Οι ευρωεκλογές παραδοσιακά παρουσιάζονταν ως «εκλογές δεύτερης τάξης», στις οποίες οι ψηφοφόροι προσέρχονταν με χαλαρή διάθεση και στις οποίες συχνά εκδηλωνόταν υψηλότερη αποχή από ότι στις αντίστοιχες εθνικές. Σε αυτές όμως τις ευρωεκλογές φρονώ ότι η χαλαρότητα αυτή δεν βοηθά, καθώς σε Ελλάδα και Ευρώπη τα διακυβεύματα είναι πολύ κρίσιμα. Η Νέα Αριστερά, με έξι μόνο μήνες ζωής, καλεί σήμερα τους ψηφοφόρους να την στηρίξουν για χίλιους δυο λόγους, αλλά σε αυτές τις γραμμές θα εστιάσω στους τέσσερις σημαντικότερους.

Πρώτον, γιατί η Ευρώπη αντιμετωπίζει σήμερα μια κρίση υπαρξιακή. Η Ευρώπη επέλεξε να διαχειριστεί την κρίση του 2008 με λιτότητα. Οι συνέπειες αυτής της επιλογής ήταν δραματικές για αδύναμες οικονομίες, όπως αυτή της Ελλάδας, καταστροφικές για το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο και, σήμερα, επηρεάζουν και την ανταγωνιστικότητα των οικονομιών της Ευρωζώνης. Για τον λόγο αυτό είναι κρίσιμο να ενισχυθεί ένα κόμμα που στηρίζει την αλλαγή της αρχιτεκτονικής της ευρωζώνης,   διεκδικεί δηλαδή αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού, χαλάρωση του Συμφώνου Σταθερότητας και μονιμοποίηση του κοινού ευρωπαϊκού δανεισμού, όπως έγινε με το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, για την χρηματοδότηση της πράσινης και της ψηφιακής μετάβασης των οικονομιών μας. Όλα αυτά ο κύριος Μητσοτάκης τα απεύχεται.

Δεύτερον, την Ελλάδα και την Ευρώπη σήμερα την κυκλώνουν σύννεφα πολέμου. Η σημερινή κυβέρνηση αποποιήθηκε τον οποιοδήποτε διαμεσολαβητικό της ρόλο στην περίπτωση της Ουκρανίας και επέλεξε τον ρόλο του χρήσιμου συμμάχου. Ταυτόχρονα, στην περίπτωση της Παλαιστίνης ο Πρωθυπουργός επέλεξε να στηρίξει άνευ όρων το Ισραήλ, να μην ασκήσει καμία πίεση για να μπει τέλος στην υπό εξέλιξη γενοκτονία στη Γάζα και να μην αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος, όπως έκαναν – και συνεχίζουν να κάνουν - άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Με αυτή την πολιτική ο κ. Μητσοτάκης είναι προφανές ότι συντάσσεται με όσα πρεσβεύει το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα που αναζητά συμμαχίες με την ακροδεξιά, μέσω και της απερχόμενης Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που διεκδικεί έτσι την επανεκλογή της. Συντάσσεται, δηλαδή, με πολιτικές που προσανατολίζονται να θέσουν την Ευρώπη σε τροχιά πολέμου και επενδύουν πολιτικά και οικονομικά στην επαναστρατιωτικοποίηση της ηπείρου. Αυτές τις μέρες, λοιπόν, πρέπει στους δρόμους και στις κάλπες να στηρίξουμε την Ειρήνη.

Τρίτον, γιατί την τελευταία πενταετία στη χώρα μας έχει συντελεστεί μια βίαιη αναδιανομή εισοδήματος προς τα πάνω. Η κυβέρνηση, κατά την διάρκεια της πληθωριστικής κρίσης, επέλεξε να μην βάλει όριο στα υπερκέρδη των μονοπωλιακών εταιρειών, να μην κάνει ελέγχους στην αγορά και να μην μειώσει τον ΦΠΑ σε είδη πρώτης ανάγκης. Το αποτέλεσμα ήταν να αυξηθεί η φορολόγηση, τόσο μέσα από έμμεσους όσο και από άμεσους φόρους, την ίδια ώρα που οι μισθοί δεν ακολουθούσαν το 40% σωρευτικής αύξησης των τιμών. Η κατεύθυνση αυτή, της ενίσχυσης των οικονομικά ευκατάστατων στρωμάτων, δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία. Είχαν προηγηθεί σκανδαλώδεις φοροελαφρύνσεις των ανώτερων στρωμάτων, όπως η κατάργηση του φόρου γονικών παροχών για μεγάλες περιουσίες, οι τρεις μειώσεις της φορολογίας επί της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, οι δύο μειώσεις στην φορολογία συγκέντρωσης κεφαλαίου κ.α. Σήμερα, 3 στα 4 νοικοκυριά στη χώρα μας τα βγάζουν πέρα μέρα την μέρα ή επιβιώνουν από τις αποταμιεύσεις τους την ώρα που οι εισηγμένες στο χρηματιστήριο εταιρείες σημειώνουν ρεκόρ κερδών εικοσαετίας. Η πολιτική αυτή πρέπει να αποδοκιμαστεί μέσα από την στήριξη ενός πολιτικού φορέα που παλεύει για μια γενναία αναδιανομή εισοδήματος προς όφελος των ασθενέστερων οικονομικών στρωμάτων.

Και τέταρτος λόγος για να στηριχτεί η Νέα Αριστερά είναι ότι η λύση στο παραπάνω αδιέξοδο δεν μπορεί να προκύψει από την υιοθέτηση της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας από τα κόμματα του ευρύτερου προοδευτικού φάσματος. Δεν θα προκύψει αν υιοθετήσουμε τις θέσεις της ΝΔ στη φορολογία, στα εθνικά θέματα και στους εξοπλισμούς, όπως κάνει ο κ. Κασσελάκης ή τις θέσεις υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων, όπως κάνει ο κ. Ανδρουλάκης. Η ρήξη με τη δεξιά δεν μπορεί να προκύψει μέσα από την υιοθέτηση του life style της δεξιάς ή του πολιτικού ήθους της άκρας δεξιάς. Η λύση για να δούμε ρωγμές στην εύθραυστη ηγεμονία τη δεξιάς μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από ένα ευθέως αντιπαραθετικό αριστερό πολιτικό σχέδιο. Ένα σχέδιο που σήμερα το καταθέτει μόνο η Νέα Αριστερά.

Κλείνοντας αυτή τη σύντομη παρέμβαση, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στον τόπο μας, τη Μεσσηνία. Αδράνεια και στασιμότητα σε κρίσιμα έργα υποδομών, διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας, αδιαφορία για την αγροτική παραγωγή ως συνέπειες της κυβερνητικής πολιτικής υποβαθμίζουν δραματικά την καθημερινότητα των πολιτών της Μεσσηνίας. Γι’ αυτό και τους καλώ με την ψήφο τους να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους και να διεκδικήσουν ένα καλύτερο αύριο.

[* Το άρθρο του Αλέξη Χαρίτση έχει σταλεί προς δημοσίευση πριν τον θάνατο του πατέρα του, Βύρωνα Χαρίτση]