Τον κίνδυνο που προαναφέρθηκε είχαμε επισημάνει από την αρχή των συζητήσεων για την αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Σε μια προσπάθεια επιβολής σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, οι κυρίαρχες δυνάμεις της Ευρώπης δεν διστάζουν να εκβιάζουν με κάθε τρόπο. Και στην προκειμένη περίπτωση ουσιαστικά επιδιώκουν να εισαγάγουν έναν μηχανισμό "τιμωρίας" των αγροτών για τη γενική οικονομική κατάσταση των χωρών που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα. Η οικονομική ύφεση με μεγέθη και ρυθμούς που θυμίζουν πολεμική περίοδο, η ανθρωπιστική κρίση που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και τα νέα μέτρα που έρχονται, φαίνεται ότι δεν αρκούν. Οι "εταίροι" απαιτούν πλήρη υποταγή και προσπαθούν να θεσμοθετήσουν οικονομικούς εκβιασμούς. Και στην περίπτωση που προαναφέρθηκε, επιδιώκουν να στοχοποιήσουν τους αγρότες μέσω των κονδυλίων αγροτικής ανάπτυξης.
Το τραγικό της υπόθεσης είναι πως αυτό συμβαίνει την εποχή κατά την οποία όλοι στην Ευρώπη έχουν αρχίσει να συζητούν για "ανάπτυξη" (χωρίς να προσδιορίζουν τι σημαίνει πρακτικά αυτό) και προώθηση προγραμμάτων που θα την στηρίξουν προκειμένου να ανακοπεί η επιτάχυνση της ύφεσης που θέτει σε κίνδυνο πλέον το σύνολο της οικονομίας. Από όλες τις πλευρές (κόμματα, φορείς, ιδρύματα) προβάλλεται ως σημαντικός παράγοντας για την οικονομική ανάκαμψη η ανάπτυξη της γεωργίας που είναι ουσιαστικά ο μοναδικός παραγωγικός χώρος αυτή τη στιγμή στη χώρα μας. Μια τέτοια ανάπτυξη δεν μπορεί παρά να προϋποθέτει σε κάθε περίπτωση έργα υποδομής στη γεωργία, προγράμματα προώθησης προϊόντων στις διεθνείς αγορές, ενίσχυση συλλογικών πρωτοβουλιών σε όλα τα επίπεδα, ενίσχυση της έρευνας, ανάπτυξη τεχνογνωσίας σε κρίσιμους τομείς και πολλά ακόμη. Πλην όμως αυτά δεν γίνονται χωρίς χρηματοδοτήσεις και πολύ περισσότερο δεν γίνονται με την περικοπή των ευρωπαϊκών κονδυλίων στις χώρες οι οποίες δεν επιτυγχάνουν δημοσιονομικούς στόχους (τους οποίους μάλιστα άλλοι έχουν επιβάλει). Η αποπληρωμή του χρέους δεν μπορεί παρά να είναι προϊόν οικονομικής ανάπτυξης και με αυτήν θα έπρεπε να έχει συνδεθεί. Δηλαδή να γίνεται το εντελώς ανάποδο από αυτό που επιδιώκουν οι κυρίαρχες δυνάμεις. Διαφορετικά η θηλιά δεν βγαίνει από το λαιμό της χώρας, θα σφίγγει διαρκώς και το μοιραίο δεν θα αργήσει να έρθει. Η καθυστέρηση του ρυθμού με τον οποίο σφίγγει η θηλιά απλώς καθιστά τον τελικό θάνατο περισσότερο εναγώνιο.
Τα περί "σύγκλισης και συνοχής" στην Ευρώπη πλέον είναι νεκρό γράμμα για εκείνους που κουμαντάρουν τις τύχες της και η επίκλησή τους έχει ουσιαστικά "ηθικό" χαρακτήρα υπό την έννοια των στόχων της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Οταν όμως σε απειλούν ότι θα σε αποβάλουν από την Ευρωπαϊκή Ενωση χωρίς να έχουν ούτε τη νομική δυνατότητα, τότε γίνεται αντιληπτό πού… γράφουν όλα τα υπόλοιπα. Οπως και σε όλα τα επίπεδα, έτσι και στο χώρο της αγροτικής οικονομίας, θα πρέπει η επιδίωξη να είναι ένα σχέδιο ανασυγκρότησης που θα περιλαμβάνει συγκεκριμένους στόχους, τα μέσα για την επιτυχία τους και τους πόρους για να υλοποιηθούν. Κατά συνέπεια κεντρική πολιτική επιδίωξη στον αγροτικό τομέα δεν θα πρέπει να είναι μόνον η έκφραση αντίθεσης με τη θεσμοθέτηση εκβιαστικών περικοπών, αλλά η χρηματοδότηση αναπτυξιακών προγραμμάτων που μπορούν να συμβάλουν στην αύξηση της παραγωγής και της απασχόλησης, στην τοποθέτηση των προϊόντων στη διεθνή αγορά και την αναζωογόνηση της υπαίθρου.
Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι όλα αυτά θα γίνουν αύριο το πρωί. Αυτό δεν εξαρτάται από τη δική μας θέληση και επιδίωξη, αλλά από την κινητοποίηση όλων των δυνάμεων που επιδιώκουν πραγματικά μια διαφορετική πορεία στην Ευρώπη. Και φυσικά είναι σε στενή συνάρτηση με την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική που θα πρέπει να έχει την ίδια κατεύθυνση. Πέρα από κάθε αμφιβολία, αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη και σε όλα τα πεδία κυριαρχεί η νεοφιλελεύθερη λογική των περικοπών δαπανών. Ανάλογη είναι η εξέλιξη και στη γεωργία όπου υπάρχει διαρκώς μείωση των κονδυλίων, ανακατανομή μεταξύ των κρατών-μελών, αλλά και νέοι περιορισμοί για τις πάσης φύσεως χρηματοδοτήσεις. Αν δεν υπάρξει αντίσταση σε αυτή την πορεία η κατάσταση στη γεωργία θα επιδεινωθεί καθώς συσσωρεύονται τεράστια προβλήματα σε τομείς που ενδιαφέρουν τη Νότια Πελοπόννησο. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι λίμνες αδιάθετου ελαιολάδου και οι τεράστεις πιέσεις στους παραγωγούς εσπεριδοειδών της Ισπανίας, που αρνούνται να συγκομίσουν το προϊόν με τις τιμές που ζητούν οι ευρωπαϊκές αλυσίδες πολυκαταστημάτων.
