Οταν στην πολιτική δεν έχεις να καταθέσεις κάτι σημαντικό και χειροπιαστό... νικάς στη μάχη κατά της διαφθοράς και της διαπλοκής!

Γνωστό το έργο εδώ και χρόνια: Κάθε εξουσία που σέβεται τον εαυτό της κάνει αγώνα κατά της διαπλοκής των προηγούμενων, μέχρι να στήσει το δικό της σύστημα και τη δική της διαπλοκή. Μέχρι δηλαδή να αλλάξουν στρατόπεδο οι διαπλεκόμενοι και να ξεκινήσει το νέο νταραβέρι. Τα έχουμε ακούσει τόσες φορές αυτά και τα έχουμε ζήσει με τόσους πολλούς και διαφορετικούς πρωταγωνιστές που θα έπρεπε πλέον μόνο γέλιο να προκαλούν οι συγκεκριμένες αναφορές.

Από την εποχή που μέσα από σουβλατζίδικα πρωθυπουργοί κατατρόπωναν το δράκο της διαπλοκής και της διαφθοράς μέχρι τους σημερινούς αμείλικτους διώκτες, τα πάντα ενώνει η ίδια πολιτική γραμμή: μεγάλα λόγια για να κρυφτεί η κακή πραγματικότητα. Η διαφθορά αντιμετωπίζεται με όρους ηθικοπλαστικούς και όχι πολιτικούς. Τη διαφθορά δεν την αντιμετωπίζεις με το να την αποκηρύσσεις αλλά με το να θέτεις κανόνες και διαδικασίες που επιβάλλουν τη διαφάνεια και τη νομιμότητα. Και εδώ τα δείγματα, όπως παλιότερα, έτσι και τώρα δεν είναι ενθαρρυντικά. Το να προσπαθείς να στήσεις νέο σύστημα με τη συμμετοχή νέων και παλιών παικτών δεν είναι μάχη κατά της διαφθοράς αλλά νέα αναδιανομή. Αυτό όμως είναι το τελευταίο που απαιτείται και χρειάζεται στη συγκεκριμένη φάση. Επιπρόσθετα ας έχουν όλοι υπόψη τους ότι αρκετό... σανό έχει καταναλωθεί και πλέον όλο και περισσότεροι καταλαβαίνουν τι είναι αυτό που σερβίρεται.