Εξετάζει δείγματα μούστου και οίνου σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας και με τις συμβουλές του αναβαθμίζει το προϊόν. Φέτος αποφάσισε να εκπλήξει τους ειδήμονες με μια κίνηση που στον επιχειρηματικό χώρο συζητήθηκε ιδιαίτερα. Το δημιούργημά του "Η Διψώσα Έλαφος" είναι ο γλυκύς ερυθρός οίνος της Θείας Ευχαριστίας, που εντυπωσίασε τόσο εκείνους που ασχολούνται με την υπόθεση της οινολογίας, όσο και τους ανθρώπους που υπηρετούν την εκκλησία, την Ορθόδοξη Ομολογία Πίστης. Τον συναντήσαμε στο κτήμα του, στην περιοχή Γιόλακα Τριφυλίας που βρίσκεται στον δρόμο Φιλιατρών Γαργαλιάνων όπου μαζί του περιηγηθήκαμε στους αμπελώνες του. Ευγενικός και ευχάριστος μας μίλησε για τη νέα του δημιουργία: "Το ΝΑΜΑ το οποίο γνωρίζουν οι πιστοί, προσφέρεται κατά τη Θεία Ευχαριστία που αποτελεί σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, "θεοσύστατο μυστήριο", καθότι ο Χριστός στον Μυστικό δείπνο προεικόνισε το μυστήριο, όπως περιγράφεται στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο. Η Θεία Κοινωνία μεταλαμβάνεται με ψωμί και κρασί, τα οποία συμβολίζουν το Σώμα και Αίμα Χριστού. Επιθυμώντας μέσα από την δική μου εσώτερη διαδικασία πίστης, να δημιουργήσω μια ποιοτική πρόταση Νάματος, προσπάθησα πολύ, ώστε το αποτέλεσμα να είναι ικανοποιητικό. Ασχέτως της δικής μου αυτοβεβαίωσης, ήθελα να εκτιμηθεί το προϊόν, από ειδικούς και κυρίως ανθρώπους της εκκλησίας. Σήμερα μπορώ να ισχυριστώ ότι το εγχείρημά μου πέτυχε και γι αυτό είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένος. Σε πολλούς ναούς της χώρας οι ιερείς αφού δοκίμασαν και ενέκριναν την ποιότητα και γευστικότητα του Νάματος που με κόπο και μεράκι δημιούργησα, προμηθεύτηκαν για το ιερό μυστήριο ποσότητες με την "Διψώσα Έλαφο". Μάλιστα φρόντισα με τους συνεργάτες μου, να προσδώσουμε στην όψη του μπουκαλιού ξεχωριστή καλαισθησία που να συνάδει με το θρησκευτικό φρόνημα του χριστεπώνυμου πλήθους που εκκλησιάζεται και απαιτεί σεβασμό και ταπεινότητα. Γι αυτό και γραφιστικά αναζητήσαμε την πλέον προσεγγίσιμη προς την Ορθοδοξία απεικόνιση. Η ετικέτα μας, περιλαμβάνει εκτός της μοναστηριακής γραμματοσειράς – ας μου επιτραπεί ο όρος – και την καλλιτεχνική αποτύπωση μιας τοιχογραφίας από έργο των πρώτων χριστιανικών χρόνων. Αντιλαμβάνεσθε ότι και η θρησκευτική φράση "Η Διψώσα Έλαφος" έχει να κάνει με την αναζήτηση του χριστιανικού ιδεώδους μέσω της εσώτερης και βαθύτερης πίστης του ανθρώπου".
Ο Κώστας Ψαρραίος σταματά για λίγο να μιλά και με πονηρό χαμόγελο τρέχει να πάρει δυο μικρά ποτήρια από την κουζίνα του αγροτόσπιτου. Ανοίγει ένα σφραγισμένο μπουκάλι και τα γεμίζει με τον ερυθρό γλυκύ οίνο, που η ευωδιά του γαργαλάει τα ρουθούνια μας. Υψώνει το δικό του ποτήρι σαν να προσεύχεται και μας προτρέπει: "Πιείτε το, όχι με την διονυσιακή ιεροτελεστία της μέθης, αλλά με την σεβάσμια και ιερή διαδικασία που προσδίδει η πίστη του χριστιανού. Αφήστε τις αισθήσεις στην άκρη και δώστε χώρο στην δύναμη της πνευματικότητας".
