Η ανάλυση του πώς φτάσαμε σε αυτή τη μείωση παραγωγής έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον, γιατί μέσα από αυτό φαίνεται και το ουσιαστικό πρόβλημα. Εχουμε επανειλημμένα αναφερθεί στο ρόλο της συνεταιριστικής οργάνωσης που επί σειρά ετών είχε τον μονοπωλιακό έλεγχο του προϊόντος, αλλά και στα προβλήματα της καλλιέργειας και των αποζημιώσεων. Το καθένα από αυτά ξεχωριστά και όλα μαζί έπαιξαν το ρόλο τους κι οδήγησαν στην εγκατάλειψη της συκοκαλλιέργειας.

Η φετινή παραγωγή αναμένεται ιδιαίτερα μικρή, ίσως να είναι η ιστορικά χαμηλότερη. Οι καιρικές συνθήκες έχουν καταστρέψει ήδη το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής, ενώ η συνέχιση των υψηλών θερμοκρασιών, αν συνδυαστούν με μια φυσιολογική για την εποχή βροχόπτωση, θα τελειώσουν οριστικά τη φετινή συγκομιδή σχεδόν πριν αρχίσει. Οι τιμές που ανακοινώθηκαν προχθές είναι αυξημένες σε σχέση με πέρυσι αλλά δεν είναι ικανές να αναπληρώσουν το εισόδημα των παραγωγών. Τα σύκα θα είναι τόσο λίγα, που είναι απολύτως λογικό να έχουν αυξημένη τιμή. Σε κάθε περίπτωση, η αυξημένη τιμή δεν μπορεί να υποκαταστήσει το εισόδημα που χάθηκε λόγω μείωσης της παραγωγής.

Η αποζημίωση των συκοπαραγωγών, τούτων δοθέντων, είναι αναγκαία και δίκαιη, αλλά με βάση τα ισχύοντα με τον ΕΛΓΑ και τον κανονισμό του δύσκολα υλοποιήσιμη. Οι επισκέψεις και τα διαβήματα που ήδη έχουν ξεκινήσει δεν γνωρίζουμε αν θα έχουν κάποιο αποτέλεσμα, αλλά δεν αρκούν. Χρειάζεται μια μόνιμη πολιτική για την καλλιέργεια του σύκου. Να επανασχεδιαστεί ο τρόπος ασφάλισης και αποζημίωσης ενός ευαίσθητου προϊόντος και να απελευθερωθεί από καταναγκασμούς μονοπωλιακής διάθεσης.

Καμιά αναδιάρθρωση της καλλιέργειας δεν πρόκειται να αποδώσει και κανένας εκτός του «κλειστού συστήματος» δεν πρόκειται να ασχοληθεί με τη συκοκαλλιέργεια, αν δεν ξεκαθαριστούν τα ζητήματα ασφάλισης της παραγωγής και διάθεσης του προϊόντος.