Το κομμένο ρεύμα οδήγησε στο κερί, και το κερί παραλίγο να οδηγήσει σε τραγωδία. Αυτά είναι τα δράματα της διπλανής πόρτας, τα οποία τραβούν το βλέμμα μας μόνο όταν αποκαλυφθούν. Είναι τα στοιχεία της οικονομικής κρίσης που δείχνουν πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα για αρκετούς ανθρώπους γύρω μας. Ανθρώπους που τους συναντάμε, μιλάμε μαζί τους και πολλές φορές αστειευόμαστε, χωρίς να γνωρίζουμε πόσο δύσκολα τα βγάζουν πέρα.

Και φτάνουμε στο μεγάλο ζήτημα, που αφορά την κοινωνική πολιτική. Γιατί έπρεπε να συμβεί αυτό για να υπάρξει κινητοποίηση προκειμένου να δοθεί βοήθεια; Πού είναι όλοι αυτοί οι αστείοι που κόμπαζαν διαφημίζοντας την ευαισθησία τους ειδικά για το ηλεκτρικό ρεύμα;

Για όσους ξεχνούν, ειδικά το ηλεκτρικό αποτελούσε προεκλογικό λάβαρο ευαισθησίας... Η πραγματικότητα όμως, όπως έχουμε ξαναπεί, είναι ξεροκέφαλη και εκδικείται. Δεν καταλαβαίνει από φτηνούς εντυπωσιασμούς και λαϊκισμούς πάνω στα πραγματικά προβλήματα. Είναι φανερό πλέον ότι η στήριξη οικογενειών που έχουν οικονομικό πρόβλημα θα πρέπει να επανεξεταστεί. Τα επιδόματα και οι διαφόρων τύπων ελεημοσύνες δεν αρκούν και πολλές φορές δεν καλύπτουν πραγματικές ανάγκες. Τα οριζόντια κριτήρια που τίθενται και ο ισοπεδωτικός τους τρόπος απωθεί. Χρειάζεται ευαισθησία και ευελιξία.

Και το κυριότερο; Χρειάζεται πολιτική που θα δημιουργεί εισοδήματα και θα δίνει ευκαιρίες για εργασία, δεν θα αρκείται στο να μοιράζει δήθεν δίκαια τη φτώχεια και την ανέχεια.