Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η εφημερίδα προλογικά κρατάει αποστάσεις από το “άκρως αριστερόν” περιεχόμενο:
«Το δημοσιευόμενον κατωτέρω άρθρον είναι αναντιρρήτως άκρως αριστερόν και απέχει των αστικών προοδευτικών αντιλήψεων της εφημερίδος. Επειδή όμως εις ένα αγώνα επιβάλλεται να ακούωνται όλων αι γνώμαι, ακόμη και αυτών τούτων των αντιπάλων, και επειδή ακόμη ο συγγραφεύς του άρθρου έπαιξε προσφάτως ένα ρόλον πρωτεύοντα εις τα τελευταία σταφιδικά γεγονότα της Δυτικής Μεσσηνίας και ενδιαφέρει ν’ ακουσθή η φωνή του, δι’ όλα αυτά δημοσιεύομεν το άρθρον εις τα στήλας μας, εν τη πεποιθήσει ότι ούτω συμβάλλομεν εις την πληρεστέραν διαφώτισιν του λαού».
Και γράφει ο Τάσης Κουλαμπάς:
«Καινούργιο, τίμιο, αθώο αίμα έβαψε τα πεζοδρόμια της Πύλου, της Πάτρας, τα βουνά της Τριφυλίας. Οι εργαζόμενοι της Πελοποννήσου, κατά την διάρκειαν των αγώνων και μετά απ’ αυτούς, επείσθησαν με την ίδια τους την πείρα, ποία είναι η πολιτική της κυβερνήσεως, ποίες οι προεκλογικές τους υποσχέσεις. Αντί για δημοκρατικές ελευθερίες, που υποσχέθηκε κλπ. κλπ. καθημερινά εφαρμόζει καινούργια, πιο άγρια φασιστικά δεσμά εις βάρος των εργαζομένων. Φασιστικά νομοσχέδια ψηφίζονται. Οι εργαζόμενοι κηρύσσονται εν διωγμώ. Η ελληνική κεφαλαιοκρατία αφ’ ενός μπλεγμένη στη συνεχιζόμενη γενική οικονομική κρίση του καπιταλισμού και αφ’ ετέρου από την άνοδο των αποφασιστικών αγώνων των εργαζομένων, ζαλίζεται διαρκώς, βρίσκεται σε αδιέξοδο. Με επί κεφαλής τους τραπεζίτες και χρηματιστές κατέβαλε προσπάθειες για δημιουργία οργανωμένης, φασιστικής, μαζικής, λαϊκής βάσης οι οποίες απέτυχαν. Τα στρατιωτικοφασιστικά πραξικοπήματα συντρίφθηκαν πάνω στο φουρτουνιασμένο κύμα της μαζικής εξορμήσεως των εργαζομένων, οι φασιστικές οργανώσεις διαλύονται, οι επιδρομείς φασίστες της Θεσσαλονίκης λιθοβολούνται, τα φασιστικά συλλαλητήρια αποτυγχάνουν, η χρηματοδοτούμενη απ’ τους τραπεζίτες εφημερίδα τους το “Κράτος” σαμποτάρεται από τους εργαζόμενους και χρεωκοπεί.
Ζαλισμένη η ελληνική κεφαλαιοκρατία εμπρός σ’ όλες αυτές τις προσπάθειες και αποτυχίες αναγκάζεται να στραφή προς άλλη μορφή φασισμού προτιμώντας την εγκαθίδρυσιν της μοναρχοφαιστικής δικτατορίας. Η κυβέρνησις Τσαλδάρη-Κονδύλη, δεμένη γερά πίσω απ’ το άρμα των Μποδοσάκηδων Σια, πιεζομένη απ’ τους ντόπιους και ξένους ομολογιούχους τοκογλύφους για το 50%, πιστή στις υποσχέσεις της απέναντι των ιμπεριαλιστικών κρατών, Αγγλίας-Ιταλίας, και τρομερά απησχολημένη με την παλινόρθωση της μοναρχίας, είνε ανίκανη να λύση και ένα απ’ τα άπειρα άμεσα ζωτικά ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους.
Τρομαγμένη απ’ την ηρωική εξέγερση των χιλιάδων σταφιδοπαραγωγών, και γενικώτερα απ’ το μαζικό ξέσπασμα των αποφασιστικών απεργιακών αγώνων των εργαζομένων, μπλέχεται πιο πολύ στο μπερδεμένο δίχτυ του ελληνικού καπιταλισμού. Η χθεσινή μοναρχική Πελοπόννησος, από φρούριο της αντίδρασης και του μοναρχοφασισμού, έχει ήδη μετατραπή ήδη σε φρούριο απόρθητο των εργαζομένων. Αυτό ακριβώς την εμβάλλει σε πιο μεγαλύτερες ανησυχίες.
