ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΙΣ 10.30 ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΔΙΝΕΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ "BAR BAR"

«Να δούμε τη ζωή από την καλή αλλά κυρίως από την ανάποδη, γιατί έτσι έχει περισσότερη πλάκα. Η ζωή γίνεται κάθε μέρα και πιο περίεργη δίνοντας όλο και περισσότερες αφορμές για κωμωδία!».
Αυτή είναι η προτροπή του Γιώργου Χατζηπαύλου που έρχεται την Κυριακή στις 10.30 μ.μ. στις "Βραδιές κωμωδίας" του "Bar Bar" στην Καλαμάτα.
Ο γνωστός κομεντίστας μας μίλησε για το πώς τα σοβαρά που μας συμβαίνουν μπορούμε να τα πάρουμε στην πλάκα, τονίζοντας ότι «η κωμωδία μπορεί να μην λύνει τα προβλήματα, αλλά τα εξορθολογίζει».


- Τι είναι αυτό που θα δούμε στην παράσταση;
«Είναι ένας κωμικός μονόλογος στα πρότυπα του σταντ-απ που περιλαμβάνει όλα τα θέματα που απασχολούν έναν σύγχρονο άνθρωπο σήμερα, δηλαδή το σεξ, τις σχέσεις, τη δουλειά, το μνημόνιο, τους πολιτικούς. Επικεντρώνεται κυρίως στις ανθρώπινες σχέσεις βέβαια».

- Η παράσταση "παίζει" με τον κόσμο, όπως σε μια κλασική παράσταση σταντ-απ κόμεντι;
«Αυτή είναι μεγάλη παρεξήγηση, ότι το σταντ-απ είναι διαδραστικό είδος. Δεν είναι. Η μόνη διαφορά που έχει από το συμβατικό θέατρο είναι ότι δεν υπάρχει τέταρτος τοίχος. Οσοι θεωρούν ότι θα πάω σε μια παράσταση σταντ-απ και θα με κοροϊδέψουν, θα με πειράξουν, θα κάνουν αστεία εις βάρος μου, κάνουν λάθος. Αυτό είναι το κακό σταντ-απ, οι κωμικοί που τη μισή παράσταση την περνούν κάνοντας χαβαλέ ή πειράζοντας το κοινό δεν κάνουν σταντ-απ, αλλά αναψυκτήριο της δεκαετίας του ’70.
Στο σταντ-απ ο κωμικός έχει δουλέψει ένα κείμενο, έχει δουλέψει την υποκριτική του πάνω στη σκηνή και μπορεί διά βοής να πάρει κάποιες απαντήσεις από το κοινό αλλά σε καμία περίπτωση δεν "δουλεύει" παρέα με τον κόσμο. Συν ότι υπάρχει ένα πολύ κακό κομμάτι του σταντ-απ που οι κωμικοί κοροϊδεύουν τον κόσμο κάνοντας αστεία όχι με αφορμή, αλλά σε βάρος του κόσμου. Το σταντ-απ δεν είναι να κατεβαίνεις στο κοινό και να βάζεις το μικρόφωνο στο στόμα του θεατή. Πουθενά στις πολιτισμένες χώρες του κόσμου που έχουν παράδοση στον σταντ-απ δεν γίνεται αυτό το πράγμα».

- Πώς γίνεται να δείτε κανείς... τη ζωή ανάποδα;
«Ακολουθώ σαν ευαγγέλιο αυτό που είχε πει ο Φρέντυ Γερμανός, ότι "θέλω να παίρνω τα αστεία στα σοβαρά και τα σοβαρά στα αστεία". Για παράδειγμα η διαφωνία που μπορεί να έχει ένα ζευγάρι, σ’ αυτούς φαίνεται ως καβγάς ενώ εγώ μπορεί να βλέπω μια ευχάριστη πλευρά στη ζωή ενός ζευγαριού με παράλογα επιχειρήματα. Εγώ ας πούμε με καμιά από τις σχέσεις που είχα δεν είχα τσακωθεί ποτέ, γιατί όλες οι διαφωνίες ήταν υλικό για μένα. Ο σταντ-απ κωμικός αυτό που κάνει είναι να παρατηρεί και συνήθως όσοι κάνουμε σταντ-απ συνήθως είμαστε σιωπηλοί στις παρέες γιατί παρατηρούμε, καταγράφουμε τι κάνουν ο άλλοι, τι λένε. Καμιά φορά αυτό είναι ο καλύτερος τρόπος για να παρατηρήσεις αυτό που ο άλλος το ζει και δεν του δίνει την ανάλογη σημασία γιατί εκείνη την ώρα τον απασχολεί, τον φορτώνει. Δηλαδή υπήρξαν άνθρωποι που πήγαν και ψήφισαν ΠΑΣΟΚ έχοντας ακούσει ωστόσο τον Παπανδρέου να λέει τις κάλπες κάλτσες.
Ή επίσης ο Σαμαράς που δεν τον κουνάει κανείς και τίποτα από τη ΝΔ ενώ γενικότερα δεν θεωρείται πρώτης γραμμής πολιτικός, ποτέ δεν ήταν. Πρέπει να αναρωτηθούμε, γιατί παραμένει ρε παιδί μου; Εγώ νομίζω γιατί βρίσκεται σε εντεταλμένη υπηρεσία, όσο μένει στη Ν.Δ. δεν πεθαίνει ο Μητσοτάκης... Κάπως έτσι για μένα είναι η ζωή. Το σταντ-απ καταγράφει την καθημερινότητα, είναι η κωμωδία της παρατήρησης, ό,τι κάνει ο καθένας στη ζωή του και είναι ταυτόχρονα και δράμα και κωμωδία.
Αυτό το δραματικό που συμβαίνει τώρα, κάποιες μέρες μετά αν το δούμε πιο ψύχραιμα, θα μας κάνει να γελάσουμε. Ο κωμικός αυτό που κάνει είναι να σου κερδίσει αυτό τον χρόνο - κι ό,τι θα το δεις αλλιώς σε λίγο, να το δεις άμεσα».

