Από το 2008 που κορυφώθηκε η διεθνής καπιταλιστική κρίση, οι καπιταλιστές ασχολούνται συνεχώς με διασώσεις των βασικών τους εργαλείων: των τοκογλυφικών τραπεζών τους. Οι Αμερικανοί ξόδεψαν 700 δισ. δολάρια, επισήμως, για να τις σώσουν. Ανεπισήμως κάποιοι μιλούν για το αστρονομικό ποσό των 19 τρισ. δολαρίων. Οι αντίστοιχες διασώσεις για τις ευρωπαϊκές τράπεζες στοίχισαν στους ευρωπαϊκούς λαούς πάνω από 5,1 τρισ. ευρώ. Ανάλογα μυθώδη ποσά χρειάστηκαν και οι ιαπωνικές τράπεζες. Οικονομικοί αναλυτές υπολογίζουν ότι ένα ποσό περίπου ίσο με το 15% του παγκόσμιου ΑΕΠ (δηλαδή 10 τρισ. δολάρια) διοχετεύθηκε στους αλητήριους τραπεζίτες για να σωθούν από τη χρεοκοπία και να συνεχίσουν τα βρόμικα παιχνίδια τους σε βάρος του παγκόσμιου πληθυσμού. Τα λεφτά αυτά έχουν προκαλέσει μια πρωτοφανή πλημμυρίδα ρευστότητας στις ίδιες τις τράπεζες (όχι σε όλες) και τρομακτική συσσώρευση του παγκόσμιου πλούτου στα χέρια ελάχιστων διεθνών απατεώνων. Πρόσφατη έκθεση της μεγάλης ελβετικής τράπεζας Credit Suisse συμπυκνώνει σε δύο μόλις αριθμούς τον απολογισμό της διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης: Το 0,7% του παγκόσμιου πληθυσμού συγκεντρώνει το 47% του παγκόσμιου πλούτου, την ίδια στιγμή που το 71% του παγκόσμιου πληθυσμού συγκεντρώνει μόλις το 3% του παγκόσμιου πλούτου. Αυτό είναι, μέχρι στιγμής, το αποτέλεσμα και των ληστρικών τραπεζικών διασώσεων που απαιτεί η καπιταλιστική ανάπτυξη παράγοντας την αβυσσαλέα ανισότητα μεταξύ ανθρώπων αλλά και κρατών. Οι ΣυριζοΑνέλ υπογράφοντας το τρίτο μνημόνιο ανέλαβαν να ξανασώσουν (για τρίτη φορά σε μια πενταετία) τις τράπεζες υποσχόμενοι στα ευρωαφεντικά τους ότι θα αρπάξουν γύρω στα 14 δισ. ευρώ από τον διαλυμένο κοσμάκη να τα δώσουν στους αναξιοπαθούντες τραπεζίτες. Γι' αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι το δημοσιονομικό κόστος του τρίτου μνημονίου είναι ίδιο ακριβώς με αυτό που ζητάν οι τραπεζίτες: 14 δισ. ευρώ.
Από το 2008 μέχρι το τέλος του 2014, τα πρασινογάλαζα γιουσουφάκια των τραπεζιτών τους χάρισαν κρατικό χρήμα 190 δισ. ευρώ, ενώ τώρα, η για δεύτερη φορά «Αριστερά», σκοπεύει σαν πρώτη δόση να τους «φιλοδωρήσει» με 10 δισ. από αφαίμαξη του κόσμου και άλλα 4 δισ. αναμένεται να προσφέρουν οι ιδιώτες κερδοσκόποι από τα κλεμμένα. Ετσι ο λογαριασμός θα ανέβει στα 204 δισ. ευρώ. Με βάση όμως την σημερινή χρηματιστηριακή αξία των «ελληνικών» συστημικών τραπεζών, που δεν ξεπερνάει (και των τεσσάρων μαζί) τα 5 δισ. ευρώ, θα μπορούσε, αν είχαμε πραγματική ελληνική κυβέρνηση, να τις αποκτήσει όχι μία αλλά 40 φορές, εκπαραθυρώνοντας όλα τα τρωκτικά των ΔΣ των τραπεζών, αρχής γενομένης από την ΤτΕ.
