Οταν πριν από 15 χρόνια είχα βρεθεί στην Ιταλία, μου είχε κάνει εντύπωση ότι τα περισσότερα αυτοκίνητα, ακόμα και τα λεγόμενα «μικρά», έκαιγαν πετρέλαιο και υγραέριο. Πριν από 6 χρόνια, θέλοντας να αγοράσω καινούργιο αυτοκίνητο στην Ελλάδα, άκουσα απίστευτα επιχειρήματα κατά του πετρελαίου - ενώ οι περισσότερες αντιπροσωπείες στις οποίες ρώτησα δεν είχαν άμεσα διαθέσιμο τέτοιο όχημα, αλλά μόνο κατόπιν παραγγελίας με χρόνο παράδοσης κοντά στους 6 μήνες! Οπως όλοι... έφαγα κι εγώ τα επιχειρήματα των «πωλητών» αλλά και διαφόρων «ειδικών», με κυρίαρχο αυτό της έλλειψης αξιόπιστου σέρβις - και τελικά αγόρασα αυτοκίνητο με βενζίνη. Μετά την άρση όμως, πριν από 1 χρόνο, της απαγόρευσης κυκλοφορίας αυτοκίνητων που καίνε πετρέλαιο στην Αθήνα, σε συνδυασμό με την τιμή της βενζίνης, διαπίστωσα ότι τώρα όλες οι αντιπροσωπείες πωλούν σχεδόν αποκλειστικά πετρελαιοκίνητα αυτοκίνητα, ενώ όσοι έχουμε βενζινοκίνητα ψάχνουμε τις διαδικασίες μετατροπής τους σε υγραεριοκίνητα...
Ποιος φταίει που εμείς δεν έχουμε -όπως έχουν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι- αυτοκίνητα με οικονομικά καύσιμα; Οι κρατικές απαγορεύσεις που δημιούργησαν στρεβλώσεις σε μια αγορά που, όπως και σε όλους τους άλλους τομείς, είχε στραμμένο το ενδιαφέρον της μόνο στο τι συμβαίνει ή «πουλάει» στην Αθήνα.
Αλλο παράδειγμα: Την προηγούμενη δεκαετία της οικοδομικής έκρηξης, στην περιοχή μας φτιάχτηκαν εκατοντάδες κατοικίες και μπήκαν χιλιάδες κεντρικές θερμάνσεις σε νέα και παλιά σπίτια. Στη συντριπτική πλειοψηφία των νέων εγκαταστάσεων θέρμανσης, επιλέχτηκε το πετρέλαιο, ενώ όπου μπήκαν τζάκια ήταν περισσότερο για ομορφιά και λιγότερο για ζεστασιά.
Τον τελευταίο χρόνο όμως, νέοι και παλιοί ιδιοκτήτες ανακαλύπτουν έκπληκτοι ότι είχαν απίστευτα πολλές επιλογές για φτηνή θέρμανση και ότι, ουσιαστικά, με την «τυφλή» επιλογή του καυστήρα πετρελαίου πέταξαν λεφτά ενώ επιβάρυναν και το περιβάλλον. Τρέχουν λοιπόν όλοι τώρα να βρουν τρόπο να μετατρέψουν τα... διακοσμητικά τζάκια τους σε ενεργειακά και τους καυστήρες της κεντρικής θέρμανσης σε ξύλου, πέλετ, πυρηνόξυλου και λοιπόν οικονομικών καυσίμων. Να σημειωθεί ότι ειδικά στην περιοχή μας, λόγω του ήπιου χειμώνα αλλά και της ύπαρξης τεράστιου όγκου κλαδιών και ξύλων από τα κλαδέματα των ελαιόδεντρων, η θέρμανση θα μπορούσε να γίνεται με μηδενικό κόστος: Τα ξύλα και τα κλαδιά των ελαιόδεντρων θα μπορούσαν να μετατραπούν σε πέλετ και καυσόξυλα, με κόστος σχεδόν ίδιο με αυτό που υπάρχει για το μάζεμα και το κάψιμό τους στα κτήματα κάθε χρόνο. Ακόμα δηλαδή και το να καίμε τα λιόκλαρα για να ζεσταθούμε, έπρεπε να έρθει η κρίση για να το ανακαλύψουμε - γιατί στη μέθη μας γελούσαμε και κοροϊδεύαμε αυτούς που το επιχειρούσαν.
Ποιος ευθύνεται που δεν έχουμε όλοι σήμερα στα σπίτια μας θέρμανση με ανανεώσιμες αλλά και ασυγκρίτως φτηνότερες πηγές ενέργειας; Σίγουρα η αδιαφορία και ο νεοπλουτισμός μας, αλλά και η παντελής έλλειψη ενημέρωσης από κατασκευαστές κι αρμόδιους, κρατικούς ή μη. Γιατί την περίοδο της δανεικής ευμάρειας χτίζαμε σπίτια όπου βρίσκαμε διαθέσιμα 4 στρέμματα... αδιαφορώντας, μεταξύ άλλων, για την ενεργειακή τους θωράκιση, καθώς επίσης για το κόστος ανάπτυξης δικτύων - υποδομών αλλά και μετακίνησης. Είναι το ίδιο με αυτό που έγινε την εποχή της αντιπαροχής, που δημιούργησε τερατώδη πολυώροφα κτήρια και κακάσχημες τσιμεντουπόλεις.
Το κακό είναι ότι και τώρα, που λόγω κρίσης ανακαλύπτουμε ότι υπάρχουν κι άλλα καύσιμα εκτός από τη βενζίνη που μπορούν να κινούν τα αυτοκίνητά μας, αλλά και ότι η θέρμανση μπορεί να επιτευχθεί με πολύ... ταπεινές πηγές ενέργειας, συνεχίζουμε να κινούμαστε άναρχα και με όρους κοπαδιού: Ελάχιστη ενημέρωση κι αυτή στόμα με στόμα, ελάχιστοι υπεύθυνοι επαγγελματίες, και μια τεράστια θάλασσα ευκαιριακών «ειδικών» στην αρπαχτή.
Είναι όμως φανερό πλέον πως, αν δεν κατακτήσουμε μια άλλη αντίληψη και δεν υιοθετήσουμε καινούργια συμπεριφορά σε σχέση με τη χρήση των φυσικών και οικονομικών μας πόρων, δεν πρόκειται να βγούμε ποτέ απ' το σπιράλ θανάτου στο οποίο έχουμε εισέλθει.
panagopg@gmail.com
