Τα «μνημονιακά χρόνια» το ΚΚΕ βρέθηκε σε αμυντική στάση μιας και ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝΕΛ και η Χρυσή Αυγή το κέρδισαν στην αντιμνημονιακή ρητορεία. Είναι φανερό ότι πλέον -βοηθούμενο από τη στροφή στο ρεαλισμό από τους τέως αντιμνημονιακούς και νυν κυβερνητικούς συμμάχους- βρίσκεται σε μια νέα φάση κατάκτησης του ρόλου της «πρωτοπορίας» στον… αγώνα.

Τα περιθώρια στον εργατικό τομέα είναι περιορισμένα, ενώ στη νεολαία και τα πανεπιστήμια δεν έχει δυνάμεις ικανές να πραγματοποιήσουν κινητοποιήσεις και να δημιουργήσουν γεγονότα άξια λόγου και αναφοράς. Εχει λοιπόν στραφεί στον αγροτικό τομέα ο οποίος έχει στην παρούσα συγκυρία λόγους να κινητοποιηθεί. Οι αγρότες έχουν όλα τα «σωστά» χαρακτηριστικά για να δημιουργήσουν θέμα στον κυβερνητικό συνασπισμό. Είναι συμπαθής ομάδα γιατί παράγει και καλείται να πληρώσει υπέρογκους φόρους, κινητοποιείται δύσκολα αλλά όταν το πράττει διαθέτει το όπλο των τρακτέρ που είναι δύσκολα αντιμετωπίσιμο από μια κυβέρνηση λαϊκο-αριστεράς. Ο σχεδιασμός του ΚΚΕ είναι ξεκάθαρος και δεν χωρά καμία αμφιβολία ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια κλιμάκωση που θα καταλήξει σε κλείσιμο δρόμων. Το ερώτημα είναι αν αυτό έχουν ανάγκη οι αγρότες και συνολικά η παραπαίουσα ελληνική οικονομία...