Πέμπτη, 11 Σεπτεμβρίου 2014 20:05

Τσιγγάνοι, ένα ζήτημα που πάει και έρχεται

Γράφτηκε από τον

Τσιγγάνοι, ένα ζήτημα που πάει και έρχεται

Το ζήτημα των τσιγγάνων πάει και έρχεται με τελευταία εξέλιξη τις δηλώσεις του δημάρχου Παναγιώτη Νίκα περί προσφυγής σε Ευρωπαϊκή Ενωση και εισαγγελέα αν δεν αποδοθούν για την εγκατάσταση των τσιγγάνων οι εκτάσεις στη Μπιρμπίτα και τη Μακαρία.

 

Ερχεται με αυτό τον τρόπο πέραν των άλλων να υπενθυμίσει ότι πλην του λεηλατηθέντος καταυλισμού (κατασκήνωση κατά την… πολιτικά ορθή ορολογία), υπάρχει και άλλη μια έκταση από την άλλη πλευρά του δρόμου που έχει αγοραστεί για την εγκατάσταση τσιγγάνων. Με την κίνηση αυτή ο κ. Νίκας επιδιώκει να πιέσει προκειμένου να μετεγκατασταθούν σε αυτή την περιοχή οι τσιγγάνοι που έχουν καταλάβει διάφορους χώρους στην περιοχή της Αγίας Τριάδας. Και παράλληλα να επιχειρήσει κάποια στιγμή την κατεδάφιση των αυθαίρετων κατασκευών, θεωρώντας ότι με την πρόταση μετεγκατάστασης που προαναφέρθηκε καλύπτει την προϋπόθεση που θέτει η απόφαση του γενικού γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης κ. Διδασκάλου περί διατήρησης της «κοινωνικής ειρήνης και συνοχής» στην περιοχή του Δήμου Καλαμάτας.
Εκ των πραγμάτων όμως πάνω από την υπόθεση αυτή πλανάται το "φάντασμα" της Μπιρμπίτας και των όσων συνέβησαν εκεί. Πρόκειται για ένα έργο το οποίο στοίχισε πολύ μεγάλα ποσά και έγινε φύλλο και φτερό χωρίς να εκπληρώσει την αποστολή του. Το πρώτο ζήτημα που αναδεικνύει η ιστορία αυτή είναι εκείνο των ευθυνών. Δεν είναι δυνατόν να μην φταίει κανένας από εκείνους που στριμώχνονταν να χωρέσουν στο πλάνο όταν έγιναν τα εγκαίνια του καταυλισμού της Μπιρμπίτας ο οποίος παρουσιάστηκε ως ένα πρωτοποριακό έργο. Και επειδή οι παράγοντες αποκλείεται να τα βρουν μεταξύ τους καθώς ο ένας πετροβολάει τον άλλον όταν πρόκειται για ζημιά, θα ήταν χρήσιμο να κληθούν οι ελεγκτές Δημόσιας Διοίκησης για να ερευνήσουν την υπόθεση και να καταλογίσουν ευθύνες, ελπίζουμε όχι μόνον… ηθικές.
Σε συνάφεια με αυτό είναι και η ανάγκη να αναζητηθούν τα αίτια που οδήγησαν στην διάλυση του καταυλισμού και τη λεηλασία από τους ίδιους οι οποίοι εγκαταστάθηκαν εκεί και σκόρπισαν πάλι στην ευρύτερη περιοχή χωρίς να ενδιαφερθεί κανένας για την εξέλιξη αυτή. Αν δεν εντοπισθούν τα πραγματικά αίτια ώστε να ληφθούν και τα κατάλληλα μέτρα, το βέβαιο είναι πως ακόμη και αν μεταφερθούν εκεί οι καταυλισμοί της Καλαμάτας, ακόμη και αν δαπανηθούν εκατομμύρια για να κατασκευαστούν πάλι σπιτάκια και στοιχειώδεις υποδομές, το αποτέλεσμα θα είναι ίδιο: Μετά από λίγο καιρό δεν θα έχει μείνει τίποτε όρθιο.
Δεν γνωρίζουμε αν αυτή η ιστορία των οργανωμένων καταυλισμών έχει εφαρμοστεί σε άλλες περιοχές ή χώρες και τι εμπειρία υπάρχει. Εκείνο το οποίο γνωρίζουμε όμως είναι πως πέραν των καταυλισμών της Καλαμάτας υπάρχει ένα πλήθος οικογενειών τσιγγάνων που ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες στις όχθες των ποταμών και το βάλτο. Και είμαστε βέβαιοι ότι η υπόθεση αυτή απαιτεί λύσεις σε συνεργασία των όμορων δήμων, της Περιφέρειας και της κεντρικής διοίκησης. Οι κάθε είδους πειραματισμοί έχουν πληρωθεί πολύ ακριβά και όχι μόνον δεν έλυσαν το πρόβλημα αλλά το απλώνουν όλο και περισσότερο. Στην πραγματικότητα κανένας δεν έχει καθαρή εικόνα για το τι ακριβώς συμβαίνει. Ούτε και τεκμηριωμένη άποψη σχετικά με την κοινωνία των τσιγγάνων και τον τρόπο αντιμετώπισης των μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει και (ως εκ τούτου) δημιουργεί. Χωρίς ολοκληρωμένη πολιτική που θα πατά στο έδαφος της πραγματικότητας, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε. Και οι αιρετοί θα πρέπει πλέον να δουν το δάσος και όχι το δέντρο.

 

Ηλίας Μπιτσάνης