Τρίτη, 02 Οκτωβρίου 2012 13:17

2.204 μέτρα πάνω απ' τη θάλασσα - Χαλασμένο - Ταΰγετος"

Γράφτηκε από την
2.204 μέτρα πάνω απ' τη θάλασσα - Χαλασμένο - Ταΰγετος"

Γεννημένοι στην Ολλανδία, μια επίπεδη χώρα , τα βουνά της Ελλάδας είναι πανέμορφα και μερικές φορές προκλητική εικόνα. Κοιτάζοντάς τα από την παραλία νιώθει κάποιος ζήλεια και πολύ μικρός ταυτόχρονα.
Έχοντας επισκεφτεί την Ελλάδα και ειδικά την περιοχή της Καλαμάτας για 30 χρόνια, είχαμε τελικά την ευκαιρία να αναίβουμε σε έναν από τους «Γίγαντες της Μάνης» με τον Ορειβατικό Σύλλογο Καλαμάτας.  Γνωρίσαμε για το ΕΟΣ Καλαμάτας μέσα απο τούς φίλους μας , Αλέξανδρο Κούτρο ,και την οικογένειά του ,και θα επιχειρήσουμε να αναίβουμε στο Χαλασμένο.

Ξεκινήσαμε με τον ΕΟΣ Καλαμάτας  με 4x4  για το  σημείο  διανυχτέρευσης, που είναι μία εξόρμηση από μόνη της. Ο  Πατέρας Κούτρος οδηγεί το δικό του 4x4  σαν επαγγελματίας ραλίστας πάνω από το χωριό, Κέντρο, και μέσα στα βουνά.  Τίποτα δεν μας σταματά τώρα..ούτε το λάστιχο σε ένα από τα άλλα οχήματα.Και στο Χαλασμένο να μην κατορθώσουμε να ανέβουμε αυτή η εμπειρία και μόνο θα ήταν αρκετή.Το φαράγγι είναι πανέμορφο και ξεδηπλώνεται φανταστκά στα μάτια μας με κάθε στροφή, αλλά ταυτοχρόνα, οι απότομες πλαγιές του Ταυγέτου μοιάζουν  απειλητικές. Ας είναι το λάστιχο που μας έπιασε η μοναδική απειλή!!!!!!

Φτάνοντας στο εκκλησάκι της Καψοδεματούσσας, που κρύβεται  μοναχικό στο φαρράγι του Ριντόμου, όλοι ψάχνουν να βρούν κατάλληλο χώρο για τη σκηνή τους ή τον υπνόσακο τους. Βέβαια ο Σύλλογος έχει φροντίσει για τα απαραίτητα και το γεύμα  αρχίζει  να ετοιμάζετε. Καθώς  το φεγγάρι ολόγιομο, ανεβαίνει πάνω απ’τον Ταύγετο , απολαμβάνουμε ένα ποτήρι κρασί, με θαυμάσια Ελληνική μουσική  που μας κάνει να νιώθουμε τη φιλοξενία των ανθρώπων και του βουνού! Και μια απαγγελία Ομήρου,  μας κάνει να νιώθουμε ότι οι Αρχαίοι Θεοί είναι μαζί μας!

Ακούγεται η καμπάνα της εκκλησίας ,με τις πρώτες αχτίδες του ήλιου, και όλοι ξυπνούν σιγά-σιγά! Τσάι και πρωινό σερβίρετε και ακολουθώντας το φαράγγι, φτάνουμε στό διάσελο του Χαλασμένου. Κοιτάζοντας πρός τα πάνω μας φαίνετε ακατόρθωτο αυτό που θα επιχειρήσουμε. Δεν θα φτάσουμε ποτέ στήν κορυφή!
Κάτω απο την επίβλεψη «Των Σερπών της Καλαμάτας» ξεκινάμε την ανάβαση. Σιγά αλλά σταθερά  όλοι ακολουθούν  τους πρώτους ορειβάτες στην πλαγιά του βουνού. Μια «ουρά» από ορειβάτες σαν φίδι ανεβαίνει  στην πλαγιά του Ταυγετου ανάμεσα στο Χαλασμένο και  στόν Προφήτη Ηλία. Έχοντας φτάσει στη Ρίζα του Χαλασμένου, η θέα για την κορυφή  φαίνετε ακόμα πιο απειλιτική. Μια απότομη πλαγιά είναι ανάμεσα σε εμάς και την κορυφή. Καθώς ανεβαίνουμε,την  Ελληνική λέξη ‘Πετρα’ την μαθαίνουμε πολύ γρήγορα. Όταν κατά λάθος κυλάει μιά πέτρα, όλο το βουνό φαίνετε να φωνάζει «Πέτραααααααα». Εμπειρία και αυτοπεποίθηση καθώς ανεβαίουμε ,λιγότερες πέτρες κατρακυλάνε, και φτάνουμε στην κορυφή!!!

Κόβετε η ανάσα στην κορυφή με τη θέα  που μας έφερε ώς εδώ ή με την απότομη ανάβαση; Αρχίζουν όλοι να τραβούν φωτογραφίες και εμείς
χαρούμενοι κρατάμε την Ελληνική και την Ολλανδική σημαία! Και ξαφνικά το αίσθημα να είσαι στην κορυφή του κόσμου ανταγωνίζεται με την αίσθηση ότι ο άνθρωπος είναι τόσο μικρός μπροστά στο μεγαλείο της φύσης. Οι Θεοί είχαν δίκιο που αναγνώρησαν τη φύση  ώς υπέρ άνω τους.
 
Στην κατάβαση ξεχωρίζουν οι «πρωτάρηδες» από τους έμπειρους ορειβάτες. Καθώς πηδάνε από πέτρα σε πέτρα σαν « αγριοκάτσικα» κάνουν την κατάβαση να μοιάζει με περίπατο στην παραλία. Για μερικούς  ο μόνος τρόπος πρός τα κάτω είναι με  πόδια  βεβαίως, αλλά και   χέρια και με αργό ρυθμό. Έχοντας φτάσει στη ρίζα του βουνού  με ασφάλεια για όλα τα μέλη της ομάδας, αυτό που μένει είναι η εμπειρία που μοιραστήκαμε και η απαράμμιλη ομορφιά του Ταυγέτου.

Claus den Hartog en Jannet van Lange


NEWSLETTER