“Η παροχή μόνο δυνατότητας για προπαρασκευαστικές ενέργειες (προτάσεις, γνωμοδοτήσεις, εισηγήσεις) τις καθιστά ανενεργές. Η παραχώρηση αποφασιστικής αρμοδιότητας στις κοινότητες αποτελεί ενίσχυση της ενδοδημοτικής αποκέντρωσης και σε καμία περίπτωση δεν συνιστά δημιουργία τρίτου βαθμού”, παρατηρεί σχετικά. Αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι “ο θεσμός του προέδρου της κοινότητας και του συμβουλίου κοινότητας έχει προβλεφθεί για να ενισχυθεί η δημοκρατία και η συμμετοχή” και σημειώνει: “Θεωρούμε αυτονόητη τη ρύθμιση - διόρθωση και να αποδοθεί το δικαίωμα και ψήφου στην Οικονομική Επιτροπή και στην Επιτροπή Ποιότητας Ζωής. Η ισότιμη συμμετοχή σε επιτροπές παραλαβών έργων θα αυξήσουν την προσοχή και τη μέριμνα της επιτόπιας παρακολούθησης και καλής εκτέλεσης. Η συμμετοχή σε επιτροπές που ορίζει το Δημοτικό Συμβούλιο, π.χ. κοιμητήρια. Η περαιτέρω δυνατότητα αξιοποίησης της πάγιας προκαταβολής για τρέχοντα έξοδα της κοινότητας κατά τον τύπο για παράδειγμα των σχολικών επιτροπών. Η δυνατότητα διάθεσης της πάγιας προκαταβολής να μετατραπεί σε υποχρεωτικότητα από τις οικονομικές υπηρεσίες και τη δημοτική αρχή κάθε δήμου με τον απαραίτητο έλεγχο από το ΥΠΕΣ”.

Αφού καταγράφει ότι “τα έξοδα κίνησης των προέδρων των κοινοτήτων γίνονται έσοδα για το υπουργείο Οικονομικών!”, παρατηρεί πως “αυτονόητα    και καθημερινά είμαστε οι εθελοντές του τόπου μας -παρά τις δύσκολες συγκυρίες για όλους μας- διεκδικούμε να λυθεί αυτό το παράδοξο της φορολόγησης των εξόδων κίνησης”.

Ο πρόεδρος της Ενωσης Προέδρων Κοινοτήτων Μεσσηνίας ζητεί από τον υπουργό “όπως οριστεί εκ μέρους σας μια συνάντηση μαζί σας, ώστε να εκθέσουμε τις απόψεις μας, να καταθέσουμε τις προτάσεις μας και να συμβάλουμε στη διαμόρφωση του νέου νομοσχεδίου” ενίσχυσης της τοπικής αυτοδιοίκησης με μεταφορά αρμοδιοτήτων από την κεντρική διοίκηση προς τους δήμους και τις περιφέρειες. Ακόμα, αναφέρει ότι “η μη συμμετοχή μας στα όργανα της ΚΕΔΕ θα πρέπει να αναθεωρηθεί ή να προβλεφθεί νέο όργανο. Η αναβάθμιση του ρόλου των κοινοτήτων ως θεσμού ενδοδημοτικής αποκέντρωσης διαφυλάττει και καλλιεργεί την αποκατάσταση του αισθήματος εγγύτητας των πολιτών προς τις αυτοδιοικητικές δομές. Η απευθείας εκλογή σε ξεχωριστή κάλπη ενίσχυσε αυτό το αίσθημα και οι πολίτες προσεγγίζουν με θετικό τρόπο την παραμονή αυτής της διαδικασίας. Οπως επίσης οι κοινοτικοί συνδυασμοί να έχουν επικεφαλής. Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μια παράδοξη, από πρώτη άποψη εικόνα. Ενας λαός κατ’ εξοχήν κοινοτικός, όπως ο ελληνικός, διαθέτει τους ασθενέστερους κοινοτικούς θεσμούς από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, όπως και από τις χώρες του Τρίτου Κόσμου!”.

Κλείνοντας, ο Π. Λύρας παρατηρεί πως “οι δήμοι αλλά και οι περιφέρειες θα ενισχυθούν από την άμεση συμμετοχή των πολιτών, αφού θα επιλύονται γρηγορότερα θέματα της καθημερινότητας. Η απόσταση του κεντρικού δήμου από την κοινότητα είναι πολύ μεγάλη σε πολλές περιπτώσεις και τόσο η γεωμορφολογία της χώρας όσο και οι χιλιομετρικές αποστάσεις δεν ευνοούν την προσέγγιση των κεντρικών δημοτικών υπηρεσιών από τον πολίτη αλλά και οι γειτονιές των μεγαλύτερων πόλεων θέλουν να έχουν τη «φωνή» τους!”.