Την διοργάνωση είχε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μάδαινας υπό την αιγίδα του Δήμου Μεσσήνης, ενώ για το βιβλίο μίλησαν η Αγγελική Ρουμελιώτου κοινωνική λειτουργός Κέντρου Υγείας Μεσσήνης και ο Γιώργος Παναγόπουλος δάσκαλος - διευθυντής του ΚΠΕ Καλαμάτας.
Ο πρόεδρος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων Αριστοτέλης Φράγκος καλωσόρισε τη Βούλα Αργυροπούλου στην Ενωση, τονίζοντας ότι ανοίγει τη νέα συγγραφική χρονιά με αυτήν την παρουσίαση. Η ίδια μίλησε στην "Ε" λίγες μέρες πριν την αλλαγή του χρόνου, για τη νηνεμία του βιβλίου και των σκέψεων της...
- Τι να περιμένει ο αναγνώστης από το νέο σας βιβλίο; Ποια είναι τα συναισθήματα που τον κατακλύζουν όταν ξεκινά τις πρώτες σελίδες;
"Να περιμένουν ενδιαφέρον. Να μην θέλουν να σταματήσουν να το αφήσουν από τα χέρια τους. Το έγραψα με τρόπο να ρέει. Πιστεύω ότι δεν είναι μόνο τι λες, αλλά πως το λες. Και εγώ έδωσα μεγάλο βάρος στο "πώς" να πω την ιστορία. Στο ύφος. Αλλωστε ένα βιβλίο κλειστό είναι καράβι αταξίδευτο. Ανοίγοντας το "Ψέμα της νηνεμίας" να είναι σίγουροι ότι θα ταξιδέψουν μακριά, πολύ μακριά. Ελπίζω να τους αρέσει το ταξίδι".
- "Τα δρομολόγια του έρωτα που δεν έχουν ανταπόκριση"… φτάνουν ποτέ στον προορισμό τους;
"Τα δρομολόγια του έρωτα σπάνια έχουν ανταπόκριση ή μάλλον την ανταπόκριση που θέλουμε. Αλλωστε ο έρωτας είναι ξάφνιασμα, περιπέτεια, αγωνία. Δεν θα ήταν έρωτας αν σου έδινε μια θέση δίπλα στο παράθυρο να στρογγυλοκαθίσεις, με εισιτήριο πρώτης θέσης. Ρουτίνα θα ήταν".
- Γράφετε για την ιστορία μιας γυναίκας σε αυτό το βιβλίο. Είναι υπαρκτό πρόσωπο; Από που εμπνευστήκατε τα χαρακτηριστικά της;
"Την ηρωίδα την έφτιαξα στο μυαλό μου όπως ήθελα. Να είναι δυνατή, να μη κρεμάει τις εκκρεμότητες της στους άλλους, να μη το βάζει κάτω, ό,τι και να έρθει στη ζωή της. Δεν είναι υπαρκτή γι' αυτό δεν της έδωσα όνομα. Θα μπορούσε να είναι εσύ, εγώ, αυτή... Πραγματικά δεν ξέρω από που εμπνέομαι τους ήρωες των βιβλίων μου. Εχω ποτίσει το μυαλό μου με διάβασμα, μουσική, συζητήσεις, ερωτηματικά, που τώρα πια δεν ξέρω από που … πίνουν νερό οι ρίζες του".
- Θα περιμένουμε από εσάς κάποιο άλλο έργο σχετικό με τηn Mεσσηνία, όπως η "Οδός Τρυφωνίτσα";
"Χαίρομαι που με ρωτάτε κάτι τέτοιο, γιατί σημαίνει ότι όντως σας άρεσε η "Τρυφωνίτσα" μου, που μιλά για την Μάδαινα το χωριό μου. Μου δίνετε ιδέα να ξετυλίξω λίγο ακόμα το κουβάρι των αναμνήσεων μου. Αλλα λίγο. Γιατί πιστεύω ότι είναι καλύτερα να φας μια κουταλιά γλυκό μόνο και να θέλεις και άλλο, από το να φας όλο το βάζο και να σε λιγώσει".
«Το ψέμα της νηνεμίας» (2015) κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ιωλκός. Το βιβλίο μιλά για: τα ψεύτικα σημάδια που νομίζεις ότι διακρίνεις στη διαδρομή της ζωής σου και που πάντα σε ξεγελούν γιατί άλλα σε περιμένουν στη γωνία που δεν μπορείς να τ’ αποφύγεις. Τα δρομολόγια του έρωτα που δεν έχουν ανταπόκριση, γιατί άλλοτε περιμένεις στο σταθμό του άδικα, γιατί άλλοτε έχει φύγει το τρένο του, πριν φτάσεις ή γιατί άλλοτε συμβιβάζεσαι με μια θέση στο τελευταίο βαγόνι. Και λέει την ιστορία μια γυναίκας που νόμισε ότι με το «μη» και το «πρέπει», μπορεί να βάλει τη ζωή σε ράγες και να την πάει όπου θέλει, που νόμισε ότι το δικό της πρέπει θα βρει συνοδοιπόρους τα πρέπει των άλλων. Και γελάστηκε γιατί, του καθενός το πρέπει έχει κολαούζο το εγώ του. Και άργησε να καταλάβει ν’ αφήνει τα πράγματα όπως έρχονται στη ζωή. Δεν έμαθε όμως ποτέ αν αυτό είναι καλό ή κακό.
Η Βούλα Αργυροπούλου γεννήθηκε στο Ναύπλιο, αλλά ζει στην Αθήνα.
Σπούδασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και τη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης. Ασχολήθηκε με το μάρκετιγκ και ειδικότερα με την έρευνα αγοράς και τη διαφήμιση. Εχει γράψει 4 μυθιστορήματα κι ένα μονόλογο: "Ηταν ένα πιτσιρίκι "Ελληνική Ευρωεκδοτική 1991, "Αχ, μωρέ πατρίδα" Ελληνική Ευρωεκδοτική 1992, "Ο βαρκάρης και τ’ απόνερα" Μυθιστόρημα Ιωλκός 2012, "Οδός Τρυφωνίτσα, ένας μονόλογος χωριάτικος" Ιωλκός 2014.
Γ.Σαρ.
