Στις εκλογές του 2006 η παραχώρηση του πάρκινγκ στο ποτάμι προκειμένου να κατασκευαστούν δύο άλλα υπόγεια πάρκινγκ σε Διοικητήριο και Παραλία μετεβλήθη σε μείζον ζήτημα, με τη σημερινή δημοτική αρχή να τάσσεται κατά της παραχώρησης. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο μύλο του λαϊκισμού. Η παραχώρηση ακυρώθηκε, τα δύο νέα πάρκινγκ ποτέ δεν κατασκευάστηκαν, το εισιτήριο έμεινε, για να περάσουμε μετά από διάφορα πειράματα ξανά στην ανάγκη παραχώρησης σε ιδιώτη της λειτουργίας του πάρκινγκ.

Οι αυταπάτες της δημοτικής αρχής Καλαμάτας κράτησαν 11 χρόνια για να έρθει η συνάντηση με την πραγματικότητα: ότι η παραχώρηση είναι η πλέον συμφέρουσα λύση για τη διαχείριση της στάθμευσης. Το συμφέρον υπέρ του δήμου μεταφράζεται σε όφελος του συνόλου των πολιτών. Τα έσοδα είτε από ενοικίαση του πάρκινγκ είτε ως αντιστάθμισμα για την κατασκευή έργου, όπως τα υπόγεια πάρκινγκ που είχαν σχεδιαστεί, αυξάνουν την περιουσία των πολιτών. Αντίθετα αυτό που έγινε όλα αυτά τα χρόνια ήταν μια κανονική τρύπα στο νερό. Θα είχε αξία να γίνει ένας συνολικός απολογισμός εσόδων και εξόδων για τη λειτουργία του πάρκινγκ όλα αυτά τα χρόνια. Για να προλάβουμε διάφορες λογιστικές ωραιοποιήσεις, όταν λέμε πλήρη απολογισμό εννοούμε την πλήρη καταγραφή όλων όσοι απασχολήθηκαν -και αυτών που ήταν με επιδοτούμενα προγράμματα- αλλά και τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για κάθε "πειραματική" μέθοδο που επιλέχτηκε, για να καταλάβουμε όλοι το μέγεθος της αποτυχίας και το κόστος της... αυταπάτης.