Βρισκόμαστε πλέον και επισήμως σε προεκλογική περίοδο, και τα κόμματα το ένα μετά το άλλο ανακοινώνουν τα ψηφοδέλτια με τους υποψηφίους τους. Η συγκρότηση ψηφοδελτίων δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα, μιας και δεν υπάρχουν διαθέσιμοι να ασχοληθούν -ειδικά αυτή την περίοδο- με το πλέον απαξιωμένο πράγμα, την πολιτική. Επιπρόσθετα στα ψηφοδέλτια κάθε κόμματος θα πρέπει να τηρηθούν λεπτές ισορροπίες μεταξύ των συμμετεχόντων, αλλά και να επιδιωχθεί η μεγαλύτερη δυνατή εκπροσώπηση γεωγραφικά κι επαγγελματικά.
Η ενασχόληση με την πολιτική θεωρητικά ήταν και παραμένει διάθεση προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο, μέσα από την προώθηση συγκεκριμένων ιδεολογικών επιλογών. Στην πορεία του χρόνου βέβαια η αλήθεια είναι ότι η πολιτική έχει μετατραπεί κυρίως σε επαγγελματική ενασχόληση, η οποία εμπλουτίζεται με μερικούς αιθεροβάμονες και πολλά ψώνια. Οι επαγγελματίες της πολιτικής κυριάρχησαν τα τελευταία χρόνια γιατί αφενός η ενασχόληση απαιτεί χρόνο και χρήμα και, αφετέρου, στην εποχή της εξειδίκευσης είναι απολύτως λογικό να κυριαρχούν οι επαγγελματίες έναντι των αιθεροβαμόνων ερασιτεχνών.
Τα κόμματα, μικρά και μεγάλα, έχουν στις τάξεις τους στρατιές από «επαγγελματίες πολιτικούς» που ασχολούνται αποκλειστικά από το πρωί μέχρι το βράδυ με το κόμμα, το συνδικάτο, το δήμο κ.λπ. Υπάρχουν δε περιπτώσεις -ελλείψει άλλων επιλογών- όπου οι ίδιοι άνθρωποι παίζουν ως... πασπαρτού σε όλα αυτά τα πολιτικά ταμπλό. Το συγκεκριμένο πολιτικό προσωπικό εξασφαλίζει την απρόσκοπτη επαγγελματική του ενασχόληση κυρίως μέσα από τη μεγαλοθυμία του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ σε άδειες και λοιπές διευκολύνσεις. Δεν λείπουν βέβαια και οι περιπτώσεις «εργαζόμενων» στις εταιρείες και τις επιχειρήσεις του κόμματος.
Στα κυβερνητικά κόμματα, ειδικότερα, είναι γνωστό ότι υπήρχαν χιλιάδες καλά αμειβόμενες θέσεις εξουσίας οι οποίες έτρεφαν και αναδείκνυαν ένα ολόκληρο σύστημα επαγγελματικών στελεχών. Είναι κοινό μυστικό ότι πολλοί συμμετείχαν με χαρά ως συμπλήρωμα σε ψηφοδέλτια, προκειμένου να διεκδικήσουν στο μέλλον μια θέση εξουσίας με την οποία θα αποπλήρωναν αφενός την οικονομική ζημιά της συμμετοχής τους στις εκλογές και αφετέρου θα κέρδιζαν πόντους για υψηλότερες θέσεις στο μέλλον. Είναι άλλωστε γνωστό ότι στην κομματική επετηρίδα μετά τη θέση του γενικού γραμματέα ερχόταν αυτή του βουλευτή, ο οποίος γινόταν μάλιστα γρηγορότερα και υπουργός επειδή είχε… εμπειρία.
Η κρίση του πολιτικού συστήματος και η δημοσκοπική, επί του παρόντος, συρρίκνωση των μεγάλων κομμάτων έχουν οδηγήσει πολλά επαγγελματικά στελέχη σε στάση αναμονής. Οι βεβαιότητες του παρελθόντος δεν υφίστανται γιατί κρίνεται «σοφότερη» η εκ του ασφαλούς αναμονή. Δηλώνουν «στρατιώτες», επιλέγοντας όμως να μείνουν εκτός μάχης, στα μετόπισθεν, ευρισκόμενοι εντός, εκτός και επί τα αυτά, μέχρι να δουν πού πάει το πράγμα για να πάρουν... το όπλο τους.
Η κρίση της πολιτικής και των πολιτικών οφείλεται κυρίως στις λογικές των επαγγελματιών του είδους, που θέλουν μόνο να κερδίζουν - και αυτό στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι κάτι περισσότερο από εμφανές.
Η απροθυμία των επαγγελματιών να δώσουν τη «χαμένη μάχη» οδήγησε κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ να στραφούν σε μεσαία και μικρότερα στελέχη τους που δρουν και λειτουργούν στις τοπικές κοινωνίες. Η νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, μπροστά στο αδιέξοδο που δημιουργούσαν τα «θέλω» των τοπικών προυχόντων, οδηγήθηκε -με εκπληκτική ταχύτητα- στο αυτονόητο: στην επιλογή, για παράδειγμα, ενός αγρότη υποψήφιου σε έναν κατεξοχήν αγροτικό νομό. Η γνώμη του ανθρώπου που ζει και εργάζεται στο χωριό του είναι χρησιμότερη γιατί αφενός γνωρίζει καλύτερα τα προβλήματα και αφετέρου γιατί η πολιτική θα πρέπει να επιστρέψει από τους επαγγελματίες στους απλούς ανθρώπους, τους οποίους και οφείλει να υπηρετεί.
Στις παρούσες συνθήκες η πολιτική μπορεί να ξανακερδίσει την αξιοπιστία της αν απομονώσει τις επαγγελματικές πρακτικές των χορτασμένων στελεχών, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την αυθεντικότητα των ανθρώπων του μόχθου και της προσφοράς.

panagopg@gmail.com