Για την εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών, μια λαϊκή κυβέρνηση όχι μόνο δεν θα έδινε δεκάρα για την «διάσωση», αλλά θα τους ζήταγε και τα ρέστα κλείνοντας όλα τα μέλη των ΔΣ στη φυλακή. Ωστόσο, ο εθελόδουλος, τραπεζοεξαρτώμενος πρωθυπουργός μας, επειδή το ψεύδος του έχει γίνει πλέον δεύτερη φύση, είπε στο άφωνο ασκέρι των κυβερνητικών βουλευτών του, ότι δήθεν οι τράπεζες που θα χρηματοδοτηθούν (ανακεφαλαιοποιηθούν) θα έχουν και αντίστοιχο management. Δηλαδή συμμετοχή του Δημοσίου στο ΔΣ των τραπεζών και στη λήψη αποφάσεων. Κάτι το οποίο όμως απαγορεύει το 3ο μνημόνιο που το συριζαϊκό μπουλούκι ούτε καν έχει διαβάσει. Εκεί προβλέπεται «εξυγίανση» (μέσω της ανακεφαλαιοποίησης) των τραπεζών ώστε να παραδοθούν στο ευρωπαϊκό και κυρίως στο γερμανογαλλικό χρηματιστικό κεφάλαιο χωρίς ζημίες.
Είναι γνωστό ότι ο βασικός κλεπτοκρατικός «θεσμός» που υλοποιεί την ανακεφαλαιοποίηση είναι το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) που δήθεν ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο, ενώ στην πραγματικότητα ανήκει στην τρόικα και στήθηκε απ’ αυτήν το 2013 για να επιβλέπει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, δηλαδή την ελληνική οικονομία και να ενημερώνει τα διεθνή αρπακτικά για το πού να κτυπήσουν. Η τότε κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου πήρε αμέσως ένα μεγάλο δάνειο 50 δισ. ευρώ από τον EFSF και παραχώρησε τα χρήματα στα τρωκτικά του ΤΧΣ, ώστε να αρχίσουν να εξυπηρετούν τα συμφέροντα της μαφίας των αφεντικών τους δανειστών. Ετσι, ενώ το Ταμείο ανήκει στους ευρωαλήτες, διαχειρίζεται ζεστό χρήμα του δυστυχισμένου ελληνικού λαού και σε βάρος του. Σ’ αυτό το Ταμείο, το ΔΣ επιλέγεται από 6μελή επιτροπή οργάνων της ΕΕ, ώστε να το διαχειρίζονται απόλυτα δικοί τους άνθρωποι. Οπότε η «κυβέρνηση» και να θέλει δεν μπορεί να παρέμβει, καθώς η ευρωμαφία έχει επιβάλει και την «ανεξαρτησία» του Ταμείου η οποία πρέπει να «είναι πλήρως σεβαστή». Αρα οι Γαλλογερμανοί -κι όχι οι Τσιπροκαμένοι- ελέγχουν πλήρως το ΤΧΣ και μέσω αυτού τις διοικήσεις και το management των τραπεζών. Επί πλέον, βάσει των μνημονιακών επιταγών, τα μέλη των ΔΣ και τα ανώτατα διευθυντικά στελέχη των τραπεζών θα ορίζονται χωρίς κρατικές παρεμβάσεις, περιλαμβάνοντας στη σύνθεσή τους τουλάχιστον τρεις «διεθνείς εμπειρογνώμονες» έκαστο, οι οποίοι και θα προεδρεύουν σε όλες τις επιτροπές των συμβουλίων. Μιλάμε συνεπώς για πλήρη παράδοση της διοίκησης και του management σε εκπροσώπους της διεθνούς χρηματοσυμμορίας οι οποίοι απαιτούν, το μεν κόστος της διάσωσης να φορτωθεί πάλι στις πλάτες του ο πενόμενος ελληνικός λαός, ενώ η ιδιοκτησία των τραπεζών να περιέλθει στα χέρια τους. Γι' αυτό η μεταφορά κολοσσιαίων ποσών από τα λαϊκά στρώματα για τη σωτηρία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και η σκανδαλώδης διαδικασία με την οποία αυτή διενεργείται, επιστρατεύει όλη την αστική υποκρισία και ψευδολογία για να δικαιολογηθεί. Αυτά τα ποσά βαρύνουν άμεσα το δημόσιο χρέος - δηλαδή τους εργαζόμενους και συνταξιούχους- για να υποστηριχθεί δήθεν η περιβόητη ρευστότητα των τραπεζών. Υπ' όψιν ότι τα ποσά της ανακεφαλαιοποίησης πάνε μόνο για αναπλήρωση ζημιών από τα ρισκαδόρικα παιχνίδια της τραπεζικής αγυρτείας, την αποκατάσταση της «κεφαλαιακής τους επάρκειας» και όχι για αύξηση της ρευστότητας στην αγορά ή για δάνεια. Μέχρι σήμερα, το τραπεζικό σύστημα έχει χορηγήσει δάνεια στεγαστικά, καταναλωτικά, επιχειρηματικά άνω των 300 δισ. Τα μισά, περίπου 150 δισ., είναι πλέον καθυστερούμενα, επισφαλή. Αρα με τις διαδοχικές ανακεφαλαιοποιήσεις όχι μόνο έχουν καλυφθεί οι επισφάλειες αλλά θα έπρεπε να έχουν κι ένα τεράστιο περίσσευμα, πάνω από 50 δισ. Γιατί λοιπόν ζητάνε κι άλλα χρεοκοπώντας το κράτος κι εξαθλιώνοντας τον κοσμάκη; Πού πήγαν τόσα λεφτά; Η απάντηση είναι ότι τα πιο πολλά έχουν χαθεί σε τραπεζικά παιχνίδια με χρηματιστηριακές φούσκες και τοξικά παράγωγα που είναι οι αγαπημένες ενασχολήσεις των τραπεζιτών, καθώς και σε θαλασσοδάνεια.
