Οι αγρότες της περιοχής εγκαταλείπουν την καλλιέργεια ανοιξιάτικης πατάτας. Το κόστος παραγωγής είναι πολύ υψηλό, η τιμή χαμηλή, οπότε η καλλιέργεια κρίνεται ασύμφορη. Για να αποτραπεί η εγκατάλειψη θα πρέπει ή να μειωθεί το κόστος ή να αυξηθεί η τιμή. Η μείωση του κόστους έχει να κάνει με σπόρους, λιπάσματα, μηχανήματα και καύσιμα, όλα εισαγόμενα είδη από τη διεθνή αγορά. Η τιμή προσδιορίζεται από αυτά που επικρατούν επίσης στη διεθνή αγορά, όπου χώρες όπως η Αίγυπτος παράγουν πατάτες σε πολύ χαμηλές τιμές. Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα κλασικό πρόβλημα έλλειψης ανταγωνιστικότητας.

Η μία λύση είναι να κλείσουμε τα σύνορα και την οικονομία και να αρχίσουμε να παράγουμε σπόρους, λιπάσματα και φάρμακα, έτσι ώστε να παράγουμε πατάτες μόνο για την εσωτερική αγορά. Έχει αποδειχθεί σε άλλους που εφάρμοσαν τη συγκεκριμένη συνταγή ότι έτσι θα οδηγηθούμε πολύ σύντομα στο να μην μπορούμε να φάμε ούτε… πατάτες. Η άλλη λύση είναι να αφήσουμε την αγορά να λειτουργήσει με τους δικούς της νόμους και να εγκαταλειφθεί η καλλιέργεια ανοιξιάτικης πατάτας, αφού δεν είναι ανταγωνιστική, προσδοκώντας ότι στις συγκεκριμένες εκτάσεις θα καλλιεργηθεί κάτι άλλο που θα δώσει εισόδημα στους αγρότες. Μέχρι όμως να συντελεστεί μια τόσο μεγάλη αλλαγή οι αγρότες θα έχουν εξαθλιωθεί.

Οι ακραίες συνταγές θα έχουν κόστος, και μάλιστα μεγάλο, σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, απαιτείται έτσι ένας συνδυασμός μέτρων για να υπάρχει ομαλότερη προσαρμογή. Χρειάζεται να καταβληθεί από τη μια πλευρά προσπάθεια μείωσης του κόστους παραγωγής και από την άλλη να ασκηθεί πίεση στο σύστημα των εισαγωγών, προκειμένου να συγκρατούνται οι τιμές σε ένα επίπεδο που δεν θα καταστρέφουν παραγωγούς και καταναλωτές. Ο συγκεκριμένος δρόμος είναι βέβαια δύσκολος και τα αποτελέσματά του οριακά. Η προσαρμογή της παραγωγής στις απαιτήσεις της αγοράς και του διεθνούς ανταγωνισμού είναι το μεγάλο ζητούμενο, το οποίο όμως προϋποθέτει δομικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα. Το μέλλον ανήκει σε ποιοτικά προϊόντα, επώνυμα και διακριτά στο ράφι. Μόνο έτσι δεν θα φοβίζουν τα προϊόντα του τρίτου κόσμου και θα κερδίζουμε από το πλεονέκτημα της συμμετοχής στη μεγαλύτερη παγκόσμια αγορά, αυτή της Ε.Ε.