Η ιστορία με το μπουλούκι από τη Μεσσήνη που πήρε μέρος στις γιορταστικές εκδηλώσεις για την απελευθέρωση της Καλαμάτας γύρισε τη σκέψη μας 40 χρόνια πίσω, ακριβώς όταν τελειώναμε το γυμνάσιο. Τότε η διεύθυνση του σχολείου στη Μεσσήνη είχε αποφασίσει τη συμμετοχή της τελευταίας τάξης δίκην μπουλουκιού με παραδοσιακές στολές, στις εκδηλώσεις για την απελευθέρωση. Τη φωτογραφία εκείνου του μπουλουκιού στο οποίο συμμετείχαν αγόρια και κορίτσια, την είδα πάλι πριν από μερικά χρόνια όταν μαζευτήκαμε οι παλιοί συμμαθητές και ο καθένας συνεισέφερε ό,τι πολύτιμο είχε κρατήσει από εκείνη την εποχή. Ενα χαρούμενο μπουλούκι που φωτογραφιζόταν στα σκαλιά του Αγιονικόλα, έτοιμο να εφορμήσει από την οδό Αναγνωσταρά προς την πλατεία 23ης Μαρτίου. Σημαία, φουστανέλα παραδοσιακή και ως εκ τούτου… ασήκωτη, φέρμελη, σελάχι από την οικογενειακή κληρονομιά του Πέτρου Αλεξόπουλου και τσαρούχι από το δήμο με την προκαδούρα να χτυπάει τη φτέρνα. Γιουρούσι με το σύνθημα, μια πάστα στου Μπεσσή περιμένοντας το τρένο, και επιστροφή με το βραδινό στη Μεσσήνη.
Μετά από 40 χρόνια διαπιστώνει κανένας ότι δεν άλλαξε σχεδόν τίποτε από εκείνη την εποχή, ενώ στο μεταξύ χάθηκε η "αθωότητα" των πρώτων χρόνων του γιορτασμού. Τώρα μάλιστα επιχειρείται και… εμπλουτισμός της (ανα)παράστασης με το μπουλούκι της Μεσσήνης να αποκτά αρχηγό στο πρόσωπο του Δ. Παπατσώνη. Του οποίου ο δήμος προτίθεται να φιλοτεχνήσει προτομή για να στηθεί στην πλατεία 23ης Μαρτίου Καλαμάτας. Στην επιλογή του Δήμου Μεσσήνης για το σύνολο των εκδηλώσεων και πρωτοβουλιών, φαίνεται ότι αγνοείται η συμβολή στην επανάσταση και την απελευθέρωση της Καλαμάτας των σημαντικών οικογενειών του Νησιού Δαρειώτη και Καλαμαριώτη (αλλά και πολλών ακόμη επιφανών Νησιωτών που είχαν μυηθεί στη Φιλική Εταιρεία).
Η επισήμανση αυτή ασφαλώς δεν γίνεται για λόγους… τοπικιστικούς. Απλώς έρχεται να υποδηλώσει την ανάγκη ουσιαστικής ενασχόλησης με την τοπική ιστορία, η οποία δυστυχώς εκφυλίζεται σε εκδηλώσεις οι οποίες δεν προσφέρουν πλέον τίποτε περισσότερο από ένα γιορταστικό κλίμα στην πόλη, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Αυτή τη θέση την έχουμε διατυπώσει πολλές φορές, επιμένοντας στην ανάγκη αναβάθμισης των εκδηλώσεων μέσα από συνέδρια και επιστημονικές ανακοινώσεις σχετικά με την Επανάσταση του 1821 και την Καλαμάτα. Αλλά κυρίως στην ανάγκη -μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία- να γίνει κατανοητό πως στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα δεν μπήκαν απλώς οι ένοπλοι από διάφορες περιοχές, αλλά ιδρύθηκε το πρώτο "κράτος".
Το ίδιο ισχύει φυσικά για όλους και για το Δήμο Μεσσήνης, στα σχολεία του οποίου θα έπρεπε επίσης να διδάσκεται η τοπική ιστορία έτσι ώστε οι νέες γενιές να γνωρίζουν τα πραγματικά γεγονότα και τους ανθρώπους που έπαιξαν ρόλο στην επανάσταση. Και το Νησί, λόγω και της σπουδαίας θέσης του στο δίκτυο επικοινωνίας, στην οικονομία της περιοχής και το εμπόριο, έπαιξε σημαντικό ρόλο. Η ουσιαστική συμβολή του δήμου δεν βρίσκεται στις… φουστανέλες, αλλά στην ανάδειξη αυτού του ρόλου και των ανθρώπων που πρωταγωνίστησαν.
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr