Αύτο που θα σε εντύπωσιάσει ανεβαίνοντας και σταδιακά δισχίζοντας τον Ταύγετο,εκτός απο τη φυσική ομορφία του,το ιδιόμορφο εδαφός του, είναι οτι δε θα μπορείς να πάρεις το βλέμμα σου απο επάνω του.Τα μάτια σου δε ξέρουν τι να πρωτοξεχωρίσουν απο αυτόν τον ορεινό όγκο που χωρίζει τη Μεσσηνία απο τη Λακωνία. Να ξεκινήσει κανείς να μιλάει για τις πέντε κορυφές του ή αλλιως πενταδάκτυλο;Τι να πρωτοαφηγηθεί κανείς...
Σήμερα ήταν η δεύτερη μου εξόρμηση σε σείρα με τον ορειβατικό σύλλογο Καλαμάτας.Αν και κάτοικος της πόλης τα τελευταία τρία χρόνια,παρόλο την επιθυμία μου να συμμετέχω στις εξορμήσεις του συλλόγου απο το πρώτο έτος που ήμουν εδώ κάτι με κρατούσε μακριά.Τελίκα δεν πρέπει να χάνει κανείς χρόνο και πρέπει να συμμετέχει όποτε μπόρει σε κάποιες απο αυτές,γιατί αυτό που μπόρει να δώσει η φύση στον άνθρωπο,είναι πολύ συγκλονιστικό.
Ξεκινήσαμε το Σάββατο 2 Φευρουαρίου την αναβάση μας για την κορυφή του ταυγέτου στα 2407μετρα,τον προφήτη Ηλία.Μαζευτίκαμε 31 άτομα στα γραφεία του συλλόγου και μετά τις κατάλληλες προετιμασίες
ξεκινήσαμε με προορισμό τη πόλη της Σπάρτης και έπειτα τη πηγή του Μαγγάνιαρη απο όπου θα ήταν και η αφετηρία της πεζοπορίας μας για την κορυφή. Κραμπόν,πιολέ,μπατόν όλα σε παράταξη που επιμελώς είχε φροντίσει ο σύλλογος για τη προμηθειά μας και την ασφαλή αναβασή μας. Προορισμός μας το καταφύγιο όπου και διανυκτερεύσαμε αφού μας είχε πιάσει βράδυ και ο φακός ήταν απαραίτητο αξεσουαρ πλέον.
Λίγο πριν την αφιξή μας στο καταφύγιο μια στάση στη πηγή της Βαρβάρας ήταν οτι πρέπει για να δροσιστούμε μετά απο δύο ώρες πεζοπορείας.Κάτα την αφιξή μας στο καταφύγιο ήρθαν και άλλη δύο φίλοι του συλλόγου
και έτσι η παρέα μας έφτασε τα τριαντατρία άτομα.Φυσίκα το βράδυ πέρασε με όλους παρέα καλό φαγητό,ζεστό τσάι που είχαν μαζέψει το καλοκαίρι απο το βουνό και νωρίς για ύπνο διότι στις έξι το πρωί μας περίμενε στρατιωτικό εγερτήριο.Μη ξέχασω να παραλείψω πως τα πιο έμπειρα και θαραλλέα μέλη κοιμήθηκαν έξω σε σκηνές ή μόνο στα sleeping bag τους.
Ημέρα δεύτερη στις έξι και μισή το πρωί όλοι στο πόδι και μετά απο έναν ζεστό καφέ έτοιμοι για την κορυφή.Αφου αντικρίσαμε πρώτα την ανατολή του ηλίου να φωτίζει τις κορυφές των Λακωνικών λόφων μπροστά μας και το Λακωνικό κόλπο που με δυσκολία διακρινόταν λόγω της συννεφιάς,ξεκινήσαμε για την κορυφή του προφήτη Ηλία στα 2407μέτρα (τελικά φτάσαμε οι μισοί απο εμάς λίγο μετά τις πόρτες και λίγο πριν την κορυφή γύρω στα 80 μέτρα).
Οπώς καταλαβαίνετε χωρίς σύμμαχο τον καιρό δεν πάς πουθένα και δεν ρισκάρεις την ασφάλεια κανενώς για κανένα λόγο.Το βουνό θέλει σεβασμό και δή όταν αυτός είναι ο Ταύγετος με την ποικιλομορφία του.
Ξεκινήσαμε λοιπόν όλοι μαζί αλλά μετα απο μισή ωρα περίπου πεζοπορείας η μισή ομάδα εγκατέλειψε γυρνώντας στο καταφύγιο λόγω ισχυρών ανεμοθυέλλων που επικρατούσαν εκέινη τη στιγμή.Ο άνεμος ήταν τόσο ισχυρός που το χιόνι ερχόταν επάνω μας με σφοδρή ταχύτητα και αρκετές φορές χρειαζόταν να σταματάμε.Παρόλα αυτα οι πιο θαραλλέοι,παρέα και εγώ αποφασίσαμε να συνεχίσουμε μέχρι την κορυφή.Στην πορεία οι συνθήκες ήταν καλύτερες αλλά όσο ανεβαίναμε όλο και ψηλότερα τα πράγματα γινόντουσαν όλο και πιο δύσκολα.Ειδίκα προσεγγίζοντας την κορυφή η ομίχλη,ο άνεμος και το ψύχος έκαναν την αναβασή μας επικίνδυνη που μας ανάγκασαν να επιστρέψουμε ταχέως προς τα κάτω.
Εδώ ήταν και η απόλαυση της ημέρας όπου υπό τη μορφή σκί με το σώμα μας απολαμβάναμε τις χιονισμένες πλαγιές του Ταυγέτου (κρίμα να μη μπορούμε να είχαμε μια πίστα σκί στο βουνό).Φυσικά η κατάβαση δεν είχε καμία σχέση με την ανάβαση που ήταν στο μισό χρόνο και ζεστοί πιά γυρίσαμε στο καταφύγιο.Μη ξεχάσω φυσικά το φίλο Σταύρο,φανατικό του ορειβατικού σκί που ήρθε στη κορυφή με τα πεδιλά του.Σταύρο ευχαριστώ για τη προσπάθεια να πιάσεις τα γυαλιά μου,αλλα ο άνεμος τα πήρε στα πέρατα του βουνού τελικά!!!
Μετά απο λίγοι ξεκούραση και αφού επέστρεψαν και οι υπόλοιποι που είχαν πάει στους πέντε αυλούς (είχε πολύ νερό),ξεκινήσαμε για την επιστροφή.
Τελικό συμπέρασμα,κάθε φορά η φύση είναι διαφορετική και έχει να σου διδάξει κάτι καινούργιο.Ο Ταύγετος είναι ένα μαγίκο βουνό και κρύβει πάρα πολλά στις κορυφογραμμές του,που μπορείς να τα ανακαλύψεις σταδιακά μέσα απο τις πολλές και σύχνες εξορμήσεις του ορειβατίκου.
Ευχαριστώ για την εμπειρία,
Αντρέας Δηλές.
Σ.Σ. Η ορθογραφία και η σύνταξη είναι του αποστολέα του κειμένου.
