Σε μια ιστορική συνεδρίαση στις 17-4-2019 συζητήθηκε στην Ολομέλεια του Κοινοβουλίου η έκθεση της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών και εγκρίθηκε, με ευρύτατη πλειοψηφία, ψήφισμα, με το οποίο η Βουλή «καλεί την ελληνική κυβέρνηση να προβεί σε όλες τις ενδεδειγμένες διπλωματικές και νομικές ενέργειες για τη διεκδίκηση και την πλήρη ικανοποίηση όλων των αξιώσεων του ελληνικού κράτους από τον Α’ και Β Παγκόσμιο Πόλεμο». Με τον τρόπο αυτό το θέμα των γερμανικών οφειλών έρχεται στο προσκήνιο και διεκδικεί τη δίκαιη επίλυσή του.
Η διακομματική επιτροπή συγκροτήθηκε το 2014 και εκ νέου το 2015, με αντικείμενο τη σύνταξη έκθεσης για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών, καθώς, με εξαίρεση την επίδοση ρηματικής διακοίνωσης στις 14-11-1995, οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν διεκδίκησαν μεθοδικά τις γερμανικές οφειλές. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι υπήρξε ελληνική κυβέρνηση, που παραιτήθηκε των δίκαιων αξιώσεων της χώρας μας.
Οι κρατικές αξιώσεις περιλαμβάνουν: α) Τις επανορθώσεις, δηλαδή τις ζημιές από υλικές βλάβες, τις ζημιές στις υποδομές και τα πολιτιστικά αγαθά και την αρπαγή του νομισματικού χρυσού και β) το «κατοχικό δάνειο», που επιβλήθηκε από τις αρχές Κατοχής στην Ελλάδα ερήμην της, με συμφωνία ανάμεσα στην κυβέρνηση του Ράιχ και την ιταλική κυβέρνηση στις 14-3-1942.
Οι ιδιωτικές αξιώσεις αφορούν τις ζημιές που υπέστησαν μεμονωμένα άτομα από τις πράξεις των εχθρικών δυνάμεων και περιλαμβάνουν θανάτους, τραυματισμούς, ομηρίες, καταναγκαστική εργασία προσώπων στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, περιουσιακές βλάβες πολιτών.
Οι παραπάνω αξιώσεις μετά από 74 χρόνια είναι απαράγραπτες, καθώς η Ελλάδα συμμετείχε στη Συνδιάσκεψη των Παρισίων το 1946, κατά την οποία συνήφθη συμφωνία, σχετικά με επανορθώσεις από τη Γερμανία. Με τη Συμφωνία του Λονδίνου του 1953, συμφωνήθηκε η αναβολή της εξέτασης των απαιτήσεων έναντι της Γερμανίας από τους δύο παγκοσμίους πολέμους, μέχρι τον οριστικό διακανονισμό του ζητήματος των επανορθώσεων. Η ελληνική πλευρά όχι μόνο δεν παραιτήθηκε των αξιώσεών της, αλλά με την ως άνω συμφωνία τις επικαιροποίησε. Ακολούθησε η από 12-9-1990 Συνθήκη της Μόσχας μεταξύ της ενωμένης Γερμανίας και των τεσσάρων Μεγάλων Δυνάμεων (Γαλλίας, Σοβιετικής Ενωσης, Ηνωμένου Βασιλείου και ΗΠΑ), με την οποία υπεγράφη ειρήνη και τέθηκε τέλος σε εδαφικά και ζητήματα κυριαρχίας που προέκυψαν μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η συνθήκη αυτή, σύμφωνα με τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, δεν δεσμεύει την Ελλάδα, ως μη συμβαλλόμενο μέρος. Επιβεβαιωτική του ενεργού χαρακτήρα των αξιώσεων της Ελλάδας αποτελεί η από 14-11-1995 ρηματική διακοίνωση του Ελληνα πρέσβη στη Βόννη.
Το πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής ολοκληρώθηκε πριν από περίπου τρία χρόνια. Ερχεται όμως σήμερα να αποτελέσει την αφετηρία της διαδικασίας διεκδίκησης των οφειλών, που η χώρα μας, ευρισκόμενη σε τροχιά ανάπτυξης διανύει μια νέα περίοδο, έξω από τον ασφυκτικό κλοιό των μνημονίων, ώστε να μην δημιουργηθεί υπόνοια οποιουδήποτε συμψηφισμού του χρέους της, με τις επανορθώσεις, τις αποζημιώσεις, το κατοχικό δάνειο, τις σφαγές, τις θηριωδίες και τα εγκλήματα του ναζισμού.
Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και η Διακομματική Επιτροπή προσδιόρισαν σαφώς τις ελληνικές αξιώσεις και κατέγραψαν το νομικό πλαίσιο, εντός του οποίου οφείλει η πολιτεία να ενεργήσει, ώστε η διεκδίκηση αυτή να μην μείνει γράμμα κενό.
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας από το βήμα της Βουλής ανακοίνωσε την ανάληψη πρωτοβουλιών, με βασικό στόχο να ανοίξει ένας ισότιμος διάλογος με τη Γερμανία ως φίλοι και σύμμαχοι, να διεθνοποιηθεί το θέμα και να απευθύνει η χώρα μας προς την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας ρηματική διακοίνωση, όπου θα επαναλαμβάνονται οι αξιώσεις της χώρας μας, που προκύπτουν από τη ναζιστική εισβολή και κατοχή, καθώς και από τα εγκλήματα πολέμου της ναζιστικής Γερμανίας. Το ελληνικό αίτημα υποστηρίζουν και φορείς της γερμανικής κοινωνίας, που μάλιστα πήραν πρόσφατα την πρωτοβουλία για τη συγκρότηση μιας οργάνωσης με τίτλο «Σεβασμός στην Ελλάδα».
Η διεκδίκηση των απαράγραπτων αξιώσεων της χώρας μας και των πολιτών από τα μαρτυρικά χωριά, έναντι της Γερμανίας, αποτελεί χρέος ιστορικό και ηθικό. Για να οικοδομήσουμε ένα καλύτερο μέλλον χρειάζεται να κλείσουμε τις ανοιχτές υποθέσεις του παρελθόντος. Επουλώνοντας τις πληγές που άφησε πίσω της η ναζιστική θηριωδία επαναφέρουμε τη λογική, που η απουσία της γεννά τέρατα, υπηρετούμε τη δημοκρατία.
