Ενδεικτικό του προβλήματος που δημιουργεί μια τέτοια πρόταση, είναι το γεγονός ότι πριν λίγες ημέρες στις αντιδράσεις προστέθηκε και αυτή της βιομηχανίας τυποποίησης ελαιολάδου.
Η μελέτη αυτή που στην πραγματικότητα απηχεί τις επιδιώξεις των "δυνάμεων της αγοράς" σε πολλά μέτωπα στοίχισε 930.000 ευρώ, για να αποδειχθεί ότι στην κρίση είναι αμέτρητοι εκείνοι που κερδοσκοπούν με τις ευλογίες της κυβέρνησης.
Την ώρα λοιπόν που οργανισμοί οι οποίοι έχουν εντελώς διαφορετικές στοχεύσεις από τα ελληνικά συμφέροντα, παρεμβαίνουν στη διαμόρφωση πολιτικής γύρω από στρατηγικής σημασίας προϊόντα, οι Ισπανοί ακολουθούν τον ακριβώς αντίθετο δρόμο. Ενισχύουν την υποστήριξη του ελαιολάδου όχι μόνον με ειδική υπηρεσία αλλά με αναβάθμιση αυτής που υπήρχε. Ενδεικτικό είναι το κείμενο που αλιεύσαμε προσφάτως στο olivenews.gr και στο οποίο αναφέρονται τα εξής:
«Από τις 3 Ιανουαρίου 2014 την Υπηρεσία Ελαιολάδου της Ισπανίας αντικαθιστά η Υπηρεσία Πληροφοριών και Ελέγχου Τροφίμων (AICA), οργανισμός που δημιουργήθηκε από το υπουργείο Γεωργίας, Αλιείας και Περιβάλλοντος στο πλαίσιο του νόμου περί βελτίωσης της λειτουργίας της αγροδιατροφικής αλυσίδας.
Η ανάλυση των αγορών ελαιολάδου και επιτραπέζιας ελιάς που διεξήγαγε η Υπηρεσία Ελαιολάδου είναι τώρα αρμοδιότητα του νέου οργανισμού καθώς επίσης και η παρακολούθηση των αγορών και η διάδοση των αποτελεσμάτων τους. Υπεύθυνος θα είναι και για τον τομέα των γαλακτοκομικών.
Για να μπορέσει να ανταποκριθεί σε όλες αυτές τις αρμοδιότητες, το υπουργείο θα δημιουργήσει ένα σύστημα πληροφόρησης, παρακολούθησης, ειδικό για τους συγκεκριμένους τομείς που τους θεωρεί εξαιρετικά στρατηγικούς.
Η νέα υπηρεσία θα καταρτίσει και αναπτύξει περαιτέρω ένα σύστημα ελέγχου για τη διασφάλιση της εκπλήρωσης των υποχρεώσεων των διαφόρων φορέων με σκοπό την ακρίβεια και την ακεραιότητα των δεδομένων που ενσωματώνονται στα συστήματα πληροφόρησης.
Ετσι, μια υποδειγματική υπηρεσία του ισπανικού υπουργείου Γεωργίας, αναβαθμίζεται ακόμη περισσότερο, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών. Οχι μόνο για την παροχή έγκαιρων, έγκυρων και σωστών στατιστικών στοιχείων (παραγωγής, κατανάλωσης, εισαγωγών, εξαγωγών, τιμών) απαραίτητων για τη χάραξη ελαϊκής πολιτικής, αλλά και εκπλήρωσης τυπικών υποχρεώσεων από τη νέα ΚΑΠ».
Μετά από αυτά δεν θα πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία στο ερώτημα γιατί βλέπουμε την πλάτη των Ισπανών οι οποίοι μπήκαν εκρηκτικά στην αγορά ελαιολάδου, σκαρφάλωσαν μακράν στην κορυφή της παραγωγής και "χτυπούν" τους Ιταλούς ακόμη και στις πλέον δύσκολες αγορές. Φυσικά δεν είναι ο μοναδικός λόγος αυτός που προαναφέρθηκε, αλλά είναι απολύτως ενδεικτικό το γεγονός ότι με το ελαιόλαδο ασχολούνται ειδικές υπηρεσίες προκειμένου να χαραχθεί πολιτική και στρατηγική προώθησης του προϊόντος, εφαρμογής και διαμόρφωσης των Κοινοτικών πολιτικών σε σχέση με το ελαιόλαδο.
Στην Ελλάδα το απόλυτο μηδέν: Κανένας οργανισμός ή υπηρεσία δεν ασχολείται στα σοβαρά με έναν τομέα ο οποίος κατά τους μελετητές των πραγμάτων θα μπορούσε να αποτελέσει την ατμομηχανή για την αντιμετώπιση των τεράστιων προβλημάτων που δημιουργεί η κρίση. Για να συμβεί κάτι τέτοιο απαραίτητη προϋπόθεση ασφαλώς είναι η υποστήριξη των όποιων προσπαθειών γίνονται από υπηρεσίες που θα παρέχουν όλες τις πληροφορίες, θα ερευνούν και θα παρεμβαίνουν σε ζητήματα διαμόρφωσης πολιτικής σε εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.
Ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα:
- Το Εργαστήριο Ελαιολάδου δημιουργήθηκε τελικά για να κάνει απλώς αναλύσεις σε τιμές… ανταγωνιστικές με τους ιδιώτες και το Γενικό Χημείο του Κράτους. Για έρευνα, σύνδεση με Πανεπιστήμια-ΤΕΙ και άλλες τέτοιες δραστηριότητες, ούτε συζήτηση.
- Οι εκθέσεις των Υπηρεσιών Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων των πρεσβειών αποτυπώνουν μια εικόνα της αγοράς στις διαφορετικές χώρες, ψελλίζουν κάποια πράγματα για το χαρακτήρα της αγοράς, αλλά πέραν τούτου ουδέν.
- Στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης κάθε φορά που οποιοσδήποτε εκ των βουλευτών καταθέσει ερώτηση για θέματα ελαιολάδου, η απάντηση είναι στερεότυπη και παραπέμπει σταθερά στις ρυθμίσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Εν κατακλείδι η υπόθεση της εθνικής πολιτικής ελαιολάδου παραμένει όνειρο θερινής νυκτός την ώρα που οι ανταγωνιστές μας αναβαθμίζουν την υποστήριξη στον τομέα.
Ηλίας Μπιτσάνης
