Τα επεισόδια αυτού του τύπου δεν έχουν άλλωστε καμιά πολιτική αξία πέρα από τις υλικές μικροζημιές που προκαλούν. Το σύστημα δεν θα κλονιστεί επειδή θα βάψει δυο τοίχους ούτε θα στεναχωρηθεί γιατί πέταξαν 15 πιτσιρικάδες καρέκλες στους αστυνομικούς. Αυτά γίνονται χρόνια και θα συνεχίσουν να γίνονται για να εκτονώνονται διάφοροι που ζουν σε συνθήκες πολιτικού ανορθολογισμού.

Το μόνο άξιο παρατήρησης είναι η εμπλοκή στα επεισόδια πιτσιρικάδων. Το φαινόμενο αυτό σε μια μικρή πόλη έχει την αξία του και χρειάζεται πιθανώς μια περαιτέρω διερεύνηση από άποψη κοινωνιολογική και όχι βέβαια αστυνομική. Ποια είναι δηλαδή αυτά τα παιδιά που βιώνουν τόσο θυμό και μίσος. Με τον ίδιο τρόπο προφανώς συμπεριφέρονται και στο σχολείο αλλά και στην υπόλοιπη κοινωνική τους ζωή. Τα παιδιά αυτά είναι φανερό ότι χρειάζονται βοήθεια από την οικογένειά τους και τους υπόλοιπους θεσμούς της οργανωμένης πολιτείας. Η Αστυνομία είναι η κατάληξη ενός αποτυχημένου συστήματος ενηλικίωσης. Η καταστολή προφανώς δεν αποτελεί λύση. Η ανοχή όμως στον πολιτικό χουλιγκανισμό έχει όρια. Μπορεί για κάποιους όλα αυτά να φαντάζουν ηθικοπλαστικά και συντηρητικά, αντί να βάζουν όμως εύκολες ταμπέλες θα ήταν πιο χρήσιμο αν έστω και λίγο προβληματίζονταν.