Δυστυχώς όμως οι Μεσσήνιοι, όπως και οι περισσότεροι Ελληνες, αντί να διεκδικούν δυναμικά τις υποδομές που θα παράγουν πλούτο, αναλώνονται συνήθως σε επαναστατικές γυμναστικές επιδείξεις που διοργανώνουν τα κόμματα για συσπείρωση των μελών τους και στρατολόγηση νέων. Αν οι Μεσσήνιοι διαδήλωναν για την αύξηση του εισοδήματός τους, θα έπρεπε να έχουν στηθεί έξω από το Μαξίμου από την εποχή που ήταν πρωθυπουργός ο Αντώνης Σαμαράς και να ζητούν αναβάθμιση του αερολιμένα "Καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος". Το ίδιο θα έπρεπε να κάνουν οι Τριφύλιοι όταν το Καλό Νερό - Τσακώνα βγήκε από τη σύμβαση παραχώρησης της “Ολυμπίας Οδού”. Οι Κορωναίοι με τη σειρά τους θα έπρεπε να στρατοπεδεύσουν έξω από τη Βουλή, για να μάθει όλη η Ελλάδα τα καμώματα των υπηρεσιών στο Τζάνε - Καλαμάκι.
Από εκεί και πέρα, ειλικρινά δεν ξέρω αν έχει ελπίδα ένας νομός που περιμένει 2,5 χρόνια για να κηρυχθεί ανάδοχος στο διαγωνισμό για τη βελτίωση του δρόμου Καλαμάτα - Πύλος - Μεθώνη. Μέχρι τώρα στην Ελλάδα χαρακτηρίζαμε τα έργα “γιοφύρια της Αρτας”. Τώρα αποκτήσαμε και... διαγωνισμούς γιοφύρια της Αρτας. Και πραγματικά, δεν έχει καμία σημασία αν τις μακροχρόνιες διαδικασίες τις επέβαλαν οι δανειστές ή οι μανδαρίνοι των υπουργείων, με δήθεν στόχο τη διασφάλιση της διαφάνειας. Ετσι κι αλλιώς η Ελλάδα είναι μικρή και όλοι γνωρίζουμε πως τόσο οι καταχρηστικές συμπράξεις όσο και οι αφανείς υπεργολαβίες ζουν και βασιλεύουν.
Με απλά λόγια: Η μεγέθυνση της γραφειοκρατίας, αντί να οδηγεί σε διαφάνεια, οδηγεί σε καθυστέρηση των διαγωνιστικών διαδικασιών – και τελικώς σε αύξηση του... γρηγορόσημου που πρέπει να καταβληθεί για να προχωρήσουν τα μεγάλα έργα υποδομής.
Θανάσης Λαγός