Μια υπέροχη αίσθηση χαϊδεύει τον ουρανίσκο μου και αναρωτιέμαι φωναχτά: πόσοι δεν θα το ήθελαν σαν ποτό τους, την ώρα που διαβάζουν την εφημερίδα τους ή μετά από ένα ωραίο γεύμα; Συναινεί με την παραπάνω σκέψη μου και διευκρινίζει: "Η γευστικότητα του προϊόντος μας, εκ των πραγμάτων οδηγεί και στην εμπορική του εκμετάλλευση, διότι μπορεί να προσφερθεί και ως λικέρ. Αποτελεί μια ποιοτική οικονομική λύση και ως δώρο, ιδιαίτερα τη σημερινή εποχή που η κρίση έχει στερήσει από τον κόσμο την πολυτέλεια των τσουχτερών δώρων. Ήδη "Η Διψώσα Έλαφος" έχει αρχίσει το ταξίδι της για τα ράφια των καταστημάτων και τα πρώτα συμπεράσματα για μας είναι ενθαρρυντικά. Περισσότερο απ όλα όμως, μας χαροποιεί η θετική ανταπόκριση των ανθρώπων της εκκλησίας, όχι μόνο των περιοχών της Μεσσηνίας, αλλά και πολλών άλλων νομών. Πρόσφατα είχαμε και την ευτυχή συγκυρία να φτάσει μέσω φίλων, το Νάμα μας, σε ορισμένες οικογένειες της αμερικανικής ομογένειας και τα σχόλια που εισπράξαμε ήταν συγκινητικά. Όπως γνωρίζετε οι Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό, παρότι οι εποχές έχουν αλλάξει και το αεροπορικό ταξίδι έχει μικρύνει τις αποστάσεις, δεν παύουν να αισθάνονται ξενιτεμένοι και να επενδύουν ψυχικά και συναισθηματικά στην εκκλησία της πόλης που ζουν. Κάθε τι που τους υποδαυλίζει σκέψεις γύρω από την πατρίδα τους και τη θρησκεία τους, το αγκαλιάζουν και το υποστηρίζουν. Έτσι πιστεύω θα αγκαλιάσουν και την "Διψώσα Έλαφο". Αυτό θα είναι για μένα επίτευγμα σημαντικό".
Τη συζήτησή μας διακόπτει ένα τηλεφώνημα στο κινητό του. Του ζητούν από την Αθήνα, οίνο λευκό και ερυθρό. Σημειώνει τις παραγγελίες στο μπλοκάκι του και συνεχίζει τη συνομιλία μας, ζητώντας συγγνώμη για τη διακοπή: "Όπως βλέπετε δεν εμπορεύομαι μόνο το Νάμα, αλλά και άλλα είδη, λευκού και ερυθρού οίνου. Στόχος μου είναι να προωθήσω τις δημιουργίες μου, πέρα από τα στενά σύνορα μιας επαρχίας ή ενός νομού. Στην προσπάθειά μου αυτή, έχω εξαιρετικούς συνεργάτες, όπως την κυρία Κατερίνα Μάλεση στον τομέα της επικοινωνίας, που με το σύζυγό της Χαράλαμπο Μάλεση, ο οποίος διαθέτει μεγάλη εμπειρία στην προώθηση ποιοτικών προϊόντων, φροντίζουμε να έχουμε παραγγελίες από μια μεγάλη γκάμα ποιοτικών καταστημάτων. Παρ όλα αυτά όμως, το κυρίως μου ενδιαφέρον είναι ο εκκλησιαστικός χώρος. Η θρησκευτική μου σχέση με την βαθύτερη πνευματικότητα της χριστιανοσύνης, μου δημιουργεί συναισθήματα προσφοράς, παρά εμπορικής επιδίωξης. Είναι για μένα συγκινητικό, να βλέπω την Κυριακή στην εκκλησία, τους πιστούς να μεταλαμβάνουν το Σώμα και Αίμα Χριστού, με το Νάμα που η δική μου αγωνία, προσπάθεια και ενασχόληση, έχει δημιουργήσει. Η αδυναμία και αγάπη μου για το αντικείμενο που χρόνια τώρα ασχολούμαι, με έχει οδηγήσει στο σημείο, να βλέπω ακόμα και το κάθε κλαδί του αμπελώνα μου, σαν μια έμψυχη ύπαρξη ενός αδιαιρέτου κόσμου, που πόρρω απέχει από τον μικρόκοσμο της μιζέριας και της ματαιοδοξίας. Για μένα "Η Διψώσα Έλαφος" ήταν όνειρο ζωής και τώρα χαίρομαι την πραγμάτωσή του".
Καθώς τον αποχαιρετούμε, διαβάζω στην ετικέτα του μπουκαλιού, που με περισσή ευγένεια μου πρόσφερε: "Οσάκις γαρ αν εσθίετε τον Άρτον τούτον, και το ποτήριον τούτο πίνητε, τον εμόν θάνατον καταγγέλλετε και την εμήν Ανάστασιν ομολογείτε".
Σκέπτομαι πως μπορεί ένας χημικός οινολόγος, να συνδέσει την πίστη του, την επιστήμη του, με το πλέον κυρίαρχο Μυστήριο της θρησκείας του, αλλά ευθύς, η φιγούρα του Κώστα Ψαρραίου μου δίνει την απάντηση…
