Τα έργα ανάπλασης στο Δήμο Καλαμάτας “σέρνονται” με ορατό πλέον το ενδεχόμενο κάποια να ματαιωθούν. Όλα δείχνουν ότι η ανάπλαση ειδικά της Αναγνωσταρά δύσκολα θα ολοκληρωθεί. Η διαδικασία έκπτωσης του εργολάβου δεν είναι απλή υπόθεση, ενώ τα χρονικά περιθώρια του χρηματοδοτικού προγράμματος στενά. Με δυο λόγια, είναι ορατός ο κίνδυνος ματαίωσης του συγκεκριμένου έργου.

Το πολιτικό κόστος της αδυναμίας εκτέλεσης των έργων ανάπλασης θα το πληρώσει η δημοτική αρχή. Τα έργα που «σέρνονται» καθρεφτίζουν την αδυναμία διαχείρισης των δημοτικών πραγμάτων. Οι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι δεν αρκούν οι χαιρετούρες για να παραχθεί έργο, μπορεί να μην γνωρίζουν λεπτομέρειες, αλλά βλέπουν τα… σγαρλίσματα στην Υπαπαντή, τη Ναυαρίνου και την Αναγνωσταρά και κατανοούν την ανεπάρκεια. Την ευθύνη για έργα που έχουν ξεκινήσει και δεν ολοκληρώνονται την έχει πάντα αυτός που βρίσκεται στην εξουσία και τα έργα που δεν μπορεί να ολοκληρώσει η δημοτική αρχή Καλαμάτας είναι πολλά. Οι εκλογές πλησιάζουν και ο κατάλογος των ανεκτέλεστων έργων μεγαλώνει.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι η παραγωγή δημοσίων έργων στη χώρα είναι ιδιαίτερα προβληματική. Στην παρούσα οικονομική συγκυρία, με την αύξηση τιμών σε βασικά υλικά, τα πράγματα έχουν γίνει χειρότερα, με το πολιτικό προσωπικό να παρατηρεί τις εξελίξεις αδυνατώντας να παρέμβει. Ενδεχομένως κάποιοι να βολεύονται με τη συγκεκριμένη κατάσταση, αλλά η χώρα χάνει πόρους και ευκαιρίες. Οι πόροι του ΕΣΠΑ και του Ταμείου Ανάπτυξης δεν πρόκειται να αξιοποιηθούν αν δεν αλλάξει το σύστημα παραγωγής δημοσίων έργων. Η Καλαμάτα, για παράδειγμα, δεν κινδυνεύει να χάσει μόνο έργα αναπλάσεων αλλά και ζωτικά έργα, όπως ο αγωγός μεταφοράς νερού από τις πηγές του Πηδήματος. Το να καθυστερήσει μια ανάπλαση είναι μικρό το κακό, αν μείνει όμως η πόλη από νερό τότε το κόστος θα είναι τεράστιο. Οι δικαιολογίες δεν μπορούν να κρύψουν ανεπάρκειες, ενώ όταν αφορούν ζωτικά ζητήματα προκαλεί ακόμα και η διατύπωσή τους.