Ενα μικρό ρεπορτάζ για μια ακόμη φορά αναδεικνύει ένα μεγάλο πρόβλημα της Μεσσήνης. Η αναφορά έχει να κάνει με την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το Φιλοσοφικό Κέντρο Μεσσήνης, που έχει παραχωρηθεί στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Η εγκατάλειψη είναι πλήρης και οι διαμαρτυρίες από τη Μεσσήνη διαρκείς και με κάθε ευκαιρία. Η ευθύνη για την κατάσταση αυτή βαρύνει τόσο το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου στο οποίο έχει παραχωρηθεί το κτήριο, όσο και το Δήμο Μεσσήνης στον οποίο ανήκει και βρίσκεται μάλιστα… έξω από την πόρτα του.
Και το πρόβλημα δεν είναι μόνον η εξωτερική εικόνα του κτηρίου αλλά και το τι γίνεται στο εσωτερικό του από την άποψη της απαξίωσης. Η ουσία όμως βρίσκεται στο γεγονός ότι ένα σημαντικό κτήριο της πόλης έχει παραδοθεί στην καταστροφή του χρόνου και είναι θεόκλειστο, την ώρα που η Μεσσήνη δεν διαθέτει ουσιαστικά χώρους για να φιλοξενήσουν επαρκώς ένα πλήθος δραστηριοτήτων που αναπτύσσονται σε αυτή. Είναι κάτι το οποίο επισημαίνουν άνθρωποι από όλες τις πλευρές και κυρίως εκείνοι που παρά τις αντίξοες συνθήκες επιμένουν ότι ο πολιτισμός αποτελεί διέξοδο στην καθημερινότητα και τα προβλήματα.
Το θέμα έχει τεθεί δημοσίως από τους Νησιώτες της Αθήνας που δείχνουν ξεχωριστό ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενα στη γενέθλια πόλη, αλλά ουσιαστική απάντηση δεν έχει δοθεί ακόμη. Το κτήριο πρέπει να επανέλθει στο δήμο που οφείλει να εξαντλήσει όλα τα μέσα προκειμένου να καταστεί λειτουργικό για την πόλη και ασφαλές για τους περιοίκους. Το εγχείρημα πανεπιστημιακής λειτουργίας απέτυχε παταγωδώς και δεν είναι ώρα να ψάχνει κανένας το γιατί, άλλωστε δεν πιστεύουμε ότι είχε πάρει ποτέ το Πανεπιστήμιο στα σοβαρά την υπόθεση αξιοποίησης του κτηρίου. Και όπως όλα δείχνουν είναι αδύνατον να δαπανηθεί έστω και ένα ευρώ για επεμβάσεις στο κτήριο, την ώρα που ήδη οι πρυτανικές αρχές των πανεπιστημίων διαμαρτύρονται ότι δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τα λειτουργικά τους έξοδα. Η σύμβαση του δήμου με το πανεπιστήμιο τελειώνει, από την πλευρά του δεύτερου δεν έγινε τόσα χρόνια καμία ουσιαστική προσπάθεια λειτουργίας του χώρου του οποίου επιτέλους θα πρέπει να πάψει η δέσμευση.
Ασφαλώς και για το δήμο η οικονομική κατάσταση δεν είναι ανθηρή, αλλά η δημοτική αρχή οφείλει να δώσει τη μάχη της δημιουργώντας γι’ αυτή τις καλύτερες προϋποθέσεις έτσι ώστε να ανοίξει στην πόλη και τους ανθρώπους της το κτήριο αυτό για το οποίο έχουν δαπανηθεί σημαντικά ποσά. Οι επιστολές προς… Εφεσίους δεν λύνουν προβλήματα ούτε και οι βόλτες στην Αθήνα. Αποτελούν στάχτη στα μάτια του κόσμου και επικοινωνιακή επίδειξη ενδιαφέροντος.
Ας τελειώνει λοιπόν αυτή η ιστορία της δέσμευσης με το Πανεπιστήμιο, να μπει μέσα ο δήμος και να εκτιμήσει την κατάσταση, να διαμορφώσει ένα σχέδιο λειτουργικής αξιοποίησης του χώρου, να το κοστολογήσει και να αναζητήσει χρηματοδότηση. Αν το Πανεπιστήμιο θέλει να… εξακτινωθεί, το Φιλοσοφικό Κέντρο θα είναι διαθέσιμο. Και θα είναι πιο εύκολο όταν έχει καταστεί λειτουργικό το κτήριο, από το μαύρο χάλι το οποίο παρουσιάζει σήμερα. Επιτέλους οι δημόσιες σχέσεις να τελειώνουν και μαζί τα μεγάλα λόγια που δεν στοιχίζουν σε κανέναν τίποτε και τα πληρώνουν οι πολίτες.

ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr

Ηλίας Μπιτσάνης