Συγκεκριμένα με επιστολή του ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Δημήτρης Μανιάτης προτείνει: “Η υποχρέωση του εγγυητή, σε σχέση με το δάνειο του πρωτοφειλέτη, να ισοδυναμεί με το ποσό της διαφοράς μεταξύ της αξίας της ενυπόθηκης εξασφάλισης και του υπολοίπου του δανείου” ενώ “εάν το δάνειο δεν καλύπτεται με ενυπόθηκη εξασφάλιση, τότε οι εγγυητές που ορίζονται ως φυσικά πρόσωπα, θα πρέπει να ευθύνονται βάσει των εισοδηματικών κριτηρίων που θα προβλέπονται για τον πρωτοφειλέτη και θα καλύπτουν το ποσό που δεν μπορεί να καλύψει ο πρωτοφειλέτης”.
Αναλυτική η επιστολή του κ. Μανιάτη:
“Οι τράπεζες κατά τη χορήγηση δανειακών διευκολύνσεων κάθε μορφής (στεγαστικά, καταναλωτικά, επιχειρηματικά) στην αρχική σύμβαση δανειοδότησης και κατά τη διάρκεια ζωής αυτής, ζητούσαν και ελάμβαναν για την εξασφάλιση εξυπηρέτησής της, προσημειώσεις σε ακίνητα του δανειολήπτη, σε ακίνητα συγγενικών και φιλικών προσώπων του δανειολήπτη, καθώς και προσωπικές εγγυήσεις τόσο του δανειολήπτη, όσο και των συγγενικών και φιλικών προς αυτόν προσώπων, οι οποίοι συμβάλλονταν στη δανειακή σύμβαση ως εγγυητές.
Μετά τη μη προβλέψιμη απρόοπτη μεταβολή, που συντελέστηκε στην ελληνική οικονομία από το έτος 2010 μέχρι σήμερα, ως αποτέλεσμα:
- τριών μνημονίων,
- του PSI (Private Sector Involvement – εμπλοκή Ιδιωτικού Τομέα),
- των Capital Controls,
- της φοροκαταιγίδας, που έχει εξαντλήσει την φοροδοτική ικανότητα των πολιτών και των επιχειρήσεων,
- της παντελούς έλλειψης ρευστότητας στο τραπεζικό σύστημα και
- της δραματικής μείωσης εισοδημάτων επαγγελματιών και μισθωτών,
επιβάλλεται στο τελικό νομοθετικό πλαίσιο που θα διαμορφώσετε για τα "κόκκινα δάνεια", με την ισχυροποίηση του νόμου 4307/2014 και του Κώδικα Δεοντολογίας της ΤτΕ, να περιλαμβάνει πρόνοιες όσον αφορά τον χειρισμό των εγγυητών, οι οποίοι ορίζονται ως φυσικά πρόσωπα, όπως θεσμοθέτησε τον Μάιο του 2015 η Δημοκρατία της Κύπρου, με τη σύμφωνη γνώμη των θεσμών.
Σύμφωνα με τα ανωτέρω η πρότασή μας, που πρέπει να συμπεριληφθεί στο νομοθετικό πλαίσιο για τα "κόκκινα δάνεια", για τους εγγυητές οι οποίοι ορίζονται ως φυσικά πρόσωπα, είναι η ακόλουθη:
«Η υποχρέωση του εγγυητή, σε σχέση με το δάνειο του πρωτοφειλέτη, θα ισοδυναμεί με το ποσό της διαφοράς μεταξύ της αξίας της ενυπόθηκης εξασφάλισης και του υπολοίπου του δανείου. Συνεπώς το δικαίωμα του πιστωτή να εισπράξει από τον εγγυητή, περιορίζεται στο ποσό της διαφοράς. Εάν το υπόλοιπο του δανείου είναι μικρότερο από την αξία της ενυπόθηκης περιουσίας, τότε οι εγγυητές απαλλάσσονται από τις υποχρεώσεις τους.
Εάν το δάνειο δεν καλύπτεται με ενυπόθηκη εξασφάλιση, τότε οι εγγυητές που ορίζονται ως φυσικά πρόσωπα, θα πρέπει να ευθύνονται βάσει των εισοδηματικών κριτηρίων που θα προβλέπονται για τον πρωτοφειλέτη και θα καλύπτουν το ποσό που δεν μπορεί να καλύψει ο πρωτοφειλέτης, κατ’ αναλογίαν του διαθεσίμου εισοδήματος εκάστου εγγυητού, πέρα από το κόστος διαβίωσής του.
Η δυνατότητα του πιστωτή να καταχωρήσει αγωγή εναντίον εγγυητή περιορίζεται στα δύο χρόνια μετά από την ημερομηνία που θα τεθεί σε εφαρμογή το Προσωπικό Σχέδιο Αποπληρωμής. Μετά τη λήξη της περιόδου αυτής, ο πιστωτής δεν θα δικαιούται να κινηθεί εναντίον του εγγυητή και οποιαδήποτε δικαιώματα του πιστωτή έναντι του εγγυητή, παραγράφονται. Το ποσό που θα κληθεί να πληρώσει ο εγγυητής στον πιστωτή, θα μπορεί ο εγγυητής να το αξιώσει από τον χρεώστη (πρωτοφειλέτη)».
Με την πρόταση αυτή λαμβάνεται πρόνοια για τα φυσικά πρόσωπα που εγγυήθηκαν δάνεια και δεν κινδυνεύουν να οφείλουν ισοβίως αυτοί και οι κληρονόμοι τους”.
