Με ανάρτησή της στο Facebook αναλυτικά αναφέρει:
"Διέβλεψε την δυναμική του και ως Υπουργός Πολιτισμού δημιούργησε προϋποθέσεις για μία συνολική πολιτική για την ανάπτυξη του σε επίπεδο πολιτείας, και τον τοποθέτησε ισότιμα μαζί με τις άλλες τέχνες, όπως του άξιζε .
Σήμερα μας φαίνεται φυσικό ο χορός να κατέχει βασικό μέρος στον προγραμματισμό των θεάτρων και των φεστιβάλ, τότε όμως δεν ήταν έτσι και ο Θάνος συνέβαλε σε αυτό . Από αυτά που θυμάμαι: Στους ανθρώπους του χορού έδωσε τις αναγκαίες δυνατότητες για να δουλέψουν και να αξιοποιήσουν το ταλέντο τους μέσα από την ενίσχυση των επιχορηγήσεων , όχι λίγα σε πολλούς αλλά περισσότερα στους άξιους , κάτι που ήθελε πολιτικό σθένος. Kαθιέρωσε τις τριετείς συμβάσεις σε έναν μικρό αριθμό ομάδων και καλλιτεχνών κάθε ηλικίας.
Από πολύ νέους που σήμερα μεσουρανούν , έως και ωριμότερους , για να μπορούν οι καλλιτέχνες να επικεντρωθούν στην δουλειά τους και όχι στην καθημερινή επιβίωση και διεκπεραίωση.
Με αυτή του την πρακτική , επίσης, πήρε το ρίσκο της επιλογής και δεν επέλεξε την τακτική των ίσων αποστάσεων .
Πέρα από την οικονομική υποστήριξη , ενίσχυσε το κέφι και την αυτοπεποίθηση τους ,το ταλέντο τους και συνέβαλε στο να ανοίξει ο χορός σε ένα ευρύτερο κοινό αλλά επίσης και στο σταδιακό άνοιγμα του ελληνικού χορού στο εξωτερικό .
Στήριξε δυναμικά την Κρατική Σχολή Χορού δίνοντας λύσεις στα προβλήματα που πάλι αντιμετώπιζε. Ήρθαμε ακόμα πιο κοντά με την δημιουργία του Διεθνούς Κέντρου Καλαμάτας και του Μεγάρου Χορού της πόλης.
Με ενθουσιασμό και μεγάλη γενναιοδωρία συναίνεσε στην πρόταση της πόλης να επικεντρωθεί στον Χορό στην προσπάθεια του να ενισχύσει μέσα από το Εθνικό Δίκτυο Πόλεων την περιφερειακή πολιτιστική πολιτική και να δημιουργήσει ένα εθνικό δίκτυο πολιτισμού ενισχύοντας έτσι τόσο την περιφερειακή πολιτική , που ακόμα στις μέρες μας παραμένει αναξιοποίητη , αλλά και μέσα από το Φεστιβάλ να βάλει την Ελλάδα στον διεθνή χάρτη του χορού. Με στήριξε με σθένος στην επιμονή μου το Φεστιβάλ Καλαμάτας να επικεντρωθεί στον σύγχρονο χορό.
Δεν ξεχνάω την απίστευτη οξυδέρκειά του όταν συζητούσα μαζί του για τα προβλήματα που ξεφύτρωναν - φυσικό σε ένα τόσο νεωτερικό θεσμό και το γεγονός ότι χωρίς πολλά λόγια αντιλαμβανόταν τις καταστάσεις και την ταχύτητα του να να δίνει άμεσα λύσεις. Τον ευγνωμονώ για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε όταν ακόμα , ούτε και εγώ ήξερα πού θα έβγαινε όλο αυτό.
Πάντα δίπλα ετοιμοπόλεμος να υπερασπιστεί τα δύσκολα και όταν δεν ήταν πια υπουργός . Κάθε φορά που συναντιόμασταν υπήρχε μεταξύ μας μία αμοιβαία συγκίνηση για αυτό που τελικά έγινε. Για όλα αυτά αλλά και για τα πολλά άλλα, δημόσια και ιδιωτικά, αγαπημένε Θάνο, θα είσαι πάντα μέσα στην καρδιά μου".
