Πλησιάζουν οι επόμενες δημοτικές εκλογές, τέσσερις μήνες έμειναν, και έχει τη δική του αξία:
«Στο ανώτερο σημείο της πλέον η κίνηση επισκεπτών και η Καλαμάτα έχει κυκλοφοριακή συμφόρηση ακόμη και... πεζών. Αυτό βεβαίως δεν μεταφράζεται ταυτοχρόνως και σε κίνηση στα καταστήματα, αφού πολλοί είναι εκείνοι που περπατούν και ελάχιστοι αυτοί που... κάθονται. Φαινόμενο των καιρών που είχε αρχίσει "να δείχνει" τα τελευταία χρόνια και φέτος είναι εξαιρετικά έντονο, με συνέπειες που μπορεί να αποδειχθούν και τραγικές.
Η οικονομία της πόλης "οικοδομήθηκε" σε λανθασμένη βάση και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη "συλλογική αυταπάτη" για το ρόλο που μπορεί να παίξει ο τουρισμός στην προοπτική της. Αλλά και σε μια ακόμη σειρά από φαινόμενα τα οποία δημιούργησαν προσωρινή οικονομική ευφορία σε κλάδους όπως αυτός των ακινήτων, οι οποίοι όμως ήδη αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα.
Η κρίση πλέον αρχίζει να γίνεται αισθητή και στον ορίζοντα δεν υπάρχουν σημάδια ανάκαμψης. Φυσικά και η Καλαμάτα δεν θα μπορούσε να αποτελέσει "όαση" μέσα στο γενικευμένο και σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα, όμως αυτό δεν σημαίνει πως θα πρέπει όλοι να σταυρώσουν τα χέρια περιμένοντας την (όποια) κυβέρνηση να δώσει λύσεις ή να συμβεί το... θαύμα και να αρχίσει η αναστροφή της κατάστασης χωρίς να κουνήσει κανένας το δαχτυλάκι του.
Αυταπάτες για το τι μπορεί να συμβεί σε ένα τέτοιο οικονομικό περιβάλλον δεν μπορεί να υπάρχουν, αλλά τα πράγματα απαιτούν από τους τοπικούς παράγοντες πρωτοβουλίες οι οποίες μπορούν ενδεχομένως να δώσουν ανάσες στην οικονομία. Θαυματοποιοί δεν αναζητούνται, αλλά μόνο ανήσυχοι άνθρωποι. Οι οποίοι θα μπορέσουν να βγάλουν το δήμο από τη λογική της... τσιμεντόστρωσης και της ψηφοθηρίας και θα τον αντιμετωπίσουν ως έναν οργανισμό που θα έχει στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος την ανάληψη αναπτυξιακών πρωτοβουλιών. Ενα δήμο στον οποίο δεν θα αντιμετωπιστεί ο "Καλλικράτης" ως ένα βάρος, αλλά κριτικά ως ένας θεσμός με ευρύτερες αρμοδιότητες που θα πρέπει να αξιοποιηθούν. Ενα δήμο ο οποίος θα σκύψει στα προβλήματα της παραγωγής, θα εξετάσει τις δυνατότητες και θα επιδιώξει να υποστηρίξει την ανάπτυξη των διαφορετικών τομέων με έμφαση στην αξιοποίηση των τοπικών δυνατοτήτων.
Μέχρι τώρα ούτε ο δήμος, ούτε η Νομαρχία έχουν αντιμετωπίσει τέτοιου είδους ζητήματα καθώς οι παράγοντες είχαν διαφορετικές στοχεύσεις και βολεύονταν με τη δημιουργία ενός συστήματος επανεκλογής, αδιαφορώντας για το αποτέλεσμα. Και αναλόγως της κυβέρνησης, πολιτεύονταν ή αντιπολιτεύονταν κατά περίσταση. Τώρα ο δήμος είναι και Νομαρχία, αλλά και... αντιστρόφως. Βεβαίως πόσο αυτό έχει γίνει κατανοητό από τους πολιτευόμενους και πόσο μπορούν να αντιληφθούν ότι θα χρειαστούν ανατροπές σε νοοτροπίες και αντιλήψεις, είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει να περιμένουμε τις εξελίξεις για να το εκτιμήσουμε. Κρατάμε πάντα τις επιφυλάξεις μας, αλλά ο καθένας έχει το δικαίωμα να... διαψεύσει τις εκτιμήσεις που μπορεί να κάνουμε.
Θα έχει ενδιαφέρον όμως να δούμε τα προγράμματα των υποψηφίων, για να διαπιστώσουμε κατά πόσον μπορούν να ξεφύγουν από την πεπατημένη, κατά πόσον είναι σε θέση να ανοίξουν την δραστηριότητα του δήμου σε κρίσιμους τομείς, ποιες είναι οι ιδέες τους και κατά πόσον ανησυχούν για την αναπτυξιακή πορεία του τόπου. Το φθινόπωρο δεν θα μιλήσουν απλώς σε ψηφοφόρους, αλλά σε μια κοινωνία που βιώνει βαθιά οικονομική κρίση και αναζητεί "φως στο τούνελ"».
Τι νομίζετε πως έχει αλλάξει από τότε; Μήπως είδατε κανένα δήμο σε μια περιφέρεια κατ’ εξοχήν αγροτική να ασχολείται σοβαρά με αυτά τα ζητήματα;
Ηλίας Μπιτσάνης
