Υπό αυτές τις προϋποθέσεις είναι δύσκολο να γίνει ο οποιοσδήποτε προγραμματισμός, με αποτέλεσμα τα σχολεία να υπολειτουργούν μέχρι να αναλάβει νέα πολιτική ηγεσία. Με δυο λόγια, στο καλό σενάριο πάμε για ομαλοποίηση μέσα στον Οκτώβριο, στο κακό βλέπουμε… Η επανάληψη κάθε χρόνο του ίδιου προβλήματος ανεξαρτήτως κυβέρνησης ή υπουργού δείχνει ότι απαιτείται μια αντιμετώπιση από μηδενική βάση.

Είναι φανερό πως αν δεν υπάρξουν δομικές αλλαγές μεγάλης κλίμακας κάθε χρόνο θα χτυπά το κουδούνι και μετά θα ψάχνουμε να βρούμε δασκάλους και καθηγητές. Οι απλοϊκές λύσεις που διακινούν όσοι τα έχουν εύκολα τα λεφτά του Δημοσίου είναι να γίνουν αθρόες προσλήψεις. Οι προσλήψεις θα εκτινάξουν το δημοσιονομικό κόστος στα ύψη, ενώ όπως έχει αποδειχτεί στο παρελθόν ακόμα και σε αυτή την περίπτωση πάλι υπάρχουν κενά. Επιπρόσθετα η οργάνωση και διοίκηση των σχολείων σε νέο πλαίσιο δεν είναι μόνο δημοσιονομικό ζήτημα όπως κάποιοι πιστεύουν, αλλά απαραίτητο στοιχείο για να δημιουργηθεί ένα νέο εκπαιδευτικό σύστημα. Οσο αυτό δεν γίνεται θα μετράμε κάθε χρόνο τα κενά και το πότε θα λειτουργήσουν κανονικά τα σχολεία.