Εξαιτίας των επιλογών της κυβέρνησης Τσίπρα έχει δημιουργηθεί μία αξιοπερίεργη κατάσταση σε σχέση με βασικά οικονομικά μεγέθη.
Υπάρχει μεγάλη απόκλιση στα στοιχεία για την ανεργία που δίνουν ο ΟΑΕΔ και η ΕΛΣΤΑΤ, ενώ σε πολλές περιοχές που επισκέφτηκα κατά τη διάρκεια περιοδειών εν όψει των ευρωεκλογών της 26ης Μαΐου, διαπίστωσα ότι έχουν δημιουργηθεί αντικίνητρα στην εργασία που οδηγούν εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας σε παγίδα φτώχειας.
Και κάτω και πάνω
Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, η οποία εφαρμόζει τους ευρωπαϊκούς κανόνες υπό την εποπτεία της Eurostat, παρατηρείται σημαντική υποχώρηση της ανεργίας. Τα ποσοστά είναι πλέον της τάξης του 18%-19%, αν και η πρόσθετη απασχόληση που έχει δημιουργηθεί αφορά κυρίως θέσεις μερικής απασχόλησης. Δημιουργείται έτσι η λεγόμενη γενιά των 360 ευρώ και ένα σημαντικό ποσοστό εργαζομένων -της τάξης του 14%- δεν μπορούν να καλύψουν βασικές τους ανάγκες.
Υπάρχουν όμως και τα στοιχεία του ΟΑΕΔ, ο οποίος καταγράφει τους εγγεγραμμένους ανέργους, τα οποία δίνουν μία εντελώς διαφορετική εικόνα. Η ανεργία υποχωρεί το εξάμηνο της τουριστικής περιόδου και αυξάνεται εντυπωσιακά τον υπόλοιπο χρόνο. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι εγγεγραμμένοι στον ΟΑΕΔ άνεργοι ξεπέρασαν τον Δεκέμβριο του 2018 το 1,1 εκατομμύριο και είναι γύρω στους 40.000 περισσότεροι απ’ ό,τι τον Δεκέμβριο του 2017.
Τίθεται λοιπόν το ερώτημα εάν παρουσιάζει την πραγματική εικόνα της ανεργίας η ΕΛΣΤΑΤ ή ο ΟΑΕΔ και πώς εξηγείται στατιστικά και πολιτικά μια διαφορά στον αριθμό των ανέργων που ξεπερνάει τους 200.000.
Η παγίδα της φτώχειας
Ενα άλλο οικονομικό παράδοξο είναι η σχέση μεταξύ εισοδήματος που εξασφαλίζει η εργασία σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες και του εισοδήματος που εξασφαλίζει η… αδράνεια.
Σε διάφορες πόλεις και περιοχές που επισκέφτηκα οι ίδιοι οι πολίτες μου εξήγησαν ότι έχει καταργηθεί το οικονομικό κίνητρο για παραγωγική εργασία.
Οι περισσότερες μικρομεσαίες και πολύ μικρές επιχειρήσεις βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική θέση και προτείνουν σε όσους θέλουν να εργαστούν μερική απασχόληση με 400 ευρώ μικτά τον μήνα, η οποία σε αρκετές περιπτώσεις ξεφεύγει από τα πλαίσια του τετραώρου.
Το αποτέλεσμα αυτής της αξιοπερίεργης κατάστασης είναι να επιλέγουν αρκετοί την επιβίωση μέσω επιδομάτων. Προσφέρονται διάφορα επιδόματα, της τάξης των 200-250 ευρώ τον μήνα, κουπόνια για αγορά τροφίμων της τάξης των 100 ευρώ, ενώ θεωρούν ότι μπορούν να αυξήσουν κάπως το εισόδημά τους με περιστασιακή αδήλωτη εργασία. Δημιουργείται έτσι μία παγίδα φτώχειας, με πολλούς να θεωρούν ότι δεν αξίζει να εισέλθουν στην αγορά εργασίας και πως είναι πιο αποδοτική η συμμετοχή τους στην παραοικονομία χωρίς οικονομική και επαγγελματική προοπτική.
Πηγαίνουμε στις ευρωεκλογές και στη συνέχεια στις βουλευτικές εκλογές με την κοινωνία να έχει αποδυναμωθεί εξαιτίας της μεγάλης διάρκειας της οικονομικής κρίσης.
Δεν ξέρουμε ποιος ακριβώς είναι ο αριθμός των ανέργων, οι περισσότερες νέες θέσεις απασχόλησης οδηγούν στη λεγόμενη γενιά των 360 ευρώ, ενώ είναι τέτοια τα οικονομικά αντικίνητρα για την εργασία, ώστε πολλοί πέφτουν στην παγίδα της ακινησίας, των επιδομάτων και της φτώχειας.
Η Ελλάδα χρειάζεται αλλαγή κυβέρνησης για να υπάρξει στη συνέχεια αλλαγή πορείας. Μόνο μέσα από μια πιο δυναμική οικονομία, που θα προσφέρει απασχόληση σε αξιοπρεπείς συνθήκες, μπορούμε να βγούμε από την εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε.
