Του Γιώργου Παναγόπουλου
Ο Τατούλης έχει δίκιο στο ότι δεν είναι δουλειά των δημάρχων -τυπικά, γιατί πολιτικά είναι και των δημάρχων και των βουλευτών και των απλών πολιτών- η κατασκευή μεγάλων οδικών δικτύων αλλά δική του και της κυβέρνησης. Τι όμως έχει κάνει ο ίδιος και ο θεσμός που υπηρετεί για την κατασκευή των οδικών αξόνων; Και για να μην μπλέξουμε με τους φακέλους που ωριμάζουν σαν το παλιό καλό κρασί στα ράφια και τα ντουλάπια της Περιφέρειας, πόσα μέτρα νέων δρόμων θα παραδώσει στο τέλος της θητείας του; Συγκεκριμένα πράγματα, χειροπιαστά μέτρα νέων δρόμων, όχι λόγια και αέρα φρέσκο!
Η απάντηση είναι γνωστή και το τεράστιο μηδενικό που προκύπτει ως πραγματικό χειροπιαστό έργο, γίνεται προσπάθεια να καλυφτεί με επικοινωνιακές επιθέσεις σε εχθρούς και φίλους. Η πικρή αλήθεια είναι ότι η ηγετική ομάδα της Περιφέρειας δεν θα καταφέρει να παραδώσει στη θητεία της όχι απλά ούτε ένα μέτρο δρόμου στον λεγόμενο περιφερειακό δακτύλιο του νομού, αλλά ούτε καν τον κόμβο του αεροδρομίου, για τον οποίο να θυμίσουμε εξανάγκασε σε παραίτηση τον αντιπεριφερειάρχη Μεσσηνίας. Η κατάληξη αυτή δεν αποτελεί έκπληξη, αλλά εντελώς λογική εξέλιξη από τη στιγμή που επιλέχτηκε η μέθοδος της επικοινωνίας από αυτήν της πραγματικής δουλειάς που προκύπτει από τη γνώση των προβλημάτων και του τρόπου επίλυσής τους. Για να το πούμε καθαρά και χωρίς περιστροφές, με τη Νικολάκου αντιπεριφερειάρχη υποδομών δεν θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερο αποτέλεσμα από τη μηδενική παράδοση χρήσιμων έργων στους πολίτες. Δεν μπορεί να εξωθείται σε παραίτηση ό,τι πιο έμπειρο και ικανό -Μαλαπάνης- είχε ο συνδυασμός Τατούλη στη διαχείριση έργων και να περιμένουμε να καλυφθεί το κενό από αερολογίες και επικοινωνιακά περίτεχνα σχήματα.
Το ανύπαρκτο έργο έχει οδηγήσει την ηγετική ομάδα και τον ίδιο τον περιφερειάρχη στην κατασκευή εχθρών και την ύψωση διαχωριστικών τειχών. Ο Τατούλης γνωρίζοντας καλά το παιχνίδι της διαχείρισης της πολιτικής έντασης έχει εδώ και καιρό επιλέξει ως αντίπαλο το ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να ηγηθεί, είτε την πρώτη είτε τη δεύτερη Κυριακή, του κυβερνητικού μετώπου. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του τροφοδοτεί την ένταση με τον Τατούλη γιατί γνωρίζει ότι είναι ο πιο εύκολος αντίπαλος που θα του τύχει στην περιοχή, ευελπιστώντας να συσπειρώσει γύρω του όλες τις δυνάμεις που έχουν θέμα τόσο με την κυβερνητική πολιτική όσο και με τη λειτουργία της ηγετικής ομάδας της Περιφέρειας. Με δυο λόγια η ένταση εξυπηρετεί τόσο τα πολιτικά σχέδια του Τατούλη όσο και του ΣΥΡΙΖΑ. Ως εκ τούτου το επόμενο διάστημα και μέχρι να οριστικοποιηθούν οι υποψηφιότητες θα ζήσουμε αρκετά «θερμά επεισόδια», με κορώνες και εκτόξευση καταγγελιών εκατέρωθεν.
