Με κίνδυνο ορισμένες φορές να την πατήσουν για μισό λεπτό, όπως έγινε στην προηγούμενη αναμέτρηση σε δήμο γειτονικού νομού. Χτύπα ξύλο, ένα τροχαίο από τα πολλά που συμβαίνουν στο δρόμο, μπορεί να στερήσει μια νίκη που φαίνεται βέβαιη. Κατά περίεργο τρόπο όμως αυτές οι νοοτροπίες δεν αλλάζουν. Με εξαίρεση τις υποψηφιότητες του ΚΚΕ που κατατίθενται οργανωμένα και με όλους τους τύπους πολύ νωρίτερα από την προκαθορισμένη ώρα λήξης, η συντριπτική πλειοψηφία των υπολοίπων επιλέγει τις βραδινές ώρες.
Ασφαλώς ορισμένα έχουν να κάνουν με νοοτροπίες που έρχονται από βάθος χρόνου και θεωρούνται πλέον… έθιμο. Πολλά έχουν να κάνουν όμως με την ίδια την εκλογική διαδικασία και τον τρόπο συγκρότησης ψηφοδελτίου. Ενα πρώτο ζήτημα που επισημάνθηκε πάλι προσφάτως, είναι ο στρατός υποψηφίων που χρειάζονται για να στελεχώσουν ένα συνδυασμό. Εχει γίνει πλέον πληγή η εκ του νόμου απαίτηση να… χώνει την ουρά του σε όλα τα χωριά ο κάθε υποψήφιος δήμαρχος. Και μπορεί να κάνει εκπτώσεις ο νόμος δεχόμενος υποψηφιότητες που φθάνουν σε ένα ελάχιστο μέρος των χωριών, αυτό όμως δεν σημαίνει πως ο κάθε υποψήφιος αρκείται σε αυτό. Αντιθέτως μέχρι την τελευταία ώρα τρέχει να έχει όσο γίνεται περισσότερους. Μετά και τη δεύτερη εφαρμογή του "Καλλικράτη" είναι καιρός πλέον να αλλάξει η ρύθμιση και να αφήσουν ήσυχους τους ανθρώπους στα χωριά να συγκροτούν τα δικά τους ψηφοδέλτια. Να υπάρχει μόνο ένα κεντρικό ψηφοδέλτιο και μάλιστα ενιαίο αφού αποδείχθηκε ότι οι σύμβουλοι ενεργούν όχι ως εκπρόσωποι της περιοχής τους αλλά ως μέλη μιας παράταξης. Για να μετράει σε τελευταία ανάλυση η σύνθεση του ψηφοδελτίου και η ικανότητα να διαχειριστεί αποτελεσματικά τις υποθέσεις του δήμου και όχι ο αριθμός των διακοσμητικών υποψηφίων οι οποίοι πολλές φορές δεν έχουν και καμία σχέση με το χωριό ή τη δημοτική ενότητα.
Ενα δεύτερο ζήτημα σχετίζεται με τα "ήθη" που δυστυχώς κουβαλάει σημαντικό μέρος του πολιτικού προσωπικού στην αυτοδιοίκηση. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις στις οποίες ασκούνται πιέσεις, γίνονται συναλλαγές και παζαρεύονται θέσεις μέχρι την τελευταία στιγμή. Με φαινόμενα παραιτήσεων, μεταπηδήσεων και διαλύσεων που απαξιώνουν το θεσμό ο οποίος εμφανίζεται στα μάτια των πολιτών ως ένα πεδίο όπου ευδοκιμούν "τα άνθη του κακού". Σε αυτή τη φάση μάλιστα ορισμένες κινήσεις ενισχύουν ακόμη περισσότερο την καχυποψία καθώς δεν υπακούουν σε κάποιους κανόνες πολιτικής ορθότητας ή δεν εκφράζουν ειδικούς κοινωνικούς δεσμούς.
Η τρίτη εκδοχή έχει να κάνει με συμπεριφορές… αστυνομικού χαρακτήρα. Πολλοί εκ των υποψηφίων κρατούν σε… περιφρούρηση ορισμένους ευάλωτους υποψηφίους που εκτιμούν ότι μπορεί την τελευταία στιγμή να τους την κάνουν, ακόμη και αν έχουν φροντίσει να πάρουν υπογραφές και τα απαραίτητα έγγραφα. Οταν… κλείνει η πόρτα του Πρωτοδικείου όμως όλα τελειώνουν και "μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται".
Καταστάσεις που δεν περιποιούν τιμή αλλά δυστυχώς συνέβαιναν και συμβαίνουν.

Ηλίας Μπιτσάνης