Οπως είναι η κυκλοφορία στο κέντρο της Καλαμάτας τις πρωινές ώρες ή τις "ακέραιες" απογευματινές ώρες. Τότε μπορεί κάποιος να συνειδητοποιήσει το μέγεθος του κυκλοφοριακού προβλήματος και την ανεπάρκεια της πολιτικής που ασκείται από το δήμο εδώ και πολλά χρόνια.
Για εκείνους που δεν έχουν συνηθίσει αυτή την ταλαιπωρία, ο χαρακτηρισμός είναι "κόλαση". Προχθές το απόγευμα για παράδειγμα και χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος, μέτρησα τη διαδρομή στη Βασ. Ολγας από το ύψος της Αριστομένους μέχρι την Ακρίτα και διαπίστωσα ότι χρειάστηκαν κάτι παραπάνω από 5 λεπτά.
Η εξήγηση για την εικόνα που εμφανίζεται στο κέντρο είναι σχετικά απλή: Γύρω από την πλατεία και σε ακτίνα το πολύ 200 μέτρων συγκεντρώνονται σχεδόν όλες οι υπηρεσίες δημόσιου και ιδιωτικού χαρακτήρα. Κατά συνέπεια κάτοικοι και επισκέπτες προσπαθώντας να φθάσουν στον προορισμό τους με τη χρήση αυτοκινήτου, καταφέρνουν να δημιουργήσουν ένα πανδαιμόνιο το οποίο πληρώνουν οι ίδιοι.
Μπορεί η κρίση να έφερε αλλαγές στον τρόπο μετακίνησης και να οδήγησε σε σοβαρό περιορισμό της κίνησης των αυτοκινήτων και των πελατών υπηρεσιών, αλλά αυτό φαίνεται πως δεν ήταν αρκετό για να αλλάξει την εικόνα του κυκλοφοριακού. Ο πυρήνας του προβλήματος παραμένει ο ίδιος και έχει να κάνει με την ανεπαρκή διαχείριση από την πλευρά των δημοτικών αρχών που επιμένουν να σπρώχνουν τα αυτοκίνητα στο κέντρο της πόλης. Από τα τελευταία δείγματα αυτής της νοοτροπίας είναι η άρνηση πεζοδρόμησης του τμήματος από την Εθνική Τράπεζα μέχρι τη Φραντζή και η χρησιμοποίηση αυτού του δρόμου για είσοδο ακόμη και της υπεραστικής κυκλοφορίας στο κέντρο της πόλης. Η έξω από κάθε λογική απόφαση για χρησιμοποίηση της Βασ. Γεωργίου σε διπλής κατεύθυνσης από την Αριστομένους και η διακοπή της κυκλοφορίας με νησίδα στην Αριστοδήμου, θα αποτελέσει και τη χαριστική βολή για την κυκλοφορία στο κέντρο.
Αυτή η πολιτική αντιμετώπισης της κυκλοφορίας στο κέντρο έχει ως αφετηρία την εξυπηρέτηση μικροσυμφερόντων και τον προσεταιρισμό ομάδων πίεσης που επιβάλλουν λύσεις οι οποίες στρέφονται τελικά κατά του συλλογικού συμφέροντος. Η ριζικά διαφορετική αντιμετώπιση του κυκλοφοριακού στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου πέρα από κάθε αμφισβήτηση θα επιφέρει αλλαγές και στις χρήσεις και στις νοοτροπίες. Οι δημοτικοί άρχοντες όμως είναι εκείνοι που έχουν την ευθύνη να πάρουν αποφάσεις και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για τις μεγάλες αλλαγές. Και όμως προκλητικά αγνοούν ακόμη και σε νέα έργα στοιχειώδεις υποδομές που θα έπρεπε να κατασκευαστούν για να αποφορτίσουν την κατάσταση στο κέντρο. Το γεγονός πως ούτε στη Βασ. Γεωργίου, ούτε στη Φαρών προβλέφθηκαν ποδηλατόδρομοι, είναι απολύτως χαρακτηριστικό των αντιλήψεων που κυριαρχούν σχετικά με την πόλη και τις ανάγκες της. Και φυσικά ας μην συζητήσουμε για προαστιακό και αστική συγκοινωνία. Με αυτά οι δημοτικοί παράγοντες δεν ασχολήθηκαν τον παλιό καλό καιρό.
Κλείνοντας δεν θα έπρεπε να παραλείψουμε το γεγονός ότι για να φθάσουμε εδώ, χρειάστηκε να δαπανηθούν χρήματα επί χρημάτων για… κυκλοφοριακές μελέτες. Οι οποίες ουδέποτε εφαρμόστηκαν γιατί μπορούμε να υποθέσουμε πως δεν ήταν εφαρμόσιμες.
Ηλίας Μπιτσάνης