Η προσπάθεια του Τατούλη να παρουσιαστεί ως αυθεντικός εκφραστής κυρίως της πρωθυπουργικής θέλησης -αλλά και της κυβέρνησης συνολικά- στην περιοχή είναι κραυγαλέα. Ο σχεδιασμός είναι εμφανής. Ο Τατούλης θέλει στήριξη κυρίως από τη Ν.Δ. και δευτερευόντως από τα υπόλοιπα κόμματα της κυβερνητικής πλειοψηφίας, γιατί γνωρίζει ότι έτσι έχει ισχυρές πιθανότητες να κερδίσει τη μάχη των εκλογών. Αν δεν εξασφαλίσει αυτή τη στήριξη, θα προσπαθήσει να αποχωρήσει με το κεφάλι ψηλά με μια δήλωση στράτευσης που θα επιφέρει πιθανώς βουλευτική υποψηφιότητα στο άμεσο μέλλον. Για όσους παρατηρούν τα σημάδια, μόνο τυχαίο δεν είναι ότι αρκετοί από τη σημερινή ηγετική ομάδα της Περιφέρειας «ανοίγουν πόρτες» για υποψηφιότητες σε δήμους της Περιφέρειας.
Το επόμενο χρονικό διάστημα οι σχεδιασμοί θα ξεδιπλωθούν και αναλόγως των πολιτικών συνθηκών που θα έχουν δημιουργηθεί, θα επιλεγεί η μια ή η άλλη λύση. Τίποτα στην πολιτική δεν πρέπει να αποκλείεται και αυτά που σήμερα φαντάζουν αδύνατα, μπορεί να δείχνουν σε λίγους μήνες απολύτως λογικά. Σε κάθε περίπτωση όμως αυτό που έχει σημασία είναι ότι για μια ακόμα φορά ένας σημαντικός θεσμός, αυτός της αποκέντρωσης, εμπλέκεται σε κομματικά παιχνίδια και προσωπικούς σχεδιασμούς που ελάχιστη σχέση έχουν με τις ανάγκες της Περιφέρειας και των πολιτών. Δεν ξέρουμε πόσους ενδιαφέρει το πολιτικό μέλλον του Τατούλη ή οι στοχεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Είμαστε όμως σίγουροι ότι αν θέλουμε να βγούμε από το φαύλο κύκλο της πολιτικής και οικονομικής παρακμής, πρέπει να απομονώσουμε το ταχύτερο αυτούς που επιλέγουν την πόλωση και τον αφορισμό ως πολιτική πρακτική. Ο καταγγελτικός λόγος, διανθισμένος με θεωρίες συνωμοσίας οδηγεί στον καταστροφικό λαϊκισμό ο οποίος είναι καιρός να αφήσει τη θέση του στο απολύτως εφικτό και συγκεκριμένο: Στα πραγματικά έργα και όχι στα λόγια και τις ατάκες στα τηλεοπτικά στούντιο και τις αίθουσες συνεδριάσεων.
Υ.Γ. Η Χ.Α. παρίστανε τον επόπτη εργασίας στο Νοσοκομείο, τη νύχτα στο σκοτάδι, όπως άλλωστε ταιριάζει σε αυτές τις πρακτικές. Ο διάβολος όμως έσπασε το ποδάρι του και έπεσαν τα «λεβεντόπαιδα» πάνω σε «40 αγριεμένους γύφτους» και εκεί η επίδειξη δύναμης σε ανυπεράσπιστες αλλοδαπές αποκλειστικές μετατράπηκε σε… διάλογο διακριτικής αποχώρησης. Το συγκεκριμένο περιστατικό δείχνει ότι με μαγκιές και αυτοδικίες δεν λύνεται κανένα πρόβλημα. Τη μια μέρα μπορεί να είναι οι μεν περισσότεροι, την άλλη οι δε. Στο τέλος όμως ο απολογισμός θα είναι τραγικός. Οσο λοιπόν είναι καιρός, ας αφήσουν όλοι τα μεγάλα λόγια και ας βοηθήσουν να επιλυθούν τα προβλήματα με συντεταγμένο τρόπο από τα αρμόδια όργανα στα πλαίσια της δημοκρατικής νομιμότητας και του κράτους δικαίου. Η απομόνωση των φασιστών αλλά και διάφορων άλλων κουφιοκεφαλάκηδων μέσα από την καταδίκη της βίας και της αυτοδικίας κάθε μορφής είναι πλέον κάτι περισσότερο από αναγκαίο. Οι ακροβασίες είναι επικίνδυνες, γιατί πολυτιμότερο όλων είναι η ανθρώπινη ζωή.
panagopg@gmail.com