Η τωρινή ανακεφαλαιοποίηση θα γίνει σε αναλογία 25% σε κοινές μετοχές και κατά 75% σε μετατρέψιμα ομόλογα (Cocos). Δηλαδή με τα χρήματα που τους δίνει το κράτος (όλοι εμείς δηλαδή) εκδίδουν ομόλογα τα οποία αν δεν αποπληρωθούν (κι αυτό κάνουν οι τραπεζίτες) μετατρέπονται αυτόματα σε μετοχές της ίδιας της τράπεζας. Από την άλλη, οι τράπεζες με νόμο απαλλάσσονται και από μελλοντική φορολογία (λέγεται Αναβαλλόμενος Φόρος και μετατρέπει τις ζημίες σε κεφάλαιο) προκειμένου να επιστρέψουν άτοκα -ποτέ δεν τα επέστρεψαν- τα ποσά από τα Cocos. Στη δε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου που καλούν οι τραπεζίτες τους μετόχους και μη, για να μη χρειαστούν μεγάλη κρατική βοήθεια, γίνεται το έλα να δεις. Οι παλαιοί μεγαλομέτοχοι (οι τραπεζίτες) αρκεί να βάλουν στην αρχή το 1/10 της αύξησης και αυτόματα αποκτούν δικαίωμα για αγορά στο μέλλον και των υπολοίπων 9/10 μέσω του κόλπου με τα «δικαιώματα» (warrants). Με αυτά, η μελλοντική τιμή εξαγοράς είναι ίδια με την αρχική. Οπότε οι τραπεζίτες αρκεί να κάνουν ανατίμηση της μετοχής μελλοντικά και δεν χρειάζεται να βάλλουν ούτε ευρώ, εμπορευόμενοι τα κέρδη από τα «δικαιώματα». Τέλος, όσες μετοχές εκδοθούν αρχικά και δεν καλυφθούν από μελλοντικές αυξήσεις κεφαλαίου ή από αποπληρωμή των Cocos, θα είναι κοινές χωρίς ψήφο. Αυτό αφορά βέβαια το κράτος που ενώ θα τις κατέχει δεν θα έχει μέρισμα ούτε δικαίωμα στη διοίκηση των τραπεζών, προκειμένου αυτές να μείνουν κυρίως σε ξένα κερδοσκοπικά funds που είναι και η απαίτηση της ΕΕ. Αυτό το δώρο στο ντόπιο και ξένο τραπεζικό κεφάλαιο έκανε το μνημονιακό τόξο (ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Ποτάμι -ΕΚ) που ψήφισαν από κοινού υπέρ της ανακεφαλαιοποίησης στο κοινοβούλιο. Δυστυχώς η πλειοψηφία των Ελλήνων επιβράβευσε με την ψήφο της αυτόν που τους υποσχέθηκε προεκλογικά, πως θα ολοκληρώσει την καταστροφή που οι προηγούμενοι δρομολόγησαν, με έναν ακόμη πιο βίαιο κι αυταρχικό τρόπο. Τώρα ακινητοποιημένη πληρώνει αγόγγυστα φόρους για την εξυπηρέτηση ενός χρέους που είναι αδύνατον να αποπληρωθεί. Κι αν δεν αφυπνιστεί, το μέλλον όλων μας είναι ζοφερό και προδιαγεγραμμένο, αφού το έγκλημα που δεν τιμωρείται αποτελεί ένα κατά πολύ μεγαλύτερο έγκλημα.
Κ.Α. Αποστολόπουλος
Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης
