Οι αυξήσεις σε λιπάσματα και αγροτικά εφόδια εκτινάσσουν στα ύψη το κόστος παραγωγής. Σύμφωνα με κάποιες πρώτες εκτιμήσεις, το κόστος στη νέα παραγωγή θα είναι διπλάσιο. Την ίδια ώρα οι εργάτες γης είναι δυσεύρετοι, ενώ η νόμιμη απασχόλησή τους εξαιρετικά δύσκολη. Το πλαίσιο που διαμορφώνεται δημιουργεί ένα δυσοίωνο μέλλον για τους αγρότες της περιοχής. Ο παραδοσιακός τρόπος καλλιέργειας δεν αφήνει περιθώρια συμπίεσης του κόστους παραγωγής και το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας των προϊόντων που μοιραία θα προκύψει, θα είναι καταστροφικό. Με απλά λόγια, τα ελληνικά προϊόντα την επόμενη χρονιά ή θα είναι με υψηλότερη τιμή στα ράφια των καταναλωτών ή θα πωλούνται από τους παραγωγούς με ζημιά. 

Αυτό που συμβαίνει φέτος με τη σταφίδα, όπου η πώληση του προϊόντος δεν καλύπτει το κόστος παραγωγής, θα επεκταθεί και στα άλλα τοπικά προϊόντα. Οι πατάτες, τα καρπούζια, οι ντομάτες, το σύνολο των κηπευτικών και θερμοκηπιακών καλλιεργειών θα έχουν διπλάσιο κόστος παραγωγής και τεράστιο ρίσκο για τους παραγωγούς. Ο Έλληνας καταναλωτής θα βρεθεί μπροστά σε τεράστιες ανατιμήσεις, στις οποίες με βάση τα σημερινά εισοδηματικά δεδομένα δεν θα μπορεί να αντεπεξέλθει. Βρισκόμαστε στην αρχή ενός νέου οικονομικού κραχ, που επιβάλλει την άμεση λήψη μέτρων μείωσης του κόστους παραγωγής στον αγροτικό τομέα.

Έχουμε την αίσθηση ότι ο υπουργός Γεωργίας είναι απασχολημένος με την ικανοποίηση αιτημάτων συγκεκριμένων επιχειρηματιών στη μεταποίηση αγροτικών προϊόντων. Η στάση του με τη σταφίδα αλλά και με την ΠΟΠ «Ελιά Καλαμάτας» δεν αφήνει πολλά περιθώρια παρερμηνειών, βρίσκεται μακριά από τις αγωνίες των αγροτών. Η μείωση του κόστους στην αγροτική παραγωγή είναι απαραίτητο μέτρο για τη συγκράτηση του πληθωρισμού αλλά και για τη στήριξη της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων στις διεθνείς αγορές. Η μείωση του φόρου στο πετρέλαιο για αγροτική χρήση είναι ασπιρίνη, απαιτούνται μεγαλύτερες και ουσιαστικότερες παρεμβάσεις, οι οποίες δυστυχώς δεν είναι καν στο τραπέζι των συζητήσεων.