Σε ανακοίνωση την οποία εξέδωσε μεταξύ των άλλων ζητεί:
- Θεσμική κατοχύρωση του ελαιολάδου ως εθνικό προϊόν, γιατί μέχρι στιγμής υπάρχει μόνο στα λόγια.
- Θεσμική διαφοροποίηση στην τιμή των πιστοποιημένων ελαιολάδων (ολοκληρωμένη διαχείριση, ΠΟΠ, ΠΓΕ, βιολογικά) σε σχέση με τα συμβατικά ελαιόλαδα ως ποσοστό επί τοις εκατό της τρέχουσας τιμής του ελαιολάδου.
- Εντατικοποίηση των ελέγχων για τα πιστοποιημένα προϊόντα στα ράφια των σούπερ μάρκετ και όχι μόνο. Πιστοποιημένα προϊόντα χωρίς έλεγχο του προϊόντος που φτάνει στον καταναλωτή ουσιαστικά δεν μπορούν να υπάρχουν.
- Ορισμός μιας ή δυο πυλών εισόδου εισαγόμενου ελαιολάδου σε όλη την χώρα είτε από ευρωπαϊκές είτε από άλλες χώρες. Ενημέρωση των περιφερειακών ενοτήτων, συνδικαλιστικών ενώσεων και κοινοποίηση στα τοπικά μέσα μαζικής ενημέρωσης για τον ακριβή τόπο προορισμού του εισαγόμενου ελαιολάδου.
- Η αγορά του ελαιολάδου σαφώς και ποδηγετείται από τα καρτέλ (πότε ξαναείδαμε 3,00 ευρώ στην Ισπανία το κιλό και 2,50 ευρώ στην Κρήτη;). Υπό αυτές τις συνθήκες το μέτρο της ιδιωτικής αποθεματοποίησης το οποίο στηρίζεται στον νόμο της προσφοράς και της ζήτησης αυτοακυρώνεται, εκτός αυτού πρέπει να τονίσουμε ότι και στην πράξη απέτυχε παταγωδώς. Πρέπει να αναζητηθούν άλλοι τρόποι προστασίας της κατώτερης τιμής του ελαιολάδου.
- Η ομάδα εκτιμά ότι τα όρια οξύτητας για το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και το παρθένο δεν πρέπει να αλλάξουν. Τυχόν μεταβολή τους προς τα κάτω ενώ δεν θα ωφελήσει όσους παράγουν λάδι 0,30-0,40, από την άλλη θα βλάψει όσους παράγουν λάδι μεγαλύτερης οξύτητας. Οπότε μόνο αρνητικές συνέπειες μπορεί να έχει για το εισόδημα του παραγωγού.
- Θεσμική αναγνώριση των ομάδων παραγωγών στο ελαιόλαδο εφόσον συγκεντρώνουν 800 παραγωγούς και πάνω με πολιτική και οικονομική στήριξη.
- Η ομάδα εκφράζει την απόλυτη αντίθεσή της με τα σενάρια τα οποία φαίνεται να εξισώνεται με την νέα ΚΑΠ, η επιδότηση μεταξύ ενός στρέμματος ελιάς και ενός στρέμματος σκληρού σίτου ή βάμβακος. Η πρόταση της ομάδας είναι να χωριστεί η χώρα σε περιφέρειες ανάλογα την καλλιέργεια και η επιδότηση στο στρέμμα ανά καλλιέργεια να εξαρτάται από τις ΜΑΕ (μονάδες ανθρώπινης εργασίας - 1 ΜΑΕ = 1.750 ώρες εργασίας.
Παραδείγματος χάριν στην ελαιοποιήσιμη ελιά 1 ΜΑΕ αντιστοιχεί σε 39,7 στρέμματα ελιάς ενώ στο σκληρό σίτο 875 στρέμματα και στο βαμβάκι 97,2 στρέμματα. Αρα η αναλογία της επιδότησης ανά στρέμμα θα πρέπει να ακολουθεί την αναλογία των ΜΑΕ η οποία είναι: Σιτάρι 1, βαμβάκι 9, ελιά ελαιοποιήσιμη 22.
- Παρά του ότι η ομάδα δεν είναι συνδικαλιστικό όργανο δεν μπορεί να μην πάρει θέση σε ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως η φορολόγηση των αγροτεμαχίων και εκφράζει την αντίθεσή της κατηγορηματικά. Δεν είναι δυνατόν οι αγρότες να υπόκεινται σε διπλή φορολόγηση, δηλαδή να φορολογείται το αγροτεμάχιο ξεχωριστά και μάλιστα με κριτήρια οικοπέδων και να φορολογείται κατόπιν στο οικονομικό αποτέλεσμα με τα βιβλία εσόδων-εξόδων.
Με την ανακοίνωση τίθενται μια σειρά από ζητήματα τα οποία ασφαλώς και θα απασχολήσουν ή πρέπει να απασχολήσουν τους παραγωγούς. Για παράδειγμα η υπόθεση της καθιέρωσης ειδικής κατηγορίας ελαιολάδου με οξύτητα κάπου στο 0,30 είναι μέσα στις προτάσεις της Κομισιόν αλλά σκοντάφτει στο Διεθνές Συμβούλιο Ελαιολάδου και ως εκ τούτου δεν τίθεται ζήτημα για το άμεσο μέλλον. Υπάρχει προβληματισμός για το ζήτημα του τρόπου με τον οποίο θα γίνει ο υπολογισμός της επιδότησης όταν εφαρμοστεί στην πράξη το περιφερειακό μοντέλο έτσι ώστε να μην φθάσουμε στην ουσιαστική κατάργηση της επιδότησης ελαιολάδου. Ζητείται η εφαρμογή συγκεκριμένων μέτρων για ένα σύστημα ελέγχων στη διακίνηση αλλά και την εισαγωγή του προϊόντος. Και φυσικά το τεράστιο ζήτημα της κερδοσκοπίας των καρτέλ που ρυθμίζουν τις τιμές στην αγορά ελαιολάδου.
Οι αναφορές αυτές αναδεικνύουν την ανάγκη συστηματικής παρέμβασης των αγροτών μέσα από τους επαγγελματικούς τους φορείς έτσι ώστε να διαμορφωθεί από τα κάτω και μέσα από την εμπειρία αλλά και την κατάλληλη επιστημονική στήριξη, ένα σύστημα μέτρων που θα προστατεύει στοιχειωδώς και την παραγωγή και τους παραγωγούς. Οταν ακόμη δεν έχουμε μάθει ποια ήταν η ελληνική θέση στις συζητήσεις για τις αλλαγές στην πολιτική ελαιολάδου που θα εφαρμοστούν από τον επόμενο χρόνο και ποιος τις διαμόρφωσε, δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε λύσεις από την πολιτική ηγεσία. Οταν ακόμη δεν γνωρίζει κανένας ποια είναι η θέση που διαμορφώνεται για το νέο μοντέλο επιδοτήσεων, είναι φανερό πως οι αγρότες οφείλουν να παρέμβουν αποφασιστικά στα θεσμικά ζητήματα που τους αφορούν και να μην περιμένουν από πολιτικούς και πολιτευόμενους να δώσουν λύσεις. Πρέπει οι ίδιοι να μελετήσουν, να προωθήσουν και να επιβάλλουν λύσεις στηριγμένοι στη συλλογική δράση σε όλα τα επίπεδα.
