Είναι καταπληκτικό το τι εφευρίσκεται κάθε φορά προκειμένου να καθυστερήσει ή να παρεμποδιστεί η λήψη απόφασης που αφορά το θέμα των σκουπιδιών. Η εφευρετικότητα είναι τόσο πλούσια, που αν είχε διοχετευτεί στο να δοθεί μια λύση στο πρόβλημα, εδώ και πολλά χρόνια δεν θα συζητούσαμε για το πού καταλήγουν τα σκουπίδια μας. Το πολιτικό προσωπικό όμως, εκπαιδευμένο στη μικροεξυπηρέτηση και στην αξιοποίηση τοπικισμών για την άσκηση πολιτικής, παίζει την κολοκυθιά μεταβιβάζοντας διαρκώς την ευθύνη.

Το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο είναι να κάνεις αντιπολίτευση χρησιμοποιώντας ως όπλο τη δύναμη της τοπικής κοινωνίας. Η ελλιπής πληροφόρηση αλλά και η σκόπιμη παραπληροφόρηση έχουν δημιουργήσει την πεποίθηση ότι οι μονάδες επεξεργασίας σκουπιδιών προκαλούν ανήκεστες βλάβες στην υγεία και απαξιώνουν τις περιουσίες σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων... Οι μύθοι κι ο φόβος πουλάνε και επιφέρουν καλά εκλογικά αποτελέσματα, γι' αυτό και όσο πιο τερατώδεις είναι οι διηγήσεις τόσο καλύτερο και αποδοτικότερο είναι το αποτέλεσμα. Ειδικά σε μια περίοδο ταραγμένη όπως αυτή που διανύουμε, είναι προφανές ότι όσο πιο υπερβολική είναι η αφήγηση τόσο καλύτερα εξυπηρετούνται ιδεοληψίες και σκοπιμότητες κάθε μορφής. Οταν διαφωνείς ιδεολογικά με την ανάπτυξη επιχειρηματικής δραστηριότητας στον τομέα των σκουπιδιών, είναι προφανές ότι θα χρησιμοποιήσεις ό,τι βρεις στο δρόμο σου για να αποτρέψεις την επιβολή λύσης με αυτά τα χαρακτηριστικά. 

Το πρόβλημα των σκουπιδιών πάντως δεν πρόκειται να λυθεί αν δεν βρεθεί ο χώρος εγκατάστασης της μονάδας διαχείρισής τους. Το πρόβλημα δεν είναι αν τη μονάδα θα τη λειτουργεί ιδιώτης ή οι δήμοι. Δευτερεύουσα είναι επίσης η μέθοδος διαχείρισης που θα επιλεγεί, μιας και θα βρίσκεται αναγκαστικά εντός των όσων ορίζει η αυστηρότατη σε ζητήματα περιβάλλοντος ευρωπαϊκή νομοθεσία. Το κυρίαρχο είναι το πού θα εγκατασταθεί η μονάδα. Είναι καιρός λοιπόν να αφήσουν όλοι τα γύρω γύρω και να τοποθετηθούν σχετικά με το ποιος πρέπει να είναι ο χώρος εγκατάστασης της μονάδας διαχείρισης.  Μετά τα βρίσκουμε όλα τα άλλα. Η ηγεσία της Περιφέρειας Πελοποννήσου αρνήθηκε να ορίσει από την αρχή το χώρο εγκατάστασης και σπατάλησε μια τετραετία με έναν διεθνή  διαγωνισμό ο οποίος δεν πρόκειται να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα πριν από τις νέες εκλογές. Το κακό είναι ότι όλα δείχνουν πως μετά τις εκλογές τα πάντα θα ξεκινήσουν από μηδενική βάση... και θα μείνουμε με τις βαρύγδουπες κι αυτάρεσκες δηλώσεις. 

Με τις μισές αλήθειες και την υποκριτική ευαισθησία έχουμε πορευτεί επί χρόνια και έχουμε δοκιμάσει διάφορα πανάκριβα μαντζούνια στον τομέα της διαχείρισης των σκουπιδιών, χωρίς αποτέλεσμα. Πλην όμως δεν χρειάζεται «να ανακαλύψουμε τον χαλκά της γης», αλλά απλώς να αντιγράψουμε έναν από τους τρόπους διαχείρισης που εφαρμόζουν με επιτυχία εδώ και χρόνια σε άλλες περιοχές της Ελλάδας και της Ευρώπης. 

Αυτό που χρόνια τώρα κοστίζει περισσότερο στην κοινωνία και την οικονομία, είναι η αδυναμία να δοθούν έγκαιρα οι σωστές λύσεις, μπας και θιχτούν τα μικρά ή τα μεγάλα συμφέροντα τού ενός ή του άλλου. Η χρεοκοπία της χώρας όμως οφείλεται ακριβώς στη διαρκή άρνηση του πολιτικού συστήματος να κάνει το αυτονόητο. Να θεσμοθετήσει εν προκειμένω ένα απλό και σαφές πλαίσιο που θα χωροθετεί κατοικίες, καταστήματα, μικροβιοτεχνίες και οχλούσες βιομηχανίες. Ενα πλαίσιο που δεν θα αφήνει περιθώρια αλλαγών, παρερμηνειών και «εξυπηρετήσεων». Αυτό απουσιάζει - κι έτσι καταλήγουμε σε διάφορα κωμικοτραγικά. Οπως το να θέλουμε σύγχρονο δρόμο που να διασχίζει το νομό, αλλά «αστικού τύπου» για να φτιάξουμε και κάνα βενζινάδικο. Να θέλουμε ζώνη «Natura»... για τους άλλους, αλλά εμείς να χτίσουμε στα οικοπεδάκια μας εκεί. Να φύγουν τα σκουπίδια από το σπίτι μας, αλλά καλύτερα να μην ξέρουμε πού πάνε. 

Οι πολιτικοί έβαζαν -και εξακολουθούν να βάζουν- πάνω απ' όλα το συμφέρον των πελατών, κι αυτό το πληρώνουμε όλοι μας ακριβά.