Οι δημοκρατικές δυνάμεις της Πελοποννήσου και γενικώτερα της χώρας μας από στιγμή σε στιγμή, δυναμώνουν, γίνονται ένας μαχητικός αποφασιστικός ατσάλινος παράγοντας, που θα σπάση τα μούτρα της η κλίκα των μοναρχοφασιστών.
Η κυβέρνησις πλέον πεισθείσα, πως το έδαφος καθημερινώς φεύγει απ’ τα ραγισμένα γυάλινα πόδια της, απεφάσισε ανοιχτά, ξετσίπωτα να παρανομήση. Το κράτος γίνεται αστυνομικός, ο χωροφύλακας γενικός δερβέναγας. Κτυπάει και κλείνει το δημοκρατικό Τύπο, τρομοκρατεί, δέρνει, βασανίζει κάθε δημοκρατικό πολίτη, απαγορεύει δημοκρατικές συγκεντρώσεις, ομαδικά φυλακίζει και εξορίζει εργάτες, αγρότες και διανοούμενους. Ενώ αντίθεται στους μοναρχοφασίστες δίδονται όλες οι ελευθερίες δράσεως.
Ιδιαίτερα για να πνίξει στο αίμα το δίκαιο και τίμιο αγώνα των σταφιδοπαραγωγών, μετήλθε μέσα πρωτάκουστα σε βαρβαρότητα και αγριότητα, πολυβόλα κτυπάν, σκοτώνουν, λόγχες ξεσχίζουν τα αθώα δουλευτιάρικα κορμιά των σταφιδοπαραγωγών, χωρία λεηλατούνται, ρημάζονται και τα πιο ξυπνημένα πολιορκούνται και στρατοκρατούνται, γρηές 70 χρονών δέρνονται μέχρις αναισθησίας, κορίτσια κακοποιούνται, βιάζονται. Ο Μεσαίωνας κοκκινίζει, οι “πολιτισμένοι” τρίβουν τα χέρια τους.
Η κυβέρνησις εμπρός σ’ όλη αυτή την κατάσταση ενεργεί σαν παράφρονας μανιασμένος ληστής, και για την καλύτερη εξυπηρέτηση και εξασφάλιση των ιδιοτελών υπόπτων σκοπών της μοναρχοπλουτοκρατοφασιστικής ντόπιας και ξένης κλίκας, μετέρχεται την βία, την τρομοκρατία, χρησιμοποιώντας αδίσταχτα κάθε βάρβαρο μεσαιωνικό μέσι, με σκοπό να προετοιμάση με επιμελημένη φροντίδα και ασφαλώς την νοθείαν του δημοψηφίσματος για την εγκαθίδρυσιν της μοναρχοφασιστικής διχτατορίας. Εις επίμετρον όλων των βανδαλισμών, της απάτης και της νοθείας, η προχθεσινή συντακτική πράξις βάζει επίσημα την σφραγίδα της καλπονοθεύσεως.
Με την θρασυτάτη στάση τους αυτοί οι μοναρχοφασίστες παλαιοημερολογίτες μας λένε προκλητικά: Εμείς, η χούφτα της μειοψηφίας, θέλετε δεν θέλετε, θα τον φέρουμε το Μονάρχη μας. Και μεις τους απαντάμε: Οποιος σπέρνει τον άνεμο θα θερίση την θύελλα, και σε καμία περίπτωση δεν θα επιτρέψουν οι δημοκρατικές δυνάμεις το αίσχος αυτό στα μέσα του 20ού αιώνος.
Γι’ αυτό επιβάλλεται σ’ όλους τους συνεπείς δημοκρατικούς πολίτες να κινηθούμε δραστήρια, κεραυνοβόλα και να περάσουμε απ’ τα λόγια στην πράξη.
Ιδιαίτερα επιτακτικό καθήκον είνε της επιτροπής του δημοκρατικού αντιφασιστικού συνασπισμού να συγκεντρώση άμεσα όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου μας και μπαίνοντας επικεφαλής να οργανώση και να καθοδηγήση τον αγώνα καθορίζοντας και τη μορφή πάλης. Ετσι και μονάχα έτσι με τον καθημερινό μας ακούραστο αποφασιστικό αγώνα, θα τσακίσουμε τα σχέδια των μοναρχοφασιστών και θα τραβήξουμε για την καλλίτερη σταθεροποίηση και ανάπτυξη της λαϊκής δημοκρατίας» (1254).
