Για ληξιπρόθεσμα χρέη στην Εφορία 1.500.000 οφειλέτες απειλούνται με μέτρα αναγκαστικής είσπραξης. Μόνη λύση είναι η σεισάχθεια.
Η μνημονιακή Ελλάδα του 2016 κάθεται πάνω σε ένα πανύψηλο βουνό από δημόσια και ιδιωτικά χρέη που δεν της επιτρέπουν να πάρει καμιά ανάσα. Γίνεται, και σωστά, πολύ μεγάλη συζήτηση για το επαχθέστατο και αβίωτο δημόσιο χρέος, το οποίο είναι αδύνατο να αποπληρωθεί και για τούτο πρέπει να διαγραφεί. Και όμως εξίσου μέγα πρόβλημα, αν όχι μεγαλύτερο και κατά τη γνώμη μου πολύ μεγαλύτερο, είναι το άχθος των ιδιωτικών, πάσης φύσεως, χρεών. Και αναφέρομαι στα χρέη φυσικών προσώπων και νοικοκυριών και μικρών, μικρομεσαίων, μεσαίων αλλά και ορισμένων μεγάλων επιχειρήσεων, τα οποία πνίγουν στην κυριολεξία την κοινωνία, ιδιαίτερα τις κοινωνικά πιο αδύνατες κατηγορίες και την οικονομία ως σύνολο.
Τα ληξιπρόθεσμα («κόκκινα») δάνεια φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων προς τις τράπεζες ξεπερνάνε τα 110 δισ. ευρώ και συνεχώς καλπάζουν, ενώ ένας δύσκολα υπολογίσιμος αριθμός δανείων, τα οποία παρουσιάζονται ως ενήμερα, στην πραγματικότητα δεν αποπληρώνονται αλλά δεν εμφανίζονται ως «κόκκινα» στους ισολογισμούς των τραπεζών.
Οι τράπεζες, παρά την τρίτη ανακεφαλαιοποίησή τους, αντιμετωπίζουν εκ νέου πρόβλημα «μαύρης τρύπας», χωμένες σε έναν φαύλο κύκλο που δεν έχει τέλος, ενώ στραγγίζουν και απομυζούν όλη την οικονομία.
ΚΩΔΙΚΑΣ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ: ΑΝΘΡΑΚΕΣ Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ
Ο Κώδικας Δεοντολογίας για τα «κόκκινα» δάνεια των τραπεζών που παρουσίασε τις προηγούμενες μέρες η Τράπεζα της Ελλάδας σε συμφωνία με την κυβέρνηση, όχι μόνο δεν δίνει καμιά απάντηση στο πρόβλημα των δανειοληπτών, αλλά στο μόνο που εξυπηρετεί είναι να διευκολύνει το πέρασμα των «κόκκινων» δανείων από τις αρχές του φθινοπώρου στα κερδοσκοπικά funds, προκειμένου τα τελευταία να δώσουν αλύπητα και χωρίς κανέναν ενδοιασμό την «τελική λύση» για τα σπίτια, τα ακίνητα των νοικοκυριών και την ύπαρξη δεκάδων χιλιάδων επιχειρήσεων.
ΤΑ ΧΡΕΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ
Την ίδια ώρα με ρυθμό πάνω από 1,2 δισ. ευρώ αυξάνονται κάθε μήνα τα νέα ληξιπρόθεσμα χρέη των φορολογουμένων προς το Δημόσιο, χώρια τα χρέη που κλιμακώνονται προς τις ΔΕΚΟ, κυρίως τη ΔΕΗ.
Ενας στους δύο φορολογούμενους έχει ληξιπρόθεσμα χρέη στην Εφορία με περίπου 1,5 εκατ. οφειλέτες να απειλούνται με μέτρα αναγκαστικής είσπραξης. Τα στοιχεία τα οποία δόθηκαν στη δημοσιότητα αποκαλύπτουν ένα μπαράζ κατασχέσεων, δεσμεύσεων λογαριασμών και πλειστηριασμών ακινήτων σε 755.806 φορολογούμενους.
Το πρώτο εξάμηνο του 2016 οι νέες οφειλές των πολιτών προς το Δημόσιο έφτασαν τα 6,9 δισ.!
Την ίδια ώρα οι συνολικές ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο (παλιές και νέες) φτάνουν τα 90 δισ., ένα ποσό ανατριχιαστικό, ποσό που αντιστοιχεί σε πάνω από το 51% του ΑΕΠ. Το τρομακτικό αυτό νούμερο μας κατατάσσει με τεράστια απόσταση στην πρώτη θέση της Ευρώπης.
Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΟΛΩΝΑ
Εδώ, λοιπόν, που έχει φτάσει το πρόβλημα των ιδιωτικών χρεών στη χώρα, δεν αντιμετωπίζεται με ημίμετρα και ασπιρίνες. Ούτε πολύ περισσότερο το πρόβλημα των ιδιωτικών χρεών μπορεί να επιλυθεί με την επιλογή της μεταφοράς των «κόκκινων» δανείων στα funds, πράγμα που συνιστά πλήρη άλωση της οικονομίας από ξένα κέντρα και κυρίως υποθήκευση και εκποίηση των ιδιωτικών περιουσιών και τελειωτικό χτύπημα στην ελληνική οικονομία.
Τρόικα και υποδουλωμένο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο ετοιμάζονται να ολοκληρώσουν την οικονομική και κοινωνική γενοκτονία του τόπου.
Σήμερα όσο ποτέ γίνεται επίκαιρος στον ίδιο τόπο, μετά από χιλιάδες χρόνια, ο Σόλων και η σεισάχθειά του. Αυτό που χρειάζεται για να λυθεί ο γόρδιος δεσμός στη χώρα είναι να κοπεί με το σπαθί μιας νέας σεισάχθειας.
Η λύση βρίσκεται σε μια ευρύτατη διαγραφή χωρίς όρους και προϋποθέσεις, όλων των ιδιωτικών χρεών που αφορούν τις οικονομικά αδύνατες τάξεις και στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, και οι γενναίες κατά κατηγορία ρυθμίσεις για την αποπληρωμή εν όλω ή εν μέρει, ανάλογα με τις προϋποθέσεις, των υπόλοιπων δανείων. Μια τέτοια λύση δεν επιβάλλεται μόνο για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά πρώτα απ' όλα και κυρίως για λόγους διεξόδου από την κρίση και επανεκκίνησης της οικονομίας με τροχιά ανάπτυξης.
Αυτή η λύση, για να μπορέσει να υλοποιηθεί, απαιτεί 2 θεμελιώδεις προϋποθέσεις.
- Την εθνικοποίηση των τραπεζών.
- Το πέρασμα στο εθνικό νόμισμα.
Το πέρασμα στο εθνικό νόμισμα, απόλυτα αναγκαίο έτσι κι αλλιώς, για την απόκτηση της εθνικής κυριαρχίας και τη συνολική ανάκαμψη της οικονομίας, είναι απαραίτητο γιατί μόνο μια Εθνική Κεντρική Τράπεζα κάτω από τον έλεγχο μιας λαϊκής κυβέρνησης θα μπορεί με την έκδοση εθνικού νομίσματος να ανακεφαλαιοποιήσει με μηδενικά επιτόκια τις τράπεζες, ώστε χάρη σε αυτή την ανακεφαλαιοποίηση οι τελευταίες να μπορούν να φέρουν σε πέρας την αναγκαία σεισάχθεια.
Ταυτόχρονα, οι τράπεζες μετά από αυτές τις δημόσιες κεφαλαιακές ενέσεις θα γίνει δυνατό να περάσει το μετοχικό τους κεφάλαιο στα χέρια του Δημοσίου και έτσι εθνικοποιημένες και κάτω από κοινωνικό έλεγχο να αναλάβουν έναν νέο κεντρικό ρόλο για μια διαφορετικού τύπου ανάπτυξη και ανασυγκρότηση της χώρας με καινοτόμα, πρωτοποριακά χαρακτηριστικά και φυσικά με υψηλά επίπεδα παραγωγικότητας, νέας ευθύνης, κινητικότητας, δημιουργίας και αποδοτικότητας του νέου οικονομικού προσανατολισμού.
Η πρόταση εθνικό νόμισμα - ανακεφαλαιοποίηση και εθνικοποίηση των τραπεζών - σεισάχθεια στα ιδιωτικά χρέη - διακοπή αποπληρωμής στο δημόσιο χρέος με κατεύθυνση τη διαγραφή του, δεν είναι μια πρόταση βουνό για τη χώρα. Αντίθετα είναι ο μόνος, τολμηρός βέβαια, αλλά άκρως ρεαλιστικός δρόμος για την επιβίωση και αναζωογόνηση του τόπου.
Αν ΕΕ, ΔΝΤ και μνημονιακό ελληνικό κατεστημένο προτείνουν την αδύνατη επανεκκίνηση με την οικονομία ερείπιο και την κοινωνία «πεθαμένη», η δική μας πρόταση διεκδικεί την αναζωογόνηση του τόπου με σκληρή προσπάθεια, με την κοινωνία όρθια και τους πολίτες ζωντανούς και συμμέτοχους.
Η πρότασή μας αυτή είναι πρώτα απ' όλα πρόταση αξιών, πολιτισμού και αλληλεγγύης.
