Οι νέες δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν αυτό που όλοι γνωρίζουν και μόνο οι βουλευτές των δυο μεγάλων κομμάτων δεν θέλουν να πιστέψουν. Επιβεβαιώνουν ότι ο πολιτικός χάρτης της Μεταπολίτευσης αλλάζει και ότι κανένας δεν γνωρίζει αυτή την περίοδο ποιες δυνάμεις θα κυριαρχήσουν τις επόμενες δεκαετίες. Με άλλα λόγια η οικονομική κρίση έδωσε τη χαριστική βολή στο παραπαίον πελατειακό σύστημα και σήμερα τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η Νέα Δημοκρατία αναζητούν στηρίγματα και συμμαχίες για να ανακόψουν τη φθίνουσα πορεία τους. Εκτιμώ ότι δύσκολα θα βρουν πρόθυμους συμμάχους και για αυτό, αργά ή γρήγορα, θα πιάσουν μια πολύ μικρή γωνιά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Την ίδια ώρα τα τελευταία στελέχη τους θα κατακτήσουν με το σπαθί τους μια αξιομνημόνευτη θέση στις σελίδες της... καταγέλαστης Ιστορίας. Εκτιμώ επίσης, ότι η πορεία αυτή είναι μη αναστρέψιμη καθώς τα εγκληματικά λάθη του παρελθόντος έχουν προδιαγράψει οριστικά το μέλλον των δυο κομμάτων που μονοπώλησαν την εξουσία τα τελευταία 38 χρόνια.
Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία οδήγησαν την Ελλάδα στη σημερινή κατάσταση χτίζοντας και συντηρώντας το έκτρωμα που είναι γνωστό σε όλους με το όνομα πελατειακό κράτος. Γαλάζιοι και πράσινοι πολιτικοί στο όνομα του κομματικού συμφέροντος εξόρισαν από τη χώρα την αξιοκρατία και στη θέση της “θεσμοθέτησαν” το ρουσφέτι. Διόρισαν ανάξιους σε όλες τις επιτελικές θέσεις και εκτόπισαν τους ικανούς σε ασήμαντα πόστα. Στηρίζοντας κομματικούς ανίκανους διέλυσαν την εκπαίδευση, την τοπική αυτοδιοίκηση και το δημόσιο τομέα. Ειδικότερα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στηρίζοντας κομματικούς υποψηφίους πρυτάνεις μετέτρεψαν τα πανεπιστήμια σε χώρους διαρκούς εξυπηρέτησης μικροσυμφερόντων. Οι φοιτητές ψήφιζαν όποιον τους έταζε μεταπτυχιακά και η γνώση μετανάστευσε στη... Δύση. Στην αυτοδιοίκηση, οι κομματικοί μηχανισμοί φιλτράριζαν τους υποψηφίους ώστε να μείνουν έξω από την πολιτική σκηνή οι ικανοί που μπορούσαν εν δυνάμει να ανατρέψουν την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων. Ο κάθε βουλευτής εξέλεγε 5-6 δικούς του παρατρεχάμενους με μοναδικό στόχο την... επανεκλογή του.
Γενικότερα η επανεκλογή έγινε αυτοσκοπός και όλες οι αποφάσεις λαμβάνονταν με γνώμονα το κομματικό συμφέρον. Η έννοια κοινωνικό συμφέρον παραμένει ακόμα και σήμερα ζητούμενο καθώς γαλάζιοι και πράσινοι πολιτικοί φρόντισαν να αντικαταστήσουν τη σημασία της με το ρουσφέτι, την αναξιοκρατία και τα κοντόφθαλμα μικροσυμφέροντα. Συγκεκριμένα βάφτιζαν ως κοινωνικό συμφέρον τα προνόμια των συντεχνιών και τους έδιναν ακόμα περισσότερα χρήματα από το ταμείο των... δανεικών. Βάφτιζαν κοινωνική εργασία τους ρουσφετολογικούς διορισμούς στο Δημόσιο και ταυτόχρονα στηλίτευαν όποιον κατηγορούσε το ανίερο πάρε – δώσε. Βάφτιζαν ως αναπτυξιακή προσπάθεια κάθε ενέργεια που κατέστρεφε το περιβάλλον ή το μέλλον της χώρας. Για να πετύχουν το στόχο της εξυπηρέτησης του κομματικού συμφέροντος ψήφιζαν νόμους που ήταν πολύ αυστηροί και ταυτόχρονα... ανεφάρμοστοι. Εξαιτίας της “αυστηρής πολυνομίας” ο πολίτης γινόταν... πελάτης καθώς ήταν αναγκασμένος να ζητήσει κομματική προστασία προκειμένου να επιβιώσει στην παράλογη κοινωνική πραγματικότητα. Για παράδειγμα: Ορίζουν με νόμο ή με κανονιστική διάταξη ότι η ένταση του ήχου στις ταβέρνες, στις καφετέριες και στα μπαρ δεν μπορεί να ξεπερνά τα 80 ντεσιμπέλ. Το όριο είναι τόσο χαμηλό ώστε να το ξεπερνάει η ένταση του ήχου της συζήτησης των θαμώνων την ώρα που δεν παίζει μουσική. Γιατί είναι τόσο χαμηλό; Για να τρέχει ο μαγαζάτορας στους κομματικούς μηχανισμούς ζητώντας προστασία. Με απλά λόγια: Τα δυο μεγάλα κόμματα λειτούργησαν ως κοινοί... προστάτες. Ως νταβατζήδες, όπως θα έλεγε και ο κουρασμένος της Ραφήνας. Οι νταβατζήδες αυτοί εξυπηρετώντας τα κομματικά τους συμφέροντα διέφθειραν το λαό. Ως συνήθως στην αρχή του έδωσαν χρήματα και του έταξαν πλούσια ζωή. Συνέχισαν να του δίνουν χρήματα μέχρι να διαφθαρεί τελείως. Οταν το κατόρθωσαν όμως ήταν αργά για όλους. Ηρθαν οι δανειστές να ζητήσουν τα χρήματα. Τώρα οι νταβάδες ζητάν από το λαό που διέφθειραν να κάνει θυσίες. Είναι αργά όμως. Ο λαός έχει μάθει να ακολουθεί όποιον του τάζει πλούσια ζωή. Είναι αργά για τους προστάτες. Είναι αργά για τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Θα πληρώσουν για τα εγκληματικά λάθη του παρελθόντος. Θα πληρώσουν ακριβά το έγκλημα της διαφθοράς του λαού. Ο χρόνος θα δείξει αν είναι αργά και για τη χώρα ή αν η διαφθορά έχει φτάσει μέχρι το μεδούλι.
