Το δικαστήριο απασχολήθηκε με δύο παρόμοιες περιπτώσεις για την συγκεκριμένη κατηγορούμενη. Η πρώτη ήταν για το 2009, και για αυτήν κρίθηκε αθώα, καθώς τότε είχε αποδεχθεί την ύπαρξη των εικονικών τιμολογίων - οπότε με βάση την τότε ισχύουσα σχετική νομοθεσία προχώρησε σε συμβιβασμό και κατέβαλε το σχετικό πρόστιμο που της είχε υποβληθεί από την αρμόδια οικονομική υπηρεσία. Ωστόσο, για την ανάλογη περίπτωση του 2010 η κατηγορούμενη κρίθηκε ένοχη αποδοχής εικονικών φορολογικών στοιχείων, αξίας πάνω από 200.000 ευρώ, χωρίς -όπως δήλωσε στην εισήγησή της η εισαγγελέας της έδρας Ευγενία Αυλίδου- να υπάρξει εκ μέρους της αντίστοιχη παραδοχή της εικονικότητας των τιμολογίων.
Η εισαγγελέας σημείωσε ότι από την ακροαματική διαδικασία και τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν διαπιστώθηκε η ενοχή της κατηγορούμενης, η οποία φερόταν να παρέχει υπηρεσίες συνεργαζόμενη με εικονική εταιρεία σεκιούριτι στην Αθήνα, τα φορολογικά βιβλία της οποίας βρέθηκαν στα γραφεία της καλαματιανής εταιρείας όταν προέκυψε ο έλεγχος από το ΣΔΟΕ.
Αγορεύοντας, από την πλευρά του, ο συνήγορος υπεράσπισης Περικλής Ξηρογιάννης αντιπαρέβαλε ότι σε όλα τα τιμολόγια εμφανίζεται ο αντισυμβαλλόμενος, προσθέτοντας ότι το βάρος της απόδειξης της παρανομίας το είχε η φορολογική αρχή, η οποία ωστόσο -όπως υποστήριξε- δεν ερεύνησε με επάρκεια τους εν λόγω αντισυμβαλλόμενους. Αυτό έγινε, όπως εκτίμησε ο συνήγορος, επειδή και η φορολογική αρχή θεωρεί ότι όντως παρασχέθηκαν οι αναγραφόμενες στα τιμολόγια υπηρεσίες.
Καταλήγοντας ο συνήγορος επισήμανε ότι η κατηγορούμενη κατέβαλε ως πρόστιμο 54.000 ευρώ το 2009 και άλλα 90.000 ευρώ μέσα στο 2015, γεγονός που -όπως είπε- αποδεικνύει εμπράκτως ότι επιχειρεί να είναι συνεπής στην εφαρμογή των όρων του συμβιβασμού.
Β.Γ.Μ.