Είναι άλλη μία μικρή ιστορία στον μακρύ κατάλογο αντίστοιχων, οι οποίες φορτώνουν το αστυνομικό δελτίο και αυξάνουν την ανασφάλεια στους πολίτες.
Η αξία αυτών που κλάπηκαν από τους πέντε ανήλικους δεν είναι βέβαια μεγάλη, η παραβίαση όμως του ιδιωτικού χώρου δεν έχει να κάνει μόνο με τη χρηματική ζημιά αλλά και με την αίσθηση της ανασφάλειας που δημιουργεί η έλλειψη προστασίας που βιώνει ο καθένας μας.
Το ζήτημα δηλαδή δεν είναι η κλοπή αυτή καθεαυτή, αλλά η ψυχολογική πίεση που δημιουργεί στους πολίτες η διαρκής ανασφάλεια.
Το πρόβλημα με την παραβατικότητα ανήλικων και ενήλικων Ρομά είναι γνωστό εδώ και χρόνια.
Ολα τα μέτρα που κατά καιρούς έχουν δοκιμαστεί δεν έχουν επιφέρει ουσιαστικό αποτέλεσμα. Οι Ρομά παραμένουν στο κοινωνικό περιθώριομε τα παιδιά τους εκτός εκπαιδευτικού συστήματος. Μοιραία ξεκινώντας από τη μικρή παραβατικότητα φτάνουν σε πιο σοβαρά αδικήματα, αλλά και σε εμπορία-χρήση ναρκωτικών ουσιών. Είναι προφανές ότι τα μέτρα επιδότησης για εισοδηματική ανακούφιση, εκπαίδευσης και απασχόλησης που εφαρμόζονται, δεν επαρκούν και πάντως δεν επιτυγχάνουν την ένταξή τους στο κοινωνικό πλαίσιο.
Τα μέτρα που λαμβάνονται στα πλαίσια κάθε πολιτικής πρέπει να κρίνονται πάντα στο πεδίο της αποτελεσματικότητας. Τα μέτρα δεν πρέπει να λαμβάνονται για να τονωθεί το ανθρωπιστικό προφίλ οργανώσεων ή ομάδων πίεσης, ούτε για να διευρυνθεί η εκλογική πελατεία κομματικών σχηματισμών ή προσωπικών δικτύων, αλλά για να βοηθηθούν
ουσιαστικά ευάλωτες κοινωνικές ομάδες οι οποίες καλούνται να λειτουργήσουν σε ένα ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο. Είναι περισσότερο από φανερό ότι χρειάζεται επανασχεδιασμός δράσεων προκειμένου να παταχθεί η παραβατικότητα και να ενισχυθεί η κοινωνική ένταξη των Ρομά.
Δεν γνωρίζουμε ποιος ακριβώς μέτρων απαιτείται, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο η συγκεκριμένη κατάσταση.