Στις 10 Οκτωβρίου εκδηλώνεται μοναρχικό πραξικόπημα υπό την ηγεσία του υποστράτηγου ε.α. Γεώργιου Κονδύλη, που ανατρέπει την κυβέρνηση του Παναγή Τσαλδάρη και οδηγεί στην τελική φάση παλινόρθωσης της μοναρχίας. Στο μεταξύ εκπρόσωποι των Αγροτικών Πολιτικών Συλλόγων επιλέγουν ως αντικαταστάτη του Λούλη Τσικλητήρα το Γιάννη Κ. Λεωτσάκο. Οι στενοί συνεργάτες του Τσικλητήρα (Χρ. Κουβελιώτης, Ζ. Κουρέτας και άλλοι), που έχουν πρωταγωνιστήσει στη μεγάλη κινητοποίηση των σταφιδοπαραγωγών, δεν συμμετέχουν σε αυτή τη διαδικασία. Με το ψήφισμα ζητείται ο νέος αρχηγός να “καταδιώξη πολιτικώς παν κομμουνιστικόν στοιχείον”. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο Λεωτσάκος πήρε μέρος στην εθνική αντίσταση, διώχθηκε και το 1951 ήταν υποψήφιος της ΕΔΑ:
«Συνελθόντες σήμερον οι κάτωθι υπογεγραμμένοι ως εκπρόσωποι Αγροτικών Πολιτικών Συλλόγων της επαρχίας Πυλίας και ως διερμηνείς των φρονημάτων και σκέψεων του αγροτικού πολιτικού κόσμου της επαρχίας μας, υποδεικνύομεν ως αντιπρόσωπόν μας και υποψήφιον του Αγροτικού Κόμματος Πυλίας τον κ. Ιωάννην Κ. Λεωτσάκον προς τον οποίον δίδομεν εντολήν όπως χειρισθή εν λευκώ τας κατευθύνσεις του Αγροτικού Κόμματος αξιούντες παρ’ αυτού όπως καταδιώξη πολιτικώς παν κομμουνιστικόν στοιχείον.
Οι υπογραφόμενοι
Δήμος Ν. Βουρλάς Πύλος, Ευάγ. Μαρκόπουλος Μεσοχώρι, Ανδρέας Δ. Καστόρας Γκρούστεσι, Δήμος Π. Παναγιωτόπουλος Κορυφάσιον, Αθαν. Ρεκούτης Ικλαινα, Βασίλειος Αντ. Παρασκευόπουλος, Γεώργιος Κωστόπουλος Μεθώνη, Νικ. Νάσος Μεσοχώρι, Αριστείδης Γ. Ζευγίτης Πύλος. Νικόλ. Καράμπελας Βλαχόπουλου, Ιωαν. Χ. Δουλάμης Χανδρινού, Γεώργιος Ιω. Τσέρτος Μεσοχώρι, Νικολ. Καλογερόπουλος Πύλος, Ιωαν. Κατσάς Πισπίσα, Ηλίας Β. Ψαλλίδας Καινούργιο Χωριό, Γεώργιος Κοντός Βελή Μεσοπόταμος, Βασίλειος Π. Αρβανίτης Κυνηγού, Παναγ. Σαΐνης Ικλαινα, Ιωαν. Δούκας Πύλος, Βασίλειος Αθ. Κουφός Πύλος, Νίκος Γ. Σκορδάκης Καλοχώρι Χαλαμπρέζα, Τιμόθεος Θ. Ψώνης Πύλα, Φώτιος Κοντός Βελή, Παναγ. Θ. Πανοσκάλτσης Πύλος, Γεωργ. Χρονόπουλος Πεταλίδιον, Ιωάν. Σουγλέρης Λογκά, Παναγ. Πετρόπουλος Λογκά, Ιω. Βέβες Καρποφόρα Καρακασίλι, Ηλίας Μαυρούλης Ριζόμυλος, Δημήτριος Αθανασόπουλος Μίσκα, Δημήτριος Στασινόπουλος Μίσκα» (1255).

(1254) “Θάρρος” 26/9/1935
(1255) “Θάρρος” 12/10/1935