Από εκεί και πέρα όμως οι ομοφωνίες σταμάτησαν. Ούτε για τη λειτουργία τουριστικού τρένου υπήρξε σύγκλιση, ούτε για τον προαστιακό της Μεσσηνίας, ούτε καν για τη γραμμή Κόρινθος – Άργος – Ναύπλιο που προωθούσε ο πρώην περιφερειάρχης Παναγιώτης Νίκας.

Ο περιφερειάρχης Δημήτρης Πτωχός άφησε να εννοηθεί ότι ο σιδηρόδρομος δεν αποτελεί προτεραιότητα για την Περιφέρεια και ότι δεν εξετάζεται καν η λειτουργία προαστιακού στη γραμμή Μεσσήνη – Αεροδρόμιο – Καλαμάτα – Πανεπιστήμιο – Μελιγαλάς – Διαβολίτσι. Επεσήμανε πως η επαναλειτουργία του προαστιακού στη Μεσσηνία απαιτεί 5 εκατ. ευρώ και ετήσια επιδότηση 700.000 ευρώ. Αν υποτεθεί ότι ένας ιδιώτης αναλαμβάνει το ρίσκο, η επιδότηση δεν χρειάζεται – αλλά αυτή η λογική απουσιάζει εντελώς από τη δημόσια συζήτηση, γιατί όλοι θεωρούν το κράτος μόνιμη ατμομηχανή της οικονομίας.

Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι πράγματι απαιτούνται 5 εκατομμύρια, το ποσό είναι αστείο για μια Περιφέρεια που ξοδεύει δεκάδες εκατομμύρια για αναπλάσεις αμφίβολης αξίας ή για δρόμους που ενώνουν το πουθενά με το τίποτα. Είναι επίσης μικρό για τον μεγαλύτερο δήμο της Πελοποννήσου, που δαπάνησε σχεδόν τα διπλάσια για να αλλάξει τα φώτα στους δρόμους. Η αυτοδιοίκηση δείχνει έτσι ξεκάθαρα ποιες είναι οι πραγματικές της προτεραιότητες: οι φωτογραφίες των εγκαινίων και όχι οι μεταφορές των πολιτών.

Η αδυναμία της να εξασφαλίσει τα 50 εκατομμύρια ευρώ που απαιτούσε από το 2002 η μελέτη αναβάθμισης του Αερολιμένα Καλαμάτας είναι το ίδιο σύμπτωμα. Όλα τα υπόλοιπα είναι επικοινωνιακά πυροτεχνήματα για ιθαγενείς ψηφοφόρους – και το τρένο, κυριολεκτικά και μεταφορικά, εξακολουθεί να μην περνά από εδώ. Η Πελοπόννησος μένει ξανά χωρίς σιδηροδρομικό μέλλον, εγκλωβισμένη σε έναν οδικό μικρόκοσμο που θεωρεί την ανάπτυξη υπόθεση ασφάλτου και όχι ράγας.

 lathanasis@yahoo.gr