκαινιάστηκε με μεγαλοπρέπεια και μετά εγκαταλείφθηκε από φορείς και τσιγγάνους οι οποίοι απλώθηκαν σε όλη την περιοχή γύρω από τη ΒΙΠΕ. Ολα αυτά τα χρόνια κανένας φορέας δεν κινήθηκε στη λογική συνολικής και ουσιαστικής αντιμετώπισης του προβλήματος.
Η ουσιαστική προσέγγιση του προβλήματος των τσιγγάνων δεν μπορεί σίγουρα να γίνει μόνο με αστυνομικά μέτρα, αντίθετα απαιτεί πλέγμα δράσεων. Η ανάγκη για συνολική αντιμετώπιση από την άλλη πλευρά δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για την Αστυνομία η οποία σε πολλές περιπτώσεις μοιάζει συμβιβασμένη με το πρόβλημα. Σε κάθε περίπτωση θα μπορούσε -όπως επανειλημμένα έχουμε σημειώσει- να ξεδιπλωθεί μια συνολική τοπική στρατηγική με βασικούς άξονες:
- Την εξασφάλιση ενός αξιοπρεπούς χώρου διαμονής. Η Μπιρμπίτα μπορεί να παίξει αυτόν το ρόλο με την προϋπόθεση της σωστής οργάνωσης της λειτουργίας της και τον επιμελή και συνεχή έλεγχο από τις εμπλεκόμενες αρχές.
- Την ανάπτυξη δράσεων που θα στοχεύουν στην αξιοπρεπή διαβίωση αυτών των ανθρώπων μέσα από την υποβοήθηση της ενασχόλησής τους με τις παραδοσιακές τους δραστηριότητες. Δεν είναι κάτι τρομερό, αν για παράδειγμα, οι δήμοι της περιοχής δώσουν μερικές άδειες σε τσιγγάνους για πώληση εποχικών φρούτων σε επιλεγμένα σημεία, ενώ είναι ακατανόητο γιατί δεν αξιοποιούνται οργανωμένα οι τσιγγάνοι στην ανακύκλωση με την οποία έτσι και αλλιώς ασχολούνται.
- Τη συστηματική επιμόρφωση, κατάρτιση και εκπαίδευση προκειμένου να οικοδομηθούν οι συνθήκες κοινωνικής ένταξης που θα οδηγήσουν τους τσιγγάνους στην έξοδο από το γκέτο και την ομαλή ενσωμάτωση στον οικιστικό και οικονομικό ιστό της περιοχής δραστηριοποίησής τους. Η υποχρεωτική εκπαίδευση ιδίως των μικρών παιδιών θα πρέπει να προωθηθεί και να επιτευχθεί με κάθε δυνατό τρόπο, με το καλό και με το άγριο, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουν και αυτοί οι άνθρωποι να φύγουν από τη σημερινή άθλια κατάσταση στην οποία ζουν.
- Τη λήψη απλών αστυνομικών μέτρων όπως ο αυστηρός έλεγχος των διπλωμάτων οδήγησης και της κατάστασης των οχημάτων που κυκλοφορούν στους δρόμους της περιοχής. Ενώ κάτι παραπάνω από αναγκαίος είναι ο αυστηρός έλεγχος, από όλες τις υπηρεσίες, των επιχειρήσεων όπου καταλήγουν τα σιδερένια …λάφυρα.
Στην απουσία ουσιαστικών μέτρων και ολοκληρωμένης πολιτικής για τους τσιγγάνους είναι φανερό ότι οφείλονται τα σημερινά αδιέξοδα. Οι τοπικές αρχές επί σειρά ετών δηλώνουν αναρμόδιοι και τώρα φτιάχνουν «τάγματα φρούρησης»! Με περιστασιακά μέτρα, με αδυναμία συγκρότησης μιας ολοκληρωμένης πολιτικής αντιμετώπισης των ουσιαστικών προβλημάτων είναι βέβαιο ότι η κατάσταση κάθε μέρα θα επιδεινώνεται και το κενό θα σπεύσουν να το καλύψουν οι ακραίοι λαϊκιστές της ανοησίας και της άσκοπης βίας που θα οδηγήσει στο να χύσουν το αίμα τους αθώοι άνθρωποι.
Υ.Γ. Είναι δυνατόν να δαπανηθεί, με βάση τον προϋπολογισμό, 1 εκατ. ευρώ για να γίνει στρογγυλός κόμβος στην είσοδο του αεροδρομίου Καλαμάτας; Είναι δυνατόν σε απόσταση μερικών μέτρων να γίνει ακόμα ένας στρογγυλός κόμβος; Δεν υπήρχε άλλη λύση λογικότερη ή έστω φθηνότερη; Αλήθεια αφού έγινε ο ένας κόμβος στην απόληξη του αυτοκινητόδρομου με αποτέλεσμα αναγκαστικά να μειώνονται οι ταχύτητες, γιατί δεν μπαίνουν φανάρια στο αεροδρόμιο τα οποία να λειτουργούν με φωτοκύτταρα ανάλογα με την κίνηση που έχει το αεροδρόμιο -αν δηλαδή υπάρχει αυτοκίνητο σταματημένο για έξοδο ή είσοδο- γιατί προφανώς δεν χρειάζεται να κόβεται η κυκλοφορία όταν δεν υπάρχουν πτήσεις και άρα κίνηση; Τώρα θα μας πείτε και να υπάρχουν και άλλες λύσεις ποιος θα τις αναζητούσε και ποιος θα τις έβρισκε; Αυτό είναι απολύτως σωστό, αλλά εμείς ρωτάμε …ρητορικά!
panagopg@gmail.com
