Γίνεται ως συνήθως στην ελληνική πολιτική σκηνή για τη νομή της εξουσίας και ειδικά σε αυτή την περίπτωση για τη νομή του πολιτικού κεφαλαίου, που συγκεντρώνουν οι δυνάμεις οι οποίες καταπολεμούν την πανδημία του κορονοϊού. Ετσι και αλλιώς αν είχαμε σύγκρουση μεταξύ κεντρικής διοίκησης και αυτοδιοίκησης για την κατανομή των αρμοδιοτήτων και των πόρων, θα ακούγαμε προτάσεις για τον νέο αποκεντρωμένο υγειονομικό χάρτη.
Δυστυχώς όμως μέχρι σήμερα παραμένουν στα υπουργικά συρτάρια οι προτάσεις για ανάθεση της πρωτοβάθμιας υγείας στους δήμους και της δευτεροβάθμιας στις Περιφέρειες. Την ίδια ώρα συνεχίζονται τα σούρτα-φέρτα των αυτοδιοικητικών στα υπουργεία, με στόχο ο καθένας να αποσπάσει μεγαλύτερο κομμάτι από τη σταθερή πίτα των πόρων για την υγεία. Μετά από μια πετυχημένη συμφωνία ο εκάστοτε υπουργός (και όχι μόνο ο υπουργός Υγείας) επισκέπτεται τον δήμο ή την Περιφέρεια και αρχίζει η ανταλλαγή εγκωμίων σύμφωνα με το δόγμα "λέγε με Γκαίτε εσύ, να σε λέω Σίλερ εγώ".
Στα δεκαεπτά χρόνια της δημοσιογραφικής μου πορείας είχα την ατυχία να βρεθώ σε δεκάδες τέτοιες παραστάσεις ανταλλαγής εγκωμίων, που όποιος δεν γνωρίζει τους πρωταγωνιστές και τους πιστέψει θα νομίσει πως είναι μάρτυρας μιας μεταρρύθμισης ίσως και μεγαλύτερης από του... Λούθηρου. Στην πραγματικότητα κάθε φορά που συναντιούνται αιρετοί της αυτοδιοίκησης με υπουργούς, οι δημοσιογράφοι γίνονται μάρτυρες μιας ακόμα παράστασης για τη νομή της εξουσίας.
Τα "καπάκια" και οι συγκρούσεις είναι απλώς οι δύο όψεις του επικοινωνιακού νομίσματος της πολιτικής φεουδαρχίας που νέμεται τον πλούτο της Ελλάδας μοιράζοντας υποσχέσεις στο πόπολο.
Θανάσης Λαγός
