Κατά τις 10 είχαμε φτάσει στο λιμανάκι της Μαραθουπούλης, από όπου επιβιβαστήκαμε σ’ ένα καραβάκι για να μας περάσει απέναντι στο νησάκι. Πριν επιβιβαστούμε εξοπλιστήκαμε με νερό και τρόφιμα, καθώς μας ενημέρωσαν ότι το νησί αυτό δεν κατοικείται και ούτε υπάρχει καμία πηγή για νερό! Δεν μας πηρέ αρκετό χρόνο για να περάσουμε απέναντι. Αποβιβαστήκαμε σ’ ένα μικρό κολπίσκο, του οποίου τα νερά ήταν τόσο γαλανά που σε συνδυασμό με το μέρος σου προκαλούσαν ένα αίσθημα δέους και θαυμασμού!
Και κάπου εδώ ξεκινά η περιπέτειά μας: άνθρωποι όλων των ηλικιών ξεκινήσαμε σαν ομάδα να εξερευνήσουμε το νησί και να καθαρίσουμε το μονοπάτι που υπήρχε. Μπροστά οδηγούσαν οι πιο έμπειροι ώστε να μας προσανατολίσουν προς τα πού θα πηγαίνουμε και να ανοίγουν το δρόμο. Στην αρχή και ειδικά όταν δεν το έχεις ξανακάνει κάτι τέτοιο σου φαίνεται λίγο δύσκολο, αλλά όντας σαν ομάδα και με τη καθοδήγηση των παιδιών από το σύλλογο όλα γίνονται πιο βατά και εύκολα.
Μετά από αρκετή ώρα περπατήματος, φτάσαμε στο μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου της Γοργοπηγής, με την ονομασία του να προέρχεται από την ομώνυμη εικόνα του 1832 που βρέθηκε στα βράχια του νησιού στο σημείο που σήμερα υπάρχει ένα μικρό εκκλησάκι. Κάθε χρόνο στις 23 Αυγούστου και 24 Σεπτεμβρίου τελείται λειτουργία και οι πιστοί μπορούν να επισκεφτούν τη νήσο Πρώτη με καΐκια που δρομολογούνται από την Μαραθόπολη. Συνήθως στη μεταφορά αυτή συμμετέχουν και τα πλοιάρια που τον υπόλοιπο καιρό εξυπηρετούν τη μεταφορά επισκεπτών από το λιμάνι στης Πύλου στην νήσο Σφακτηρία. Η μονή τις ημέρες του εορτασμού προσφέρει στους επισκέπτες γεύμα με ψάρια της περιοχής. Διαθέτει μικρό ξενώνα, φιλοξενεί προσκυνητές, αλλά και όσους αποκλειστούν στο νησί από την κακοκαιρία. Ενας γαλήνιος προαύλιος χώρος με διάφορα δέντρα και πανέμορφα λουλούδια μας άνοιξε την αγκαλιά του για να ξεκουραστούμε για λίγη ώρα.
Και εκεί που έχουμε μαγευτεί από την ησυχία και την ομορφιά του χώρου, είναι ώρα να συνεχίσουμε το περίπατο μας με προορισμό την φημισμένη αμμουδιά Βουρλιάς η οποία βρίσκεται μέσα σε ένα ήσυχο όρμο με πεντακάθαρα νερά. Η κούραση ωστόσο ήταν εμφανή στους περισσότερους από εμάς καθώς η αφόρητη ζέστη έκανε τη κατάσταση να είναι δύσκολη και να αρχίσουν τα πρώτα παράπονα από μερικούς.
Ο αρχηγός μας μας πληροφόρησε ότι είχαμε να διανύσουμε λίγα μέτρα ακόμα και ότι σ' ένα μισάωρο θα ήμασταν στην παραλία, όπου θα μπορούσαμε να απολαύσουμε το μπανάκι μας. Το καλό ήταν ότι γνώρισα κάποια παιδιά στην ηλικία μου και με την κουβέντα και τις πλάκες που κάναμε, πέρασε αρκετά γρήγορα ο χρόνος ώσπου φτάσαμε σ' ένα παραδεισένιο μέρος! Αμέσως όλη η κούραση μας έφυγε μ' ένα μαγικό τρόπο. Είχαμε αρκετή ώρα να κάνουμε τις βουτιές μας πριν έρθει το καραβάκι και πάρουμε το δρόμο της επιστροφής.
Και έτσι τόσο όμορφα τελείωσε μια μαγευτική και εξαίσια εμπειρία!
Τα συναισθήματα που δημιουργήθηκαν μπορεί να ήταν στην αρχή περίεργα, αλλά σίγουρα στο τέλος νιώθεις χαρά και ευγνωμοσύνη, καθώς σου δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσεις και να κάνεις καινούργιες φιλίες αλλά και να συνειδητοποιήσεις το μεγαλείο και την απέραντη ευχαρίστηση που μπορεί να σου δώσει η επαφή με το φυσικό περιβάλλον.
Σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι. Ας αδράξουμε τις ευκαιρίες που μας δίνονται και ας γνωρίσουμε καλύτερα τη φύση!
Αννα - Μαρία Κούρου
Υ.Γ.: Εκ μέρους του Ορειβατικού Συλλόγου θέλουμε να ευχαριστήσουμε την «PROTI CRUISES» και ιδιαίτερα τον κύριο Γιάννη για τη μετάβασή μας από τη Μαραθούπολη στην Πρώτη και για τις πολύ σημαντικές πληροφορίες για την διαδρομή που περπατήσαμε επάνω στο νησί. Επίσης θέλουμε να μεταφέρουμε τις ευχαριστίες μας για τη διάνοιξη και σηματοδότηση των μονοπατιών στην Πρώτη, μονοπάτια που πλέον έχουν κάνει προσιτή την πεζοπορία στο νησί δίνοντας την ευκαιρία ακόμη και σε αρχάριους να βιώσουν μοναδικές εμπειρίες στην όμορφη αυτή γωνιά της Μεσσηνίας.