- Αλήθεια, μπορεί να τα δει κανείς όλα αστεία;
«Το χιούμορ είναι ο καλύτερος τρόπος για να πεις πολύ σκληρά πράγματα και μεγάλες αλήθειες πολύ εύσχημα και πολύ γλυκά, κι από κει και πέρα το κοινό να καταλάβει ή να μην καταλάβει. Γιατί το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι να γελάσει, τώρα από ’κεί και πέρα αν θα προβληματιστεί αργότερα είναι άλλο θέμα».

- Μπορεί να κάνει χιούμορ κανείς όταν χάνει τη δουλειά του;
«Σαφώς και όχι, αλλά αν αυτός ο άνθρωπος μπορεί να βρεθεί εκείνη τη στιγμή σε μια παρέα που θα ειπωθούν αστεία, θα αποφορτιστεί. Για μένα η κωμωδία σε βάθος χρόνου μπορεί να λειτουργήσει σαν θεραπεία σε πολλούς τομείς. Σίγουρα δεν λύνει προβλήματα, όμως εντοπίζει τα αίτια των προβλημάτων. Σίγουρα η κατάσταση που ζούμε αυτή τη στιγμή δεν είναι η καλύτερη και νομίζω ότι για πολλά χρόνια ακόμα, έτσι θα είναι τα πράγματα. Παρ’ όλα αυτά όμως νομίζω ότι ο ρόλος που παίζει η κωμωδία αυτή τη στιγμή είναι να απαλύνει λίγο τον πόνο και σε βάθος χρόνου να λύσει και κάποια ζητήματα. Δηλαδή αν εγώ διακωμωδήσω την εμμονή κάποιου ανθρώπου να έχει τζιπ ενώ δεν μπορεί να το συντηρήσει αλλά του δίνει μια εικόνα, το αποτέλεσμα θα είναι και ο ίδιος να καταλάβει ότι είναι αστείο να έχει τζιπ τη στιγμή που παίρνει 500 ευρώ και όχι τρελούς μισθούς που έπαιρνε πριν 2-3 χρόνια και μπορούσε να το έχει. Η κωμωδία εξορθολογίζει πιο γρήγορα τα πράγματα, αλλά δεν μπορεί να σου λύσει τα προβλήματα».

- Εχουμε χιούμορ οι Ελληνες;
«Δεν ξέρω αν μπορώ να το πω για έναν λαό γενικά, γιατί εξαρτάται από τις συγκυρίες κάθε φορά, και τις ιστορικές και της καθημερινότητας, αλλά νομίζω ότι έχουμε μια ροπή προς την καλή διάθεση, δεν είμαστε μουρτζούφληδες.
Τα πράγματα σίγουρα δεν θα είναι καλύτερα στο άμεσο μέλλον, αλλά έχω την εντύπωση ότι η εποχή αρχίζει κι έρχεται πιο κοντά στην πλειοψηφία του κόσμου, σε ανθρώπους σαν κι εμένα, σαν κι εσένα, που ήταν έτσι κι αλλιώς μακριά από κυκλώματα και σελίμπριτις και όλη αυτή την αηδία που δεν οδηγούσε πουθενά. Αυτό σημαίνει ότι σε κάποια στιγμή τα πράγματα θα είναι πιο λογικά, πιο νορμάλ».