Πέμπτη, 15 Σεπτεμβρίου 2011 15:25

Μισθοί και όριο φτώχειας

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)


Εξαιρετικά έντονες ήταν οι αντιδράσεις από διάφορες πλευρές σχετικά με τις δηλώσεις που έκαναν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στη ΔΕΥΑΚ για τους μισθούς που χορηγεί η Επιχείρηση. Στόχος των επικρίσεων ήταν η επίκληση του επιχειρήματος για τα όρια φτώχειας που θέτει η Ευρωπαϊκή Ενωση, κάτι το οποίο θεωρήθηκε ως πρόκληση για άλλους εργαζόμενους.
Ενδεικτική είναι η επιστολή υπαλλήλων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης: "Σε άρθρο της εφημερίδας σας της 07/09/2011 δημοσιεύθηκαν οι μισθολογικές καταστάσεις Αυγούστου των εργαζομένων στη ΔΕΥΑΚ, καθώς και κάποια σχόλια από τον πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων, σε απάντηση των δηλώσεων του δημάρχου Καλαμάτας περί ύπαρξης “golden boys” στη ΔΕΥΑΚ. Είναι τουλάχιστον πρόκληση σε τέτοιες δύσκολες εποχές να λέγονται τέτοια πράγματα. Αν ο καθαρός μισθός υπαλλήλου οικονομικού- διοικητικού στην ΔΕΥΑΚ, που ανέρχεται στα 2.831,27 ευρώ (χωρίς υπερωρίες), είναι λίγο πάνω από το ευρωπαϊκό επίπεδο της φτώχειας, τότε ο αντίστοιχος μισθός υπαλλήλου (με τα ίδια προσόντα) της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, που είναι 1.363,58 ευρώ (τελικό ποσό), πώς μπορεί να χαρακτηρισθεί; Γιατί δύο υπάλληλοι με τα ίδια προσόντα σε διαφορετικές υπηρεσίες να έχουν διαφορά 1.500,00 ευρώ; Γιατί σε λογαριασμό της ΔΕΥΑΚ η πραγματική αξία νερού να είναι 11,93 ευρώ και η τελική χρέωση 54,50 ευρώ;
Υ.Σ.: Βέβαια από την άλλη μεριά θα επιθυμούσαμε να δημοσιεύσει ο κ. δήμαρχος τους μισθούς των αντιδημάρχων και διευθυντών σε άλλες υπηρεσίες του δήμου, που από ό,τι γνωρίζουμε ξεπερνάνε κατά πολύ το ευρωπαϊκό επίπεδο της φτώχειας".
Ο δήμαρχος άνοιξε τον ασκό του Αιόλου σε μια προσπάθεια να εκμεταλλευτεί το γενικό κλίμα. Οι εκπρόσωποι του σωματείου κατάφεραν να προκαλέσουν αντί να απαντήσουν. Και κατάφεραν να γίνουν στόχος της οργής άλλων εργαζομένων. Οι εποχές άλλαξαν πλην όμως, δυστυχώς, δεν το έχουν καταλάβει όλοι.
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Η μεταφορά των μαθητών 25 χρόνια μετά »