Μάλιστα, στην υπο-ομάδα των ασθενών που χρειάζονται οξυγόνο υψηλής ροής βρέθηκε ότι η εν λόγω ιντερφερόνη σχετίζεται με περισσότερες παρενέργειες και χειρότερη έκβαση της υγείας των ασθενών.

Οι ερευνητές του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας και Λοιμωδών Νόσων (NIAID) των ΗΠΑ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο πνευμονολογικό περιοδικό «The Lancet Respiratory Medicine», πραγματοποίησαν τη μελέτη σε 969 ενήλικες στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες (Ιαπωνία, Ν. Κορέα, Μεξικό, Σιγκαπούρη). Οι ασθενείς χωρίστηκαν τυχαία σε δύο ομάδες: Η μία έλαβε ιντερφερόνη και ρεμδεσιβίρη, ενώ η άλλη ρεμδεσιβίρη και εικονικό φάρμακο (πλασίμπο). Ούτε οι ασθενείς ούτε οι γιατροί ήξεραν σε ποια ομάδα ανήκε κάθε ασθενής.

Τα μολυσμένα κύτταρα φυσιολογικά παράγουν ιντερφερόνες για να βοηθήσουν το ανοσοποιητικό σύστημα να καταπολεμήσει τους παθογόνους μικροοργανισμούς, ιδίως τους ιούς, μετά από μία λοίμωξη. Η ιντερφερόνη βήτα έχει τόσο αντι-ιικές όσο και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Ορισμένες προηγούμενες μελέτες είχαν δώσει ενδείξεις ότι η ιντερφερόνη μπορεί να βοηθήσει και κατά της Covid-19, κάτι που όμως έρχεται να καταρρίψει η νέα κλινική μελέτη.

Η διπλά τυφλή, τυχαιοποιημένη και ελεγχόμενη με ψευδοφάρμακο κλινική δοκιμή με την ονομασία ACTT-3 έδειξε ότι το θεραπευτικό σχήμα ιντερφερόνη beta-1a συν ρεμδεσιβίρη δεν αποφέρει κλινικά οφέλη ανώτερα από τη σκέτη ρεμδεσιβίρη. Ο μέσος χρόνος ανάκαμψης των ασθενών ήταν ίδιος στις δύο ομάδες (πέντε ημέρες), όπως και η πιθανότητα κλινικής βελτίωσής τους μέσα σε διάστημα 15 ημερών.

(ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟΥ)

AΠΕ