Καταρχήν ο  τρόπος που σχεδιάστηκε το έργο, θυμίζει το γνωστό: “Θα σας φτιάξουμε γεφύρια. Μα, δεν έχουμε ποτάμια. Και ποτάμια θα σας φτιάξουμε!”. Ετσι και σε αυτή την περίπτωση αποφασίστηκε η κατασκευή λιμανιού γιατί κάποιοι θεώρησαν ότι έτσι θα έρθουν και καράβια. Και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν αρκεί ένα λάθος, θα ακολουθήσει και επόμενο. Ετσι κατασκευαστικά το λιμάνι έχει πρόβλημα με αποτέλεσμα να χρειάζεται αποκατάσταση ο μόλος του. Μένει να δούμε πόσα λεφτά θα στοιχίσει και αν τελικά έστω και χωρίς καράβια γίνει λιμάνι

Θεωρούμε ότι με αφορμή το μόλο θα πρέπει να γίνει μια σοβαρή συζήτηση για την αξιοποίηση της συγκεκριμένης δημόσιας υποδομής. Το να κάνεις λιμάνι για να δένουν ψαρόβαρκες ερασιτεχνών αλιέων είναι μια πολυτέλεια που η χώρα δεν μπορεί να συντηρήσει. Το να θεωρεί κάποιος ότι θα γίνει εμπορικό λιμάνι στην Κυπαρίσσια, χωρίς να υπάρχουν κοντά άλλες υποστηρικτικές δομές, όπως δρόμοι, και με δεδομένο ότι υπάρχουν και λειτουργούν ήδη μεγαλύτερα λιμάνια όπως της Πάτρας, επίσης αποτελεί ευσεβή πόθο. Επειδή η Περιφέρεια -και σωστά- θέλει να αποκαταστήσει τη ζημιά στον προσήνεμο μόλο, προκειμένου να μην καταστραφεί εντελώς το λιμάνι.  Και επειδή τα λεφτά που θα δοθούν (2,3 εκ. ευρώ) δεν είναι λίγα στις εποχές που βρισκόμαστε, μήπως θα έπρεπε ταυτόχρονα να ξεκινήσει και μια διαδικασία μετατροπής του λιμανιού σε μαρίνα; Είτε με πολύχρονη μίσθωση, είτε με πώληση, το έργο αυτό μπορεί να αποδώσει στην Κυπαρίσσια μόνο αν αξιοποιηθεί ως τουριστικός λιμένας. Διαφορετικά έτσι θα ρημάξει.