Το τελευταίο διάστημα υπάρχει κινητικότητα για το έργο αντιδιαβρωτικής προστασίας στον Αγιο Ανδρέα Λογγάς και για τη μελέτη στο Πεταλίδι.
Οφείλω να υπενθυμίσω, όπως είχα επισημάνει ότι: Η διάβρωση των ακτών που προκαλεί το πρόβλημα, δείχνει να επιδεινώνεται μετά τα μεγάλα έργα προστασίας που έγιναν στην παραλία της Μικρής Μαντίνειας. Επιβεβαιώνεται με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο ότι όταν παρεμβαίνεις σε μια θαλάσσια περιοχή, με στόχο να την προστατεύσεις από τη διάβρωση, το πρόβλημα μεταφέρεται με την ίδια και μεγαλύτερη ταχύτητα πιο δίπλα αμέσως μετά.
Ετσι έγινε και στην Καλαμάτα, από τη Μαρίνα προς τη Δυτική Παραλία και τον Κορδία. Πριν φτιαχτεί η μαρίνα, η περιοχή πλημμύριζε. Με τη μαρίνα το πρόβλημα μεταφέρθηκε πιο δυτικά, μετά τις εκβολές του Νέδοντα και η περιοχή σώθηκε από τα μπάζα των σεισμών του 1986. Ομως, το πρόβλημα πήγε πιο δυτικά στον Κορδία. Εγινε το έργο από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μεσσηνίας, με τη μελέτη Φράγκου, η ακτή μπαζώθηκε με τη φερτή άμμο και κοντεύει να φθάσει στα βράχια του έργου. Ομως, η θάλασσα "τρώει" την παραλία πιο δυτικά, από τα Μιχαλοπουλέικα προς τη Διασπορά.
Το ίδιο γίνεται και από την ανατολική πλευρά, μετά τα έργα στις παραλίες της Αβίας και της Μικρής Μαντίνειας. Το πρόβλημα μεταφέρεται πιο βόρεια, προς το "Ακτή Ταΰγετος" και το "Messinian Bay".
Εκτιμώ ότι ήρθε η ώρα να σταματήσει η αποσπασματική αντιμετώπιση του προβλήματος και να εξεταστεί μια συνολική λύση. Να μελετηθεί ο Μεσσηνιακός Κόλπος στο σύνολό του. Σε αυτή την προοπτική λόγο πρέπει να έχουν τα αρμόδια πανεπιστημιακά και ερευνητικά ιδρύματα της χώρας. Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να είναι η πρωτοβουλία για τη σωτηρία του Μεσσηνιακού Κόλπου